Ostatnim na południu odcinkiem obrony, wchodzącym bezpośrednio w skład Obszaru Warownego "Śląsk", jest pozycja polowa w Lasach Wyrskich (obecnie Lasy Kobiórskie). Rozciąga się poczynając od Gostynia aż po Jezioro Paprocańskie, wzdłuż potoku Gostynka. Umocnienia ziemne, których dobrze zachowane fragmenty można do dziś zobaczyć w okolicznych lasach, miały być wzmocnione żelbetowymi fortyfikacjami stałymi. W tym celu rozpoczęto wzdłuż potoku budowę polowych schronów piechoty (tzw. "urbany"). Jednakże do wybuchu wojny udało się postawić jeden obiekt i wylać 2 fundamenty kolejnych. Jednocześnie z budową fortyfikacji, postępowały prace hydrotechniczne mające na celu spiętrzenie wody i zalanie terenów wzdłuż Gostynki. Dziś pozostały już tylko nieliczne fragmenty betonowych zastawek. Dobrze zachowały się natomiast rowy.
Mimo iż "Instrukcja Saperska" wydana przez Inspektorat Sił Zbrojnych zmierzała do standaryzacji konstrukcji polowych schronów piechoty, nie ma praktycznie na obszarze OW-aru dwóch identycznych "urbanów". Obiekt powstały nad Gostynką, jako jeden z trzech na Śląsku (2 na pozycji polowej zalew Kozłowa Góra) został wyposażony w forteczne lawety ckm i pancerne zamknięcia strzelnic typu tradytorowego. Ale w odróżnieniu od kozłowogórskich został wybudowany na planie trapezu, a nie prostokąta. Ponadto zamurowano częściowo przelotnię obniżając wejście. To z kolei wymusiło przesunięcie czerpni powietrza do narożnika obiektu (w pozostałych wylot znajduje się w przelotni). W przypadku tego obiekt, i niektórych innych na odcinku "Mikołów" widać wyraźnie niedoróbki wynikające z pośpiechu. Niestarannie wylany beton, nie dość, że posiada spore wyrwy, to jeszcze w przypadku strzelnic wypchnął szalunek zalewając pancerne zamknięcia. W efekcie bez rozkuwania całości strzelnicy, nie da się ich otworzyć.