HISTORIA PARAFII
Parafia erygowana w 1283 r. Należy do najstarszych na Pomorzu Gdańskim. Do parafii wówczas należały wsie: Kłodawa, Żukczyn, Zakrzewki, Kłobuszewo, Kaczki, Trąbki Małe, Zła Wieś, Ulkowy, Łaguszewo, Kleszczewko. Obecny kościół wzniesiony w latach 1733-1735 z fundacji opata klasztoru w Lądzie Antoniego Mikołaja Łukomskiego, przetrwał do dziś.
W latach 1811-1895 parafia obsługiwana była przez proboszcza w Trąbkach Wielkich. Usytuowaną na wzniesieniu w centrum wsi murowana z cegły, otynkowaną bryłę świątyni nakrywa dwuspadowy dach, na którego kalenicy od zachodu góruje niska kwadratowa wieża z kopulastym hełmem i iglicą. Salowe wnętrze posiada harmonijnie skaponowane wyposażenie, przede wszystkim barokowe. W trójbocznie zamkniętym prezbiterium centralne miejsce zajmuje ołtarz główny z około połowy XVII w. z obrazem św. Jakuba Starszego Apostoła w retabulum, flankowanym figurami św. Piotra i św. Pawła oraz z umieszczonym powyżej mniejszym obrazem św. Michała Archanioła. Po bokach stoją ołtarze boczne z około 1720-1740r. z obrazami Matki Bożek Szkaplerznej – odrestaurowany w 2012r. i św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus- odrestaurowany w 2013r. Przed prezbiterium przy bocznych ścianach stoją feretrony Matki Bożej Szkaplerznej i św. Jakuba Starszego. Wyposażenie kościoła stanowią również: ambona z poł. XVII w odrestaurowana w 2013r., chór muzyczny z zachowanym fragmentem XVIII-wiecznej empory, chrzcielnica z poł. XVIII w oraz konfesjonały. Na ścianach rozmieszczone są Stacje Drogi Krzyżowej oraz obrazy: Jezusa Miłosiernego, Matki Bożej Częstochowskiej, św. Kamila, św. Teresy, św. Benedykta, św. Scholastyki i bł. Jana Pawła II. Z poprzedniego kościoła przeniesiony został dzwon z 1649r. Barokowa kamienna tablica nad drzwiami do zakrystii upamiętnia fundatora kościoła, a tablica w kruchcie bocznej upamiętnia byłego proboszcza ks. Roberta Wohlfeila zamordowanego w Oranienburgu w 1940r.
Odpust parafialny obchodzony w niedzielę po uroczystości Matki Bożej Szkaplerznej, przypadającej 16 lipca.
HISTORIA WSI KŁODAWA
Ta malownicza wieś, położona w dolinie rzeki Kłodawy, ma barwną historie. Jej początek sięga okresu średniowiecza. Po raz pierwszy czytamy o niej w dokumencie wystawionym przez księcia Pomorza, Mestwina, z dnia 31 lipca 1280r. Wsie Kłodawa.
Zła Wieś i Żukczyn zostały nadane Cystersom z Lądu koło Kalisza . Nadanie to zostało potwierdzone w 1290 i 1291r. w Gnieźnie przez księcia Wielkopolski (później króla Polski) Przemysława. Zakonnicy otrzymali przy tym prawo sprowadzania tutaj osadników.
W 1304r. wojewoda Święca i sędzia pomorski Bogusz poświadczyli, iż spór między opatem Konradem z Lądu i Henryka Pincowiczem został zażegnany na korzyść Cystersów.
W dniu 24 kwietnia 1328 pełnomocnik klasztoru Arnold z Kłodawy nabył za cenę 16 marek 1 włókę gruntu i łąki między rzekami Gęsią i Kłodawą od Bartela i Pietra z Rucocina.
W 1329r. odwiedził dwór w Kłodawie kolejny opat, Mathias z Lądu. W wielkim przywileju z 31 października 1342r. wielkiego mistrza krzyżackiego Ludwika Koniga, przy okazji opisu granic dóbr klasztornych, zostało wymienione dziedzictwo klasztoru w Lądzie. Opisano bieg granic pomiędzy Kłodawą, Żukczynem i Świnczem.
W 1506 roku Kłodawę wraz ze Złą Wsią i Trąbkami Małymi przyjął brat Joann Egelberti w zamian za spłatę długów, ciążących na Godziszewie.
W XVII w. tereny te zajęli Szwedzi. 1626r. Kłodawa została splądrowana i spalona. Oszczędzono tylko stojący tutaj kościół.
Po rozbiorach Polski, dobra klasztorne znalazły się w rękach pruskich. Kłodawa została podporządkowana urzędowi domen w Sobowidzu.
Kolejnym dzierżawcami majątku byli: Felden Wybczinski, Cristian Libenau, Jacob Piernitzki, Woyteh Kensiewski, Andreas Grentz.
Znajdowały się tutaj dwie karczmy, których właściciele płacili po 36 florenów czynszu. Karczmarze sprzedawali łącznie 15 ton piwa i 6 kwart wódki.
W 1583r. istniała tutaj szkoła kościelna, która podupadła pod koniec XVII w. Wiadomo też, że 1701r. nauczycielem był organista, który miał mieszkanie ogród, pensję w wysokości 24 florenów i pobierał opłaty kościelne.
W 1782r. majętność kłodawską przejął niemiecki kolonista Johann Rehfuss za 141 talarów rocznie. 1792r. mieszkańcy Kłodawy otrzymali w użytkowanie 699 mórg lasu od leśnictwa w Sobowidzu. Dnia 27 lipca 1808r i 4 lutego 1811r wszyscy kłodawscy chłopi zostali uwłaszczeni. 1818r otwarto nową szkołę a w 1844r. została ona rozbudowana.
W 1850r wszyscy dzierżawcy dziedziczni, na mocy ustawy uwłaszczeniowej otrzymali ziemię na własność. 1861r. było tutaj około 40 właścicieli gospodarstw.
W 1875r w Kłodawie było 660 mieszkańców. 24 rolnicze i 36 chałupniczych parcel oraz młyn wodny.
Źródła: Mój Święty Patron – ks. Antonii Gorzandt Kościoły Archidiecezji Gdańskiej Pierwszy był Pruszcz – Jacek Ciarkowski Święci na każdy dzień -Jedność Gość Niedzielny
opracowała: Renata Szalewicz