Het kanaal van Leuven naar de Dijle is één van de oudste kanalen van België, na het Lisseweegs Vaartje en het Zeekanaal Brussel-Schelde. Op 29 januari 1750 verleende keizerin Maria Theresia door middel van een octrooi een toelating voor de bouw van een kanaal tussen Leuven en Mechelen. Leuven ijverde meer dan tweehonderd jaar voor een aansluiting op een waterloop om de handel met zeeschepen in te voeren.
Op 9 februari 1750 deed prins Karel van Lorreinen in Wilsele de eerste spadesteek. De mooi bewerkte houten kruiwagen kan men nog steeds bewonderen in het stedelijk museum van Leuven. De zilveren spade is echter spoorloos. Op 21 december 1752 werd het kanaal met water gevuld. Het zou echter nog tot 1763 duren vooraleer het kanaal kon worden gebruikt wegens problemen met de sluizen en dijken. Het kanaal telde oorspronkelijk maar twee sluizen, wat overstromingen tot gevolg had. Nadien werden dit vijf sluizen : Tildonk, Kampenhout-Sas, Boortmeerbeek, Battel en Zennegat. Tussen 1836 en 1837 werd het kanaal aangepast aan schepen met een diepgang tot 3,60 m en herbouwde men ook Kampenhout-sas. Het kanaal was belangrijk voor het transport van goederen en reizigers doch vanaf 1837 nam het reizigersvervoer af toen de spoorlijn tussen Leuven en Mechelen in dienst kwam.
in het weekend kan het hier druk zijn (fietsers en wandelaars) probeer zo discreet mogelijk te loggen.
sluit de potjes terug goed af,dan blijven de log rolletjes droog bedankt