El Monumento a Julio Camba gran periodista y hombre viajero amante de la buena gastronomía y de su tierra Vilanova de Arousa, se localiza en unos pequeños jardines mirando a la ensenada de O Esteiro.
La obra está situada, y no podía ser de otra manera, en una zona verde y está elaborada en bronce sobre un bloque de granito y representa a Camba sentado, con una maleta y un periódico. Actualmente la casa de los hermanos Camba, en el barrio de Vilamaior, funciona la biblioteca municipal .
Por todo ello, podemos decir que esta localidad pontevedresa es cuna de dos grandes escritores, el primero el gran Valle Inclan y más reciente Julio Camba cuyo monumento fue inaugurado en agosto de 2008 y a cuyo homenaje asistieron diferentes autoridades de la vida cultural y política.
JULIO CAMBA
Naceu nunha familia de clase media. Seu pai era médico e mestre. Ós 16 anos marcha da casa e embarca de polisón nun barco cara Arxentina. En Bos Aires introdúcese nos círculos anarquistas e fai as súas primeiras armas literarias redactando proclamas e panfletos. Neses artigos mostraba o seu apoio á facción individualista do anarquismo na fundada pouco atrás FORA, xustificando o exemplo pola acción. Escribiu no periódico La Protesta, dirixido por Diego Abad de Santillán e Emilio López Arango.
A consecuencia disto, o 30 de novembro de 1902 é expulsado de Arxentina, xunto a Adrián Troitiño e outros sindicalistas. Ó chegar a Pontevedra comezou a colaborar no Diario de Pontevedra, pero axiña marchou a Madrid. Comeza a publicar en El Porvenir del Obrero, e xunto a Antonio Apolo creou o semanario El Rebelde, con sede na rúa Madera, que durou un ano e medio.
A partir de 1905 colabora como cronista no periódico republicano El País, con textos de temática variada e cun estilo que pon de manifesto a súa independencia. En 1907 empeza a colaborar en España Nueva como cronista parlamentario, con textos que reflicten o seu carácter escéptico respecto á política española.
Colabora tamén no suplemento Los Lunes de El Imparcial, na Revista Blanca e en Tierra y Libertad. Nesa época tivo lugar o proceso polo atentado contra o rei Afonso XIII o día da súa voda, e Julio Camba tivo que declarar pola seu vínculo con Mateo Morral, se ben nalgúns dos seus artigos explica a escasa relación que mantiña co anarquista.
En 1908 comeza a súa carreira como correspondente no estranxeiro. Juan Aragón incorpórao ao equipo de La Correspondencia de España e destínao a Constantinopla, onde cobre a revolución dos Xoves Turcos en xullo dese ano, e o cambio de sultán de Abdul Hamid II a Mehmed V. Ao seu regreso do Imperio Otomán pasa a traballar para El Mundo, que o destina a París e Londres. En 1912 comeza a escribir a sección "Diario de un Español" no periódico barcelonés La Tribuna, con crónicas desde Alemaña.
En 1913, ó seu regreso a España, comeza a colaborar co diario monárquico ABC. En 1916, no contexto da Primeira Guerra Mundial, viaxou a Nova York, para cubrir as eleccións de 1917 que gañou o demócrata Woodrow Wilson. Tras ese acontecemento volveu a Madrid e comezou a traballar para El Sol, fundado en decembro de 1917 e no que escribía tamén Ortega y Gasset. En 1921 volve como correspondente a Berlín, e entre 1929 e 1931 desenvolve o seu traballo desde Nova York. As súas ideas anarquistas arrefríanse notablemente durante a década de 1920. En 1927 regresa ao ABC, e volve a Nova York.
Durante a guerra civil expresa as súas simpatías polo bando franquista, escribindo no ABC publicado en Sevilla. Seguiu viaxando ata 1949, cando fixou a súa residencia en Madrid por motivos de saúde, vivindo no Hotel Palace. Entre 1951 e 1953 colaborou en Arriba, coa reelaboración de crónicas e artigos antigos xa ligados á actualidade, xa baseados na memoria do autor. O retoque e reconversión das súas crónicas foi algo frecuente a partir dese momento nos seus escritos editados por ABC e La Vanguardia.
Finou na clínica Covesa por mor dunha embolia.