Cierniówka Sylvia communis
Występowanie
Jest to gatunek lęgowy w całym kraju, obok czarnogłówki najliczniejszy z naszych pokrzewek. Przylatuje w końcu kwietnia i maju, odlatuje we wrześniu.
Biologia
Spośród wszystkich gatunków rodziny pokrzewek cierniówka najbardziej lubi słońce, unikając miejsc zacienionych. W zasadzie nie zasiedla lasów, chyba że na silnie naświetlonych skrajach graniczących z polami. Typowym jej środowiskiem są niewielkie kępy krzewów poprzerastanych trawami, wśród pól, łąk czy wzdłuż dróg. W przeciwieństwie do pokrzewki jarzębatej nie wymaga ona tak dużych powierzchni zakrzewionych. Żeruje wśród gałązek i liści krzewów oraz przyległych do nich traw i ziół. Cierniówka częściej niż inne pokrzewki pokazuje się w miejscach odsłoniętych. Śpiewający samiec często podlatuje w górę i opada z powrotem na krzak, czego nie robią inne pokrzewki. Gniazdo znajduje się zazwyczaj tuż nad ziemią, u stóp małego krzaczka przerośniętego trawą, bardzo dobrze osłonięte. Cierniówka jest niezbyt płochliwa, dystans ucieczki wynosi około 10 m.
Rozpoznawanie
Cierniówka, nieco mniejsza niż pokrzewka jarzębata, a niewiele większa od piegża, dorównuje wielkością czarnogłówce i pokrzewce ogrodowej. Ubarwienie wierzchu ciała — z lekkim odcieniem rudawym, którego brak u innych pokrzewek. Białawe podgardle u tego ptaka jest mniej wyraźnie odgraniczone od szarego wierzchu głowy niż u piegży.
Głos
Krótka zwrotka, z wyraźnym początkiem i zakończeniem, składa się z kilku, najwyżej kilkunastu tonów, tworzących bardzo charakterystyczną, pozawijaną linię melodyczną. Obok tonów miękkich, niemal fletowych, występują w niej dźwięki bardziej szorstkie, z wyraźną głoską r.
Źródło opisu
Powodzenia !