Najstarsza wzmianka o miejscowości Bonin pochodzi z końca XIII w n.e. Dawna wieś położona była na wzniesieniach morenowych, zwanych Wzgórzem Trzech Kościołów. W dokumencie z 1300r. wymieniany jest pochodzący z Bonina rycerz Tessmar. W 1385r. wieś sprzedaje klasztorowi koszalińskich cysterek Dubesław von Kleist. Stąd wywodzi się znana pomorska rodzina Boninów (von Bonin), do których należy majątek ziemski oraz wieś aż do 1736r. Na poczatku XXw. majątek ziemski był w rękach rodu von Wahnschaffów, którzy go rozbudowali .
Osada Bonin była typową ulicówką położoną w pewnym oddaleniu od historycznej drogi Koszalin - Bonin. Od osady przebiegał kanał łączący dwa jeziora, a na pd.-zach. biegnie tor kolejowy Koszalin - Świetlino. We wschodniej części wsi znajdował się pałac z dziedzińcem gospodarczym i rozległym parkiem. Pałac dawnych właścicieli nie przetrwał do naszych czasów.
Na niewielkim wzgórzu usytuowany jest kościół filialny pw. św. Izydora z XV wieku, wpisany do rejestru zabytków – gotyk murowany, z dwuspadowego dachu wyrasta barokowa wieżyczka na sygnaturkę. Do wzniesienia ścian, oprócz cegły, gotyccy murarze użyli sporych rozmiarów kamieni. We wnętrzu świątyni znajduje się wyodrębnione absydowe prezbiterium, a ściany boczne mają ostrołukowe i półkoliste otwory okienne. Kapitalny remont świątyni przeprowadzono w 1907r., z inicjatywy ówczesnego prezydenta regencji koszalińskiej von Sendena. Po II wojnie światowej przejściowo – do 1979r. kościół zamieniony był na klubokawiarnię. Od jesieni 1979 roku został wyremontowany i przywrócono go do kultu religijnego. Kościółek jest dostępny tylko podczas mszy świętej. Msze Święte w niedzielę: 9.30, 12.30; Msze Święte w tygodniu: śr, pt, so o 17:00.
