Piecuszek Phylloscopus trochilus
Występowanie
Jest to pospolity i licznie występujący gatunek lęgowy w całej Polsce. Przylatuje do nas w kwietniu i na początku maja, a odlatuje we wrześniu. W tych okresach ma miejsce liczny przelot osobników z północnego wschodu.
Biologia
W odróżnieniu od świstunki i pierwiosnka piecuszek wybiera zarówno typy drzewostanów, jak i strefę żerowania silnie nasłonecznione. Zasiedla więc przede wszystkim młodniki iglaste i liściaste oraz większe polany śródleśne itp. Zeruje w górnych partiach koron drzew. Znacznie rzadziej niż świstunka próbuje chwytać owady w locie i bardzo rzadko zawisa w powietrzu trzepocąc. Również i podczas przelotu unika miejsc zacienionych. Gniazdo, w kształcie kuli z bocznym otworem, buduje na ziemi, bardzo dobrze ukryte w bujnym runie i ściółce; wlot do gniazda wygląda jak wejście do mysiej norki. Dystans ucieczki wynosi nieco ponad 10 m. Piecuszek jest dość łatwy do obserwowania, gdyż żeruje niezbyt wysoko i w miejscach widocznych.
Rozpoznawanie
Piecuszek od spodu jest wyraźnie mniej żółtawy niż świstunka i zaganiacz, natomiast bardzo podobny do pierwiosnka, od którego w ubarwieniu różni się jasnymi nogami. Ponieważ jednak ubarwienie nóg jest cechą trudno uchwytną w terenie, obydwa gatunki lepiej jest rozróżniać na podstawie ich śpiewu.
Głos
Piecuszek znacznie rzadziej śpiewa w ruchu niż świstunka i pierwiosnek. W czasie śpiewu samiec przeważnie zajmuje eksponowane, odsłonięte stanowisko — na wierzchołku lub bocznej gałęzi drzewa. W locie nie śpiewa, w przeciwieństwie do świstunki. Niezbyt długa jego pieśń, o wyraźnym początku i zakończeniu, składa się z miękkich, fletowych tonów, tworzących dwukrotnie opadającą i wznoszącą się linię melodyczną. Tempo śpiewu jest przy tym powolne, melancholijne czy też nastrojowe. Podobną linię melodyczną, a u niektórych osobników również i barwę głosu ma śpiew rudzika, lecz jest on zawsze szybszy, bardziej perlisty i utrzymany w wyższej tonacji niż pieśń piecuszka.
Źródło opisu
Powodzenia !