AL Bad Warmbrunn powstał w październiku/listopadzie 1944 r. Zlokalizowany był w bezpośrednim sąsiedztwie hal produkcyjnych zakładów Dorries-Füllner w miejscowości Bad Warmbrunn (Cieplice Zdrój). W obozie przebywało ok. 600-800 mężczyzn narodowości żydowskiej, pochodzących głównie z Polski i Węgier, ale także z Belgii, Holandii, Grecji i Czechosłowacji. Więźniowie zostali zatrudnieni w przestawionych na produkcję zbrojeniową zakładach maszyn papierniczych Dorries-Füllner. Część więźniów pracowała w tych zakładach już od kilku miesięcy, kiedy to – przed uruchomieniem obozu na miejscu – byli tu dowożeni z AL Hirschberg. W zakładach produkowano armaty (lub ich części) oraz amunicję. Z powodu szalejącej przez kilka miesięcy epidemii tyfusu, w obozie była bardzo wysoka śmiertelność: wg lekarza Arnolda Mostowicza, mogło umrzeć nawet do 400 więźniów.
Pierwszą próbę częściowej ewakuacji podjęto w lutym 1945 r. Grupę ok. 100 więźniów wyprowadzono z obozu w kierunku płn.-zach. i doprowadzono do Gryfowa Śl. Jednak po ok. dwóch dniach, tych, którzy przeżyli ten wyczerpujący marsz, przygnano z powrotem do obozu w Bad Warmbrunn. W połowie kwietnia 1945 r. większość więźniów ewakuowano do kompleksu AL Riese.