 |
OPIS CYKLU
|
"Szlak Mennonitów" nawiązuje do historii i dziedzictwa osadników holenderskich którzy wygnani z Holandii z powodu odmienności religijnej, w XVI do XVIII wieku licznie osiedlali się na Żuławach Gdańskich. Dzięki ich działalności i umiejętnościom melioracji bagien Żuławy stały się żyznym spichlerzem Gdańska. Mennonici pozostawili po sobie unikalny krajobraz żuławski oraz zabytki w postaci zagród holenderskich, kościołów i cmentarzy. Szlak będący przedmiotem niniejszego projektu przebiega przez miejsca związane z tym odłamem religijnym, propagując ich kulturę oraz znaczenie dla historii Żuław i Pomorza.
Obszar realizacji projektu znajduje się w Obszarze Chronionego Krajobrazu „Żuław Gdańskich” oraz wzdłuż korytarza ekologicznego rzeki Motławy. Założenia projektu spełniają kryteria ochrony obszaru. Przy szlaku znajdują się trzy pomniki przyrody.
Szlak przebiega przez osiem obszarów ochrony konserwatorskiej i ochrony krajobrazu (zabytkowe założenia wiejskie o ponad 700 letniej historii) oraz dwa obszary ochrony archeologicznej.
Znakowanie szlaku i budowa dróg rowerowych na całej długości szlaku z wyjątkiem odcinków o małym ruchu samochodowym zwiększa bezpieczeństwo wędrówek rowerowych oraz w maksymalnym stopniu udostępnia atrakcje i walory turystyczne obszaru potencjalnym odwiedzającym i turystom.
Rowerowy „Szlak Mennonitów” przebiega pomiędzy miejscowościami: Przejazdowo/Krępiec (pozwalający na wygodny dojazd zarówno od Gdańska jak i Wyspy Sobieszewskiej), Wiślina, Lędowo, Wróblewo, Miłocin, Trutnowy, Cedry Wielkie, Leszkowy, Kiezmark. Na odcinkach: Wróblewo – Miłocin – Trutnowy, Cedry Wielkie – Leszkowy, Leszkowy – Kiezmark.
Cały Szlak Mennonitów liczy 195 km i wiedzie z Gdańska do Elbląga.
źródło: mennonici(dot)powiat-gdanski(dot)pl
Wocławy
village Wocławy
Wocławy - ruiny kościoła / Remains of the church in Woclawy
 |
POLSKI
|
O miejscu:
Wocławy (niem. Wotzlaff) (za Wikipedią) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie gdańskim, w gminie Cedry Wielkie na obszarze Żuław Gdańskich.
Najwcześniejsze dokumenty mówią o nadaniu wsi przez Władysława Łokietka synom podkomorzego gdańskiego Unisława w 1308. W latach 1310-1454 wieś była we władaniu krzyżackiej komturii gdańskiej, aby następnie przejść na własność miasta Gdańska - lata 1454-1793 i 1807-1814. W latach 1793-1807 oraz 1814-1914 była pod zarządem skarbu pruskiego. Pierwotny układ wsi prawdopodobnie owalnicowy, obecnie ulicówka.
Zabytki:
Ruiny kościoła - we wsi znajduje się ruina gotyckiego poewangelickiego kościoła wzmiankowanego w 1384. Wzniesiony z cegły jako budowla bazylikowa, trójnawowa, z masywną wieżą od zachodu. W 1729 w znacznej części zniszczony przez pożar. Odbudowany siedem lat później w skromniejszej postaci, w obrębie dawnej nawy głównej. W tym samym czasie dostawiono górną kondygnację wieży, przykrytą blaszanym hełmem. Budynek ten częściowo uległ zniszczeniu podczas II wojny światowej w 1945 i od tego czasu pozostaje w ruinie.
W murach od strony zachodniej relikty schodów tunelowych na wyższą kondygnację. Na terenie przykościelnym znajdują sie płyty nagrobne (z XVII i XVIII wieku) przeniesione z posadzki kościoła, a także zadbana, autentyczna stela menonicka z Wróblewa z 1739 r. Obok stoi budynek nowego kościoła parafialnego p.w. św. Antoniego z Padwy oraz plebania.
 |
Dutch
|
About this spot:
Voor de Nederlandse bezoeker kan het rondtrekken in de voetsporen van de doopsgezinden, in Zulawy, een heel bijzondere attractie zijn. Deze doopsgezinden waren een (zeer protestantse) tak van het anabaptisme uit Friesland en Holland, die zich in de 16de eeuw in deze streken vestigden.
Ze werden er uitgenodigd om het, door water overstroomde, Zulawy om te zetten in vruchtbare polders. (lees: Nederland in Zulawy). De paar eeuwen van hun aanwezigheid in dit gebied heeft een duidelijk spoor achtergelaten. Hoewel ze hier al lang weer weg zijn, zal een ieder iets bekends herkennen in het lokale landschap – het uitstrekte vlakke land, de vele sloten en kanalen, de dijken die het land bescherming bieden tegen overstromingen en de wilgen die de slootkanten bijeen houden. Hij ziet zelfs dingen die in zijn eigen land vrijwel verloren is gegaan: de prachtige bomen rondom aan de horizon, iets wat thuis vrijwel niet meer te vinden is. Thuis hadden we dat ook maar hier is het er nog. Dit is net zoals de Nederlandse polders van voor de ruilverkavelingen – schreef een Nederlandse journalist bij een bezoek aan dit landschap.
Naast het kenmerkende polderlandschap, is Zulawy ook rijk aan tastbare herinneringen, zoals huizen met “zuilengangen”, het Nederlandse type boerderijen, de begraafplaatsen, de kerken en gebedshuizen en vooral ook gebouwen en de poldertechnieken – de molens die ooit een karakteristiek element van het landschap waren maar daarvan zijner er slechts heel weinig van over. Helaas zijn sommige van deze monumenten in een onomkeerbaar verval geraakt en sommige begraafplaatsen zijn erg dicht begroeid. Dit is gebeurd doordat gedurende lange jaren niemand de noodzaak inzag zorg te dragen voor “post-Duitse” overblijfselen (de Nederlandse immigranten waren geleidelijk overgegaan op de Duitse taal). Gelukkig, is er de laatste jaren een positieve ontwikkelingen aan de gang op dit gebied. De bewoners van Zulawy profiteren nu van de aantrekkelijkheid voor het toerisme van het Nederlandse doopsgezinde erfgoed. Zo is het “spoor van de Mennonieten” de belangrijkste toeristische route in de regio. Dat was de aanleiding de renovatie en het onderhoud van gebouwen en begraafplaatsen aan te pakken. Soms bieden afstammelingen van voormalige inwoners van de streek hiervoor hun hulp aan.
Wiślina – Doopsgezinde houten klokkentoren uit 1792, op de begraafplaats die eens verbonden was met de nu ter ziele gegane gotische kerk.
www(dot)polenvoornederlanders(dot)nl
 |
ENGLISH
|
About this spot:
description soon
