EERST LEZEN DAN VERTREKKEN
’t Schietveld is een rondje rond het schietterrein van Leopoldsburg. En bestaat uit 16 Traditionals + 1 Final. In de meeste van de trads kan je een code vinden die je nodig hebt om de Final te kunnen vinden!! De code plakt in de caches en staat op het logboekje!
Het volledig toerke kan met de fiets, auto of te voet worden gedaan, let wel op met de auto bedraagt de afstand tussen de 25-30 km. Met de fiets en te voet is het iets minder maar nog altijd rond de 25 km, het hangt natuurlijk af van je volgweg!!
MILITAIR DOMEIN IS VERBODEN TERREIN!!!
Elke cache in dit rondje bestaat uit een doosje met de normale afmetingen en zit nergens begraven, dus graven en omploegen is niet nodig! Probeer nergens iets te beschadigen en laat de caches overal hangen!!! Het is voldoende om gewoon het dekseltje te openen!
Voor de getrainde geocachers is dit rondje helemaal kinderspel, maar het was de bedoeling om beginnende cachers te lokken! Door de combinatie van tip en grote van de cache zou alles vlot vindbaar moeten zijn!!
Als je alle code’s hebt verzameld en uitgerekend moet je gewoon de gevonden waarde’s in alfabetische volgorde zetten en zo op naar de Final.
Bij ’t Schietveld-7 is er een gelegenheid om te rusten iets te drinken, en voor de kids is er een speeltuin en zelfs een zwembad als je er een gezellige daguitstap wil van maken.
Veel cache-plezier
Stukje geschiedenis:
Toen België zich van Nederland losmaakte tijdens de Belgische Opstand (1830-1839) voelde de jonge staat zich door Nederland bedreigd, en in alle haast moest dus een legermacht worden opgezet en geoefend, waartoe de hulp van Franse instructeurs werd ingeroepen. Aanvankelijk richtte men kampen in te Diest, Zonhoven, Bouwel en Schilde, doch deze voldeden niet.
Uiteindelijk koos men voor een gebied waar veel ruimte beschikbaar was, en dat niet te ver van de Nederlandse grens was gelegen. Dit werd uiteindelijk het heidegebied ten noorden van Beverlo. In 1835 begonnen de werkzaamheden om het oefenterrein in te richten. Strohutten en tenten voor de soldaten. Paviljoens voor de generaals en een klein paleis voor de koning. Reeds in augustus van dat jaar kwamen de eerste 20.000 soldaten om er te oefenen.
In november 1837 werd het primitieve kampement door een orkaan goeddeels verwoest, en er werden daarna een negental carrés gebouwd: Kazernes van 90 bij 90 meter, met een waterput in het midden. Hout en leem waren de voornaamste bouwmaterialen.
Hoewel in 1839 vrede met Nederland werd gesloten, besliste men in 1845 dat het Kamp van Beverlo een permanent karakter zou krijgen. Het Koninklijk Park (40 ha) werd aangelegd, en in 1848 werd een, voor die tijd, modern militair hospitaal ingericht. In 1850 werd met de definitieve uitbouw van het kamp gestart. Allerlei voorzieningen werden aangelegd voor de bevoorrading van de 40.000 militairen en de 4.000 paarden die er gelijktijdig aanwezig waren. Er kwam ook een smalspoorbaan van 115 km lengte over het terrein.
De burgers die op het Kamp van Beverlo werkzaam waren, moesten zich vanaf 1842 vestigen in een planmatig ontworpen stad, Bourg-Léopold, sinds 1932 Leopoldsburg, genaamd. In 1887 werd hier een spoorwegstation geopend. In 1857 kwam het (doodlopende) Kanaal naar Beverlo gereed, dat eigenlijk dus naar Leopoldsburg voerde.
Het kamp werd steeds verder uitgebouwd en in 1913, aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog, was men bezig met de elektrificatie van het kamp. In augustus 1914 trokken de soldaten van het kamp ten strijde tegen de Duitse invallers. Uit deze episode stamt het protestlied dat onder de naam Beverlo-lied bekend zou worden. Velen kwamen om. Op 16 oktober 1914 bereikte het front de IJzer en liep daar vast.
De Duitsers bezetten het kamp en moderniseerden het verder, aangezien ze dachten er permanent te kunnen blijven. Ze voerden er ook proeven uit met chloorgas, dat later als strijdgas aan het IJzerfront zou worden ingezet.
Tijdens het interbellum kwamen er vele regimenten oefenen, welke met dagmarsen uit alle steden van België aangetreden kwamen. Als er een dergelijk regiment kwam, was de hele stad in rep en roer. De oefeningen duurden vijf weken.
Op 10 mei 1940 bombardeerden de Duitse invallers enkele onderdelen van het kamp, en namen het niet lang daarna in bezit. Van 1942 tot 1943 werden er 204 mensen, waaronder 176 verzetsmensen, gefusilleerd. Op 12 mei 1944 bombardeerden de geallieerden het kamp. Bij vergissing werd echter de Zuidstraat te Beverlo gebombardeerd, waarbij 77 burgers het leven lieten. Op 28 mei 1944 bombardeerden de geallieerden het kamp opnieuw, en nu effectief: Er vielen honderden doden onder de Duitse soldaten. Het kamp werd zeer zwaar beschadigd. Na de bevrijding moesten de collaborateurs, "incivieken" of "zwarten" genaamd, het puin ruimen.
De wederopbouw van het kamp vond plaats van 1947-1953. Vijf secties, elk bestaande uit 600 à 800 manschappen, werden heringericht. In 1970 kwam de 1e Pantserinfanteriebrigade naar het Kamp, en in 1976 kwamen de laatste eenheden hierheen.