Veel mensen hebben een hekel aan spinnen. Voor deze diertjes geldt nadrukkelijk ‘onbekend maakt onbemind’. Maar waarom eigenlijk? Zijn het de harige poten? Is het misschien het kleverige web? Precies onder woorden brengen waaraan het ligt is vaak onmogelijk. De gedachte aan een spin kan iemand al de stuipen op het lijf jagen. Arachnafobia is een ander woord voor spinnenfobie. Helaas lijden veel mensen aan deze angst voor spinnen.
Filmmakers maken graag gebruik van de menselijke gevoelens voor spinnen. Ze gebruiken deze diertjes om de filmkijkers 'lekker' te laten griezelen. In kinderboeken kom je nog wel eens een vriendelijke spin tegen, zoals in het boek ‘Ik wou dat ik anders was’ van Paul Biegel.
'Ergens' in Nederland speelt een grote spin de hoofdrol bij de ontknoping van een tochtje geocachen. Deze cache heeft aan de wieg gestaan bij het ontwikkelen van de serie Arachnafobia.
Arachnafobia is ook de naam van deze serie caches. Bij elke cache vind je, hopelijk interessante, informatie of een puzzel over spinnen. Er zijn acht caches en een bonuscache. In elke cache vind je een code om 'Spidermama' te kunnen vinden.
Anansi
Niet alleen Paul Biegel koos een spin als ‘persoon’ in zijn verhalen. De slimme spin Anansi speelt al eeuwenlang de hoofdrol in talloze verhalen, overgeleverd van generatie op generatie. De oorsprong van de verhalen ligt in West-Afrika, evenals de naam ‘Anansi’: een woord uit de taal van de Akan dat ‘spin’ betekent. Afrikaanse slaven namen de verhalen mee naar Amerika, waar de verhalen deel uit gingen maken van de cultuur van onder andere Suriname en de Nederlandse Antillen. De afgelopen 60 jaar namen Surinamers en Antillianen de verhalen mee naar Nederland. Inmiddels behoort de spin Anansi tot de geliefdste en bekendste verhalenfiguren van ons land.
(Gedeeltelijk overgenomen van de site van het Tropenmuseum)
Op onderstaande site zijn veel verhalen te vinden over de spin Anansi. Zoek ook eens op YouTube. Je vindt er tal van filmpjes met Anansi in de hoofdrol. Tenslotte één van de vele Anansiverhalen , die gewoon op Internet staan.
http://www.donkerafrika.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=102&Itemid=615
Wie niet sterk is ...
Op een dag wandelt Anansi de Spin vrolijk het bos in. Hij zet er flink de pas in tot hij opeens bijna zijn hoofd stoot tegen een grijze plaat, midden op het pad. Anansi kijkt omhoog en ziet de slurf van een olifant. Hij is tegen Olifant aangelopen. "He, Olifant, ben jij dat?" "Anansi, klein mormel, ga uit de weg of ik trap je dood", trompettert een stem boven hem. "Wel ja, is het weer zover?" schettert de stem van Anansi terug. "Moeten de kleintjes weer opzij voor de groten? Vergeet het maar, Olifant, ik ga niet opzij." "Anansi, zorg dat ik door kan lopen of ik vermorzel je. Hoe durf je zo’n grote mond tegen me op te zetten!" "Olifant, zal ik jou eens wat vertellen. Jij bent groot en sterk. Maar ik ben nog veel sterker. Durf jij het aan om je krachten met mij te meten? Kom hier dan morgenochtend om tien uur terug. We zullen touwtrekken. We binden onszelf vast aan een touw. Ieder aan een uiteinde. We trekken een streep over de grond. Wie de ander over de streep trekt heeft gewonnen. Ik zal voor een dik touw zorgen. En breng vooral je familie mee, om ze te laten zien hoe ik je over de streep trek." Olifant wil zich niet langer laten beledigen. "Ik zal je morgen leren, klein scharminkel", mompelt hij, terwijl hij zich omdraait en wegloopt.
Anansi loopt het bos door naar de kust. Daar voelt hij dat hij moet plassen. Hij klimt op een rots die in zee uitsteekt en plast met een boog in zee. Daar zijn juist de walvissen aan het dartelen en spelen. "Jij viezerik, je bevuilt onze zee", schreeuwen ze boos. "Waag het niet dat nog eens te doen." "Als ik zo nodig moet, doe ik het weer", schreeuwt Anansi terug. "Denken jullie de baas over mij te zijn omdat je groot en sterk bent? Ik zal jullie eens wat laten zien! Kom morgenochtend om tien uur hier allemaal terug. We zullen een spelletje spelen."
Anansi doet aan de walvissen hetzelfde voorstel als hij aan Olifant gedaan heeft.
De leider van de walvissen vindt het een goed plan. Hij zal wel eens afrekenen met die brutale spin. Hij zegt tegen de andere walvissen: "Een rukje aan dat touw en hij verdrinkt in zee, die praatjesmaker". Hoe zal het aflopen met Anansi? Is hij sterker dan Olifant en de walvissen? Of heeft hij weer een slim plan bedacht?.............
De volgende morgen ziet het zwart van de walvissen voor de kust. Allemaal zijn ze gekomen om te zien hoe Anansi zijn verdiende loon krijgt. In het bos is het ook een hele drukte. Olifant zal aantonen, dat hij en zijn familie zich niet laten beledigen door een spin. Om tien uur verschijnt Anansi met een lang, dik kabeltouw. Hij rolt het uit en geeft een uiteinde aan Olifant. "Bind het goed vast om je hele lichaam en om je poten, want ik ga verschrikkelijk hard trekken. Hier zet ik de streep. Wie er overheen gaat heeft verloren. Ik neem het andere uiteinde. Als ik fluit, gaan we trekken." Anansi rolt het touw uit, zo ver, dat de olifanten hem niet meer kunnen zien. Hij loopt naar zee en gooit het uiteinde in het water naar Walvis. "Doe eerst wat zand om je glibberige lichaam, dan glijdt het touw niet zo erg", roept hij nog plagerig. "Wacht met trekken tot ik fluit." Dan kruipt Anansi op een plekje waar de beide dieren hem niet kunnen zien. Hij fluit. Olifant en Walvis beginnen te trekken. Walvis denkt: "Die opschepper zal ik eens gauw kopje onder laten gaan." Maar hij voelt een grote trekkracht. Olifant voelt ook grote weerstand. Hij trekt en trekt en plant zijn voorpoten tegen een boom. De boom kraakt... en valt om. Hij zoekt een dikkere boom om zich nog beter schrap te zetten. Zelfs die boom breekt. Langzaam wordt Olifant naar de streep toe getrokken. Ook Walvis verbaast zich steeds meer over de sterke kracht. Hij komt amper vooruit... Hoe is dat mogelijk? De anderen zwemmen verschrikt om hem heen. Wat gebeurt hier? Dan... plotseling, breekt het touw. Anansi ziet het. Zo snel hij kan, loopt hij naar de zee en roept: "Walvis!" Geen walvis te zien. Geen enkele. Ze zijn onder water gedoken en ver de zee in gezwommen, beschaamd dat ze door die kleine Anansi zo vernederd zijn. Dan loopt Anansi terug naar het bos. De olifanten staan wat stilletjes bij elkaar. Hun koppen naar beneden. Wie had dat gedacht? Dan lopen ze een voor een bedeesd en verlegen weg. Voortaan leren ze hun kinderen om Anansi met veel respect te behandelen.
(Korrie de Jong-van den Bosse, overgenomen uit Marimba jg. 40 nr. 4)