DE WATERMOLEN VAN MARIËNBERG
De pioniers van het klooster te Sibculo hadden in 1406 een waterafvoer van het veen naar de lagergelegen Vecht gegraven. In deze zgn. Dijksloot werd in 1482, vlak bij de monding in de Vecht, een watermolen gebouwd, die onder meer gebruikt werd als ‘volmolen’. Door te vollen werd de geweven wollen stof voor de pijen van de monniken zodanig bewerkt dat de kwaliteit sterk verbeterde. Daarnaast werd de molen ook gebruikt voor het persen van olie en was in gebruik als pelmolen. Dhr. W. Timmerman heeft de grote molensteen hiervan terug gevonden bij de oude smederij van van Aalderen in Mariënberg. De steen woog 3 ton. Het is een heel bijzondere steen met diepe insnijdingen. De grote molensteen is tot op de dag van vandaag te zien in de tuin van de fam. L.Timmerman (Tweede Elsweg 2). Op de foto op de achtergrond ziet u de steen verschillende keren langskomen.
MOLENVIJVERS
De cache Omdat de stroming in de Dijksloot grote verschillen vertoonde, werd met een drempel de hoogte van het water in de Dijksloot constant gehouden, zodat er voldoende water beschikbaar was voor de aandrijving van het waterrad. Kennelijk was dit niet voldoende, want zo’n honderd meter voor de watermolen was een aftakking naar twee molenvijvers: de ‘Nimfgoarn’ en de ‘Viskegoarn’, Deze bekkens werden gebruikt als visvijvers en voor opslag van water.
U ziet hier een oude foto van de Brug in de Beerzerweg. Links lag de watermolen. Rechts over de brug staat nu de hut Mariaborch. Ik heb de teksten bedacht voor deze informatiekapel.
VERVAL
De watermolen werd ook gebruikt voor het malen van graan. Een zogenaamde pelmolen. De gerst werd door bovengenoemde steen ontdaan van de vliezen. Toen in 1641 de watermolen in Sibculo werd afgebroken, moesten de kloosterboeren uit Striepe, Balderhaar (beide nu Duitsland) en Sibculo hun graan naar Mariënberg brengen om te laten malen. De Dijksloot tussen Sibculo en de Vecht werd verbreed en uitgediept, zodat het graan per schuit vervoerd kon worden. Graanschuren, die voor de opslag van het graan waren gebouwd, bepaalden jarenlang het aanzicht van Mariënberg. Tussen 1832 en 1848, na driehonderdenvijftig jaar trouwe dienst, raakt de watermolen in onbruik en verval. Er waren vaak talloze, vaak kostbare, herstelwerkzaamheden aan de molen. Voor dit werk werden telkens de kloosterboeren uit Vriezenveen opgeroepen. Het vele werk om de watermolen in bedrijf te houden en de aanwezigheid van een windmolen hebben er toe geleid dat de watermolen niet meer gebruikt werd. Het vloedwerk is nog jaren blijven bestaan. Oude Mariënbergers kunnen het zich nog herinneren. Ze speelden daar ook, wat soms tot gevaarlijke taferelen leidde. Richting de Vecht lag de haven. Hier legden de vechtscheepjes (Vechtzompen) aan. Er is nu niets meer ter plekke, wat aan de watermolen herinnert.
U ziet hier een oude kaart van Mariënberg.
BELANGRIJKE AANVULLENDE INFORMATIE.
- Alleen cachen tussen zonsopgang en zonsondergang - Pas op met het oversteken tussen de parkeerplaats met de Nieuweweg en de Beerzerweg - De cache kunt u vinden op bovenstaand coördinaat. - De cache ligt aan het Vechtdalpad. De cache is een klein doosje, s.v.p. na het loggen zorgvuldig terug leggen. Dat wil zeggen: de cache met de magneet op de juiste plaats bevestigen!