W pierwszych dniach II Wojny Światowej okazało się, że granica Prus Wschodnich z Polską jest słabo broniona przez Niemców. Liczne niewielkie oddziały polskie przekraczały granicę i zajmowały na krótko przygraniczne wsie. W tym rejonie znany jest polski wypad, który zajął Dłutowo i atakował Jeże i Kowalewo. Po zakończeniu kampanii wrześniowej zamiast granicy Polsko – Niemieckiej powstała granica Niemiecko – Radziecka. Niemcy nauczeni doświadczeniami z września 1939 r. postanowili umocnić pas przygraniczny. Taka była geneza powstania Galindestellung – pasa schronów ciągnących się od Pisza przez Jeże, Kozioł, Ptaki, Adamusy, Turośl, Zbójna.
Typ schronu: Regelbau 501
Schron bierny, którego grubość ścian zewnętrznych i stropu wynosi 200 cm. Obiekt wyposażony był w śluzę gazową, małą strzelnicę umiejscowioną w wejściu oraz pomieszczenie drużyny piechoty. Na wyposażeniu schronu znajdowały się między innymi: filtr powietrza, piecyk węglowy oraz prycze dla załogi (10-15 osób). Pomiędzy pomieszczeniami znajdowały się stalowe, gazoszczelne drzwi.