Cmentarz żydowski w Gogolinie został założony w 1857 r. przy obecnej ul. Wyzwolenia. Grunt pod cmentarz podarował gminie żydowskiej karczmarz Meyer Fränkel (rozprawa sądowa z 9.10.1857 r. w Gogolinie).
Pierwotnie cmentarz znajdował się poza miejscowością i przylegał do cmentarza chrześcijańskiego. Oba cmentarze były oddzielone od siebie dwumetrowym murem z kamieni wapiennych. Wejście na cmentarz żydowski prowadziło przez nieistniejącą już obecnie furtkę, na prawo od której znajdował się dom przedpogrzebowy. Ostatnią osobą pochowaną na cmentarzu miał być zmarły Moritz Hausdorf; pochówek odbył się 13 maja 1935 r. albo w 1940 r.
W 1939 r. cmentarz przeszedł na własność Zrzeszenia Żydów w Niemczech (Reichsvereinigung der Juden in Deutschland). Podczas II wojny światowej nekropolia uniknęła większych zniszczeń.
Na początku lat sześćdziesiątych XX w. zawalił się dom przedpogrzebowy, który został następnie rozebrany.
W latach dziewięćdziesiątych XX w. władze miasta uporządkowały teren cmentarza i wystawiły tablicę informacyjną. W 2006 r. odnowiono ogrodzenie.
Obecnie na jednym terenie znajdują się cmentarze żydowski i chrześcijański, które pozornie tworzą jedną całość. Cmentarz żydowski znajduje się po lewej stronie transformatora, a chrześcijański – po prawej.
Na powierzchni 0,25 ha zachowało się ok. 20 nagrobków. Są ślady po ok. 100 mogiłach; zachowało się ok. 50 podstaw nagrobków. Najstarsza macewa pochodzi z 1852 r. i należy do zmarłego dziecka – Emilii Stenger.
Na terenie nekropolii znajduje się zbiorowa mogiła ofiar tutejszego obozu pracy przymusowej dla Żydów, który istniał w latach 1940–1944. Chowano tutaj także zmarłych żydowskich więźniów z podobnego obozu, który funkcjonował w Otmęcie. Mogiła nie została zlokalizowana ani upamiętniona. Teren jest w całości ogrodzony kamiennym murem. Granice nekropolii są zachowane i zgodne z granicami z 1939 r. Wejście przez otwartą bramę jest od strony drogi publicznej. W bezpośrednim sąsiedztwie znajdują się domy mieszkalne. Cmentarz jest sporadycznie odwiedzany. Wandalizm na jego terenie stanowi niewielkie zagrożenie. Teren jest uporządkowany, porośnięty drzewami.
Rejestr zabytków nr 229/89 z 04.12.1989.
(http://www.sztetl.org.pl)