Pierwsze zachowane wzmiankowanie wsi Borek pochodzi z roku 1193. Wieś znajdowała się przy obecnej ul. Januszowickiej (Kleinburgstraße) pomiędzy Jaworową a Kutnowską. Istnieją uzasadnione domniemania, że z tej wsi pochodził trzynastowieczny uczony Witelon, znany też jako Vitello Thuringopolonis albo Erazm Ciołek. Wspomina on w swoich pracach o tym, jak w latach 1270-78 w lasku w pobliżu wsi przeprowadzał swoje doświadczenia z optyki i fizjologii postrzegania. Inną wielka postacią związaną z wrocławskim Borkiem był urodzony tutaj Manfred von Richthofen, as lotnictwa z I wojny światowej.
Borek przyłączono do Wrocławia w roku 1897; od tego też czasu datuje się jego rozwój jako willowego osiedla, a także urządzenie w jego granicach Parku Południowego. W tym też czasie (1903-04) zbudowano tu wieżę ciśnień przy al. Wiśniowej oraz - tuż poza północną granicą osiedla - ewangelicki kościół św. Jana (1909), obecnie kościół św. Augustyna przy Sudeckiej. Granice Borku na mapie M. Grügera z 1911 wyznacza na wschodzie dzisiejsza ulica Ślężna, na południu i zachodzie z niewielkimi odstępstwami tory kolejowe, a na północy aleje: Gen. Hallera i Wiśniowa. Współczesne granice są niemal identyczne, z dokładnością do wspomnianych (dziś już nieaktualnych) odstępstw od linii torów kolejowych oraz z tym, że od strony wschodniej osiedle poszerzono tak, że włączono w nie ulice Weigla i Pułtuską. Na koniec 2004 szacowano, że mieszka tu 14,3 tysięcy osób.
Keszyk to standardowy, mały pojemnik w najczęściej spotykanym maskowaniu ukryty na pograniczu osiedli Borek, Gajowice oraz Grabiszynek. Zawiera logbook, ołówek + coś tam na wymianę (bez szału). Do podjęcia wymagane jest co nieco sprawności fizycznej. Zalecane poszukiwanie nocą, bo miejsce na widoku. Uwaga - może być mokro i brudno! Kesza nie szukamy na wiadukcie, nasypie, bo go tam nie ma! Pod żadnym pozorem nie wchodzimy na tory! No to trzymajcie się dobrze i w drogę!