Het Maskobos ligt op ongeveer 1 kilometer ten zuiden van het centrum van Jabbeke ten westen van de Aartrijksesteenweg (verbinding Jabbeke-Aartrijke) vlak achter de gemeentelijke begraafplaats. De beste plaats voor een wandeling te starten is dan ook vanaf de parkingplaats van de begraafplaats (ruime parking).

Het Maskobos is eigenlijk een verzamelnaam van drie afzonderlijke (voornamelijk) bosgebieden.

De twee noordelijke delen van het gebied zijn ingekleurd als Natuurgebied terwijl het meest zuidelijke gedeelte ingekleurd is als Landschappelijk Waardevol Agrarisch Gebied op de gewestplannen (let op: deze gewestplannen zullen de volgende jaren worden vervangen door RUP’s, zijnde ruimtelijke uitvoeringsplannen).

Het grootste gedeelte van het Maskobos alsook de gebieden rondom het Maskobos hebben een zandige bodem. In het zuidelijke gedeelte merken we echter wat lemig zand op. Dit vertaalt zich ook in een natterig gebied (o.a. voorkomen van dubbelloof) vergeleken met de rest van het gebied.

2 Geschiedenis van het Maskobos:

“De geschiedenis van het door ons beschouwde gebied is onlosmakelijk verbonden met die van de zogenaamde veldzones in de Vlaamse zandstreek. Jabbeke ligt dan ook juist op de grens van de Vlaamse zandstreek en de polders (oude polders). Deze veldgebieden ontstonden wellicht door degradatie van het Atlantische eikenwoud onder vooral menselijke beïnvloeding. Deze velden vormden ongeperceelde landschappen en bestonden vermoedelijk uit heideachtige vegetaties afgewisseld met struwelen en bosjes. Ze werden pas veel later ontgonnen dan het omliggende landschap, waar de oudste ontginningsgebieden gekenmerkt worden door kleinschalige, sterk geperceleerde landbouwcomplexen.
Vanaf de tweede helft van de achttiende eeuw kan de geschiedenis van het door ons bekeken landschap gereconstrueerd worden aan de hand van historische kaarten.

We kunnen dus wel stellen dat het Maskobos eigenlijk al meer dan 100 jaar een productiebos is met voornamelijk eiken, lorken en beuken maar dat er ook enkele percelen productiebossen zijn met enkel hakhout. Enkel ten zuiden van het Maskobos zijn er de afgelopen 150 jaar heel wat bossen verdwenen en liggen er nu weiden en staan er huizen. Het “gat” tussen het Maskobos en de bossen van het Vloethemveld is dus steeds groter geworden waar het lang geleden een bijna aaneensluitend geheel was.

Tot vlak na de tweede wereldoorlog was het ganse gebied eigendom van de adellijke familie della Faille d’Huysse (tot 1948). Het werd op dat moment verkocht aan een andere adellijke familie Gillès de Pélichy (van 1948 tot 2000). Na de dood van Baron Baudouin Gillés de Pélichy werden zijn bezittingen verdeeld tussen de vier kinderen. Het Maskobos werden toegewezen aan de oudste zoon zijnde Baron Gaëtane Gillés de Pélichy.

Toen eind 1999 de mogelijkheid bestond dat het gebied zou verkocht worden, werd alles in het werk gesteld om deze bossen aan te kopen door Natuurpunt. De hele procedure zou uiteindelijk meer dan één jaar duren zodat de uiteindelijke akte op 23 december 2000 zou worden getekend. Naast het Vlaams Gewest en de Provincie heeft ook de gemeente Jabbeke deze aankoop gesteund op voorwaarde dat er een publiek wandelpad zou worden voorzien waar dan ook de nodige aandacht is aan besteed. In de loop der jaren is daar ook een mountainbikepad bijgekomen.

2.1 Aanleg van de wandelpaden:

Wat onmiddellijk opvalt bij de eerste wandelingen door het gebied waren de prachtige dreven (toen nog slecht betreedbaar) met Douglassparren en zomereiken maar vooral de dreven met de beuken. Op bepaalde plaatsen sta je precies in een kerk of een gelijkaardig gebouw waarvan de beukenstammen de steunende kolommen zijn. Wat we wel onmiddellijk opmerkten waren de vele beschadigingen aan de onderkant van de stammen op die plaatsen waar een graafmachine jaarlijks voorbij reed voor het reinigen van de beken.
Bij de aankoop van het gebied was er op dat moment reeds sprake om de bestaande dreven terug te herstellen. De voorbije jaren waren deze dreven gebruikt door tractoren en andere voertuigen en waren er diepe kuilen en plassen gekomen. Ook waren er verschillende dreven overwoekerd met bramen. Door de fantastische inzet van één man, wijlen Cyriel Maertens, werden al deze dreven terug geëffend en geruimd en mogen we nu spreken van een mooi, breed, effen en DROOG wandelpad dat uitnodigt voor een wandeling of een jogging (hopelijk niet teveel door fietsers en brommers). In de loop der jaren zijn er verschillende wandelpaden bijgekomen die nu het volledig Maskobos doorkruisen.