Dit is een traditional in Letterbox vorm. De cache ligt op een plaats waar vroeger watermolens stonden. In het landschap kunt u ook nu nog de oude waterlopen herkennen die samenhangen met de standplaatsen van de molens, bijna een eeuw nadat ze zijn gesloopt.
De stempel in deze cache is het molenaarsmerk van Jan Claesz Blawe Camer.
Poldermolen I
Van Poldermolen I is wel erg weinig bekend. Er is geen afbeelding bekend, de database van verdwenen molens weet niet meer te melden dan dat dit een Rietgedekte grondzeiler was met een rietgedekte kap, en functioneerde als poldermolen. Het was een achtkante bovenkruier die van binnenuit gekruid werd. De molen had eerst een scheprad, dat later werd vervangen door een vijzel. Maar dat alles is niet veel nieuws, dat geldt voor alle watermolens in de Schermer. Poldermolen I werd gebouwd in 1634 en gesloopt in augustus 1931.
De Binnenboezem
Poldermolen I maalde uit naar de Zuidervaart, die deel uitmaakte van de zogenaamde Binnenboezem. De Schermer kon als laatste van de grote droogmakerijen uit de Gouden Eeuw profiteren van praktijkkennis (en beginnersfouten) opgedaan bij de andere inpolderingsprojecten. De gebruikelijke werkwijze van molengangen langs de rand van het voormalige meer leidde tot waterproblemen in het midden. In de Schermer werd daartoe een samenhangend kanalenstelsel midden door de droogmakerij aangelegd, de Noorder, Zuider- en Laanvaart. Telkens 300 m van deze vaarten positioneerde men Poldermolens, die het water uit een polder (met die letter, hier Polder I) uitmaalde naar een voorsloot die in directe verbinding met de binnenboezem stond. De binnenboezem voerde het water af naar de rand van de Schermer, waar het water in drie trappen via ringen naar de ringvaart werd uitgemaald. Op deze manier konden kleine hoogteverschillen opgevangen worden en maalde men ook in het midden in de polder. De waterstaat kon zo veel beter gecontroleerd worden.
Waterberging Avant la Lettre
Als het waterpeil in de Ringvaart te hoog werd, en daardoor overstromingen in andere delen van Noord-Holland dreigde, dan werd een stopsignaal gegeven om verder te pompen. Een molenaar met die functie ("De Admiraal") gaf het signaal door een vlag (overdag) of een lantaarn (s nachts) hoog in de wiek te hijsen.
Uitmalen naar de Schermerboezem kon dan niet meer. Maar de Poldermolens konden nog wel een poosje doormalen naar de Binnen boezem, tot ook daar de kade was bereikt. Dit is een vroeg voorbeeld van tijdelijke waterberging, een onderwerp dat sinds enige decennia weer opnieuw op de agenda is gekomen.