English
Milatos Cave is located 3km northeast of Milatos at an altitude of 155m. The uphill footpath with a scenic view on Milatos Bay leads to the cave entrance (10-15 min., ca. 300 metres). The cave is easily accessible and open to visitors.
German
Folgt man von Milatos der Straße nach Kounali, erreicht man nach etwa 2,5 km eine Raststätte mit Parkmöglichkeit. Der hinaufführende Fußweg mit einem schönen Ausblick auf die Bucht von Milatos führt zum Höhleneingang (10 - 15 Minuten, ca. 300 m). Der Höhleneingang ist leicht zu erreichen und für Besucher geöffnet.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Σχετικά με το σπήλαιο:
Το σπήλαιο έχει 8 εισόδους σε ένα άνοιγμα 40 μέτρων. Η κύρια είσοδος έχει πλάτος 9μ και ύψος 2μ. Η δεξιότερη είσοδος επιτρέπει στο φως του ήλιου να φωτίζει το χώρο που βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγίου Θωμά. Και οι δύο είσοδοι οδηγούν στο κύριο μέρος του σπηλαίου. Οι υπόλοιποι είσοδοι οδηγούν στο αριστερό μέρος του σπηλαίου που είναι μικρότερο.
Μπαίνοντας στο σπήλαιο θα χρειαστείτε φακό γιατί είναι ολοσκότεινα. Στα 10 μέτρα θα συναντήσετε ένα εκκλησάκι που χτίστηκε το 1935 μαζί με ένα μνημείο που περιέχει τα οστά όσων κατέσφαξαν οι Τούρκοι. Κάθε χρόνο γίνεται λειτουργία στη μνήμη όσων χάθηκαν τότε. Το σπήλαιο είναι μεγάλο με εμβαδόν 2.100 τετραγωνικά μέτρα με οκτώ μικρότερες ή μεγαλύτερες εισόδους. Έχει μήκος 73 μέτρα και το φαρδύτερο σημείο του είναι 63 μέτρα. Το ύψος κυμαίνεται από μισό ως 3 μέτρα και η κύρια είσοδός του οδηγεί στην κεντρική και μεγαλύτερη αίθουσα.
Γεωλογική ιστορία της Κρήτης
Η ιστορία της Κρήτης έχει στενή σχέση με τις τεκτονικές διεργασίες μεταξύ της Ευρωπαϊκής και της Αφρικανικής ηπείρου. Οι δύο ήπειροι ήταν ενωμένες περίπου 300 με 150 εκατομμύρια χρόνια πριν σε μια υπερ-ήπειρο, την Πανγαία. Σιγά σιγά η Πανγαία κόπηκε στις σημερινές ηπείρους και η αρχαία θάλασσα της Τιθύος άρχισε να κλείνει. Κατά την Τριτογενή περίοδο, που άρχισε 65 εκατομμύρια χρόνια πριν, η Αφρική έρχονταν όλο και πιο κοντά στην Ευρώπη. ‘Έτσι δημιουργήθηκαν οι Άλπεις, οι Δυναρικές Άλπεις, η νήσος Κρήτη κ. α. και αυτό ονομάστηκε Αλπιδικό δίπλωμα. Η Κρήτη, όπως και το Αιγαίο Πέλαγος, βρίσκονται στη μικροπλάκα της Ανατολίας, που ακόμη μέχρι σήμερα πιέζεται μεταξύ Ευρώπης και Αφρικής και κινείται αργά προς τα δυτικά. Η σεισμική και η ηφαιστειακή δραστηριότητα συνδέεται με αυτές τις διεργασίες. Ο μεγαλύτερος σεισμός της σύγχρονης εποχής συνέβη το 438 μ.Χ., οπότε η ανατολική Κρήτη βυθίστηκε περίπου 4 μέτρα μέσα στη θάλασσα ενώ η δυτική Κρήτη υψώθηκε περίπου 8,5 μέτρα. Στα νότια της Κρήτης το βάθοςτης θάλασσας φθάνει τα 5.000μ. Εκεί βρίσκεται η Ελληνική Ζώνη Βύθισης, ένα τεκτονικό ρήγμα μήκους 1000 χλμ μεταξύ Ευρωπαϊκής και Αφρικανικής πλάκας, όπου η Αφρικανική βυθίζεται κάτω από την Ευρωπαϊκή πλάκα.
Καρστική τοπογραφία και μορφολογία
Η καρστική τοπογραφία είναι το τοπίο που διαμορφώνεται από τη διάλυση διαλυτού πετρώματος, όπως ο ασβεστόλιθος, ο δολομίτης και ο γύψος. Χαρακτηρίζεται από υπόγεια συστήματα στράγγισης με καταβόθρες, δολίνες και σπήλαια. Έχουν επίσης καταγραφεί και πετρώματα ανθεκτικά στην αποσάθρωση όπως ο χαλαζίας, υπό κατάλληλες συνθήκες. Η υπόγεια διοχέτευση των υδάτων μπορεί να περιορίσει τα επιφανειακά ύδατα σε ελάχιστα ή και καθόλου ποτάμια και λίμνες. Όμως, σε περιοχές όπου τα διαλυτά πετρώματα καλύπτονται ίσως με φερτά υλικά ή περιορίζονται από μη διαλυτά στρώματα πετρωμάτων, η διακριτή επιφανειακή καρστική ανάπτυξη μπορεί να απουσιάζει παντελώς.
Η καρστική ανάπτυξη εμφανίζεται κάθε φορά που τα όξινα ύδατα διαρρηγνύουν την επιφάνεια των πετρωμάτων κοντά στις ρωγμές ή στα επίπεδα διαστρωμάτωσης. Καθώς τα πετρώματα όπως ο ασβεστόλιθος ή ο δολομίτης διαρρηγνύεται, οι ρωγμές γίνονται μεγαλύτερες. Με την πάροδο του χρόνου τα ρήγματα αυτά γίνονται μεγαλύτερα και τελικά μπορεί να εμφανιστεί ένα σύστημα υπόγειας διοχέτευσης των υδάτων. Στις περιπτώσεις που δημιουργείται αυτή η υπόγεια διοχέτευση των υδάτων, επιταχύνονται οι καρστικές διεργασίες. Η αύξηση των καρστικών φαινομένων οφείλεται στο γεγονός ότι όλο και περισσότερο νερό κυλάει στην περιοχή.
Η καρστικοποίηση του τοπίου μπορεί να οδηγήσει σε μια ποικιλία μεγάλης ή μικρής κλίμακας επίγειων ή υπόγειων σχηματισμών. Σε εκτεθειμένες επιφάνειες οι σχηματισμοί μπορεί να είναι flutes, runnels, clints and grikes αυλακώσεις, ρυάκια, χαρακώσεις και διαχωρισμοί που γενικά ονομάζονται karren ή lapiez. Επιφανειακοί σχηματισμοί μεσαίου μεγέθους μπορεί να είναι καταβόθρες ή cenotes (κλειστά κοιλώματα), κάθετα φρεάτια, χοάνες (καταβόθρες σε σχήμα ανεστραμμένης καπνοδόχου), ρέματα που εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται ως πηγές. Μεγάλης κλίμακας σχηματισμοί μπορεί να είναι ασβεστολιθικές πλάκες, poljes και καρστικές κοιλάδες. Πλήρως ανεπτυγμένα καρστικά τοπία, όπου περισσότερα πετρώματα έχουν αφαιρεθεί παρά υπάρχουν, μπορεί να οδηγήσουν σε καρστικούς πύργους ή θυμωνιές/ eggbox. Κάτω από την επιφάνεια του εδάφους μπορεί να σχηματιστούν περίπλοκα συστήματα διοχέτευσης των υδάτων, όπως καρστικοί aquifers, και εκτεταμένα σπήλαια και κοιλότητες.
Ανθρακικό ασβέστιο διαλυμένο στο νερό μπορεί να αφήνει ιζήματα εκεί που το νερό εκλύει λίγο από το διοξείδιο του άνθρακα που περιέχει. Οι ποταμοί που δημιουργούνται από πηγές, μπορεί να δημιουργούν μικρές εκτάσεις από πωρόλιθο που αποτελούνται από στρώματα ασβεστίτη εκτεθειμένα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στα σπήλια μια ποικιλία σχηματισμών, που γενικά ονομάζονται σπηλαιοθέματα, οφείλονται στην απόθεση ανθρακικού ασβεστίου και άλλων διαλυτών ορυκτών.
Και τώρα οι εργασίες σας:
- Περιγράψτε τις διαφορετικές επιφανειακές υφές των καρστικών πετρωμάτων μέσα κι έξω από το σπήλαιο.
- Μετρήστε την απόσταση ανάμεσα στο σταλακτίτη και το σταλαγμίτη στην αριστερή πλευρά της εισόδου του σπηλαίου (εικόνα 3). Υπολογίστε πόσα χρόνια θα χρειαστούν μέχρι να ενωθούν οι δύο σε μία κολώνα.
- Πιάστε λίγη άμμο και νερό, νιώστε τα, σφίξτε το χέρι σας και αφήστε τα να στάξουν προς τα έξω: α. προαιρετικός: Τραβήξτε μια φωτογραφία του «σταλαγμίτη» σας.Β. Με βάση το πείραμά σας περιγράψτε πώς παίρνει ο σταλαγμίτης το σχήμα του.
- Προαιρετικά, ανεβάστε μια φωτογραφία σας με/ή το GPS σας καθώς περπατάτε στο μονοπάτι. Παρακαλώ, μην ανεβάσετε φωτογραφίες που θα απαντούν στα παραπάνω ερωτήματα!
Για να πάρετε την άδεια να δηλώσετε την κρύπτη, στείλτε ένα e-mail με τις απαντήσεις σας στη διεύθυνσή μου. Μπορείτε να δηλώσετε την κρύπτη αμέσως. Αν υπάρχει πρόβλημα με τις απαντήσεις σας, θα σας στείλω μήνυμα.
Καλή διασκέδαση!
English
About the Cave:
The cave has 8 entrances along a face of 40m. The main entrance has 9m width and 2m height. The rightmost entrance allows the daylight illuminating the room where the chapel of Saint Thomas is built. Both entrances lead to the main part of the cave.
On the other hand, the remaining entrances lead to the left part of cave, which is smaller.
Upon entering the cave you will be faced with total darkness, so a flashlight is absolutely necessary. After 10 meters you will come across a little church built in 1935, together with a memorial with the bones of those slaughtered by the Turks. (Every year a liturgy is performed here for those who perished.) The cave itself is large, measuring 2,100 square meters, with eight small and big entrances. It is 73 meters long, and its widest point is 63 meters. The height varies from a half meter to three meters, and its main entrance leads to the cave's central, and largest, area.
Geological history of Crete
The history of Crete depends on the tectonic processes between the European and the African continent. Both were united about 300 to 150 million years ago in the supercontinent Pangea. Then slowly Pangaea broke into today's continents, and the ancient sea-Tethys began to close. In the Tertiary (beginning 65 million years ago) Africa drifted closer and closer to Europe. It led to the Alps, the Dinaric Mountains in Yugoslavia, the island of Crete, and other, this was called the "alpidic fold." Crete, including the Aegean Sea in the north, lies on the Anatolian micro-plate, which still is squeezed between Europe and Africa, and drifts slowly westward. With such operations earthquakes and volcanism are connected. Thus the largest earthquake of modern times was in 438 AD, the island of Crete on the east side lowered about 4 meters below the sea level and on the west side raised up to 8.5 meters. On the southern coast of Crete goes up to 5000 m deep. Here lies the Hellenic subduction zone, a 1000 km long tectonic rift between European and African plates, where the African plate is pushed under the European.
Karst topography and morphology
Karst topography is a landscape formed from the dissolution of soluble rocks such as limestone, dolomite and gypsum. It is characterised by underground drainage systems with sinkholes, dolines and caves. It has also been documented for weathering-resistant rocks, such as quartzite, given the right conditions. Subterranean drainage may limit surface water with few to no rivers or lakes. However, in regions where the dissolved bedrock is covered (perhaps by debris) or confined by one or more superimposed non-soluble rock strata, distinctive karst surface developments might be totally missing.
The development of karst occurs whenever acidic water starts to break down the surface of bedrock near its cracks, or bedding planes. As the bedrock (like limestone or dolostone) continues to break down, its cracks tend to get bigger. As time goes on, these fractures will become wider, and eventually, a drainage system of some sort may start to form underneath. If this underground drainage system does form, it will speed up the development of karst arrangements there. This increase in rate of karst feature development will be due to the fact that more water will be able to run by the region.
The karstification of a landscape may result in a variety of large- or small-scale features both on the surface and beneath. On exposed surfaces, small features may include flutes, runnels, clints and grikes, collectively called karren or lapiez. Medium-sized surface features may include sinkholes or cenotes (closed basins), vertical shafts, foibe (inverted funnel shaped sinkholes), disappearing streams, and reappearing springs. Large-scale features may include limestone pavements, poljes, and karst valleys. Mature karst landscapes, where more bedrock has been removed than remains, may result in karst towers, or haystack / eggbox landscapes. Beneath the surface, complex underground drainage systems (such as karst aquifers) and extensive caves and cavern systems may form.
Calcium carbonate dissolved into water may precipitate out where the water discharges some of its dissolved carbon dioxide. Rivers which emerge from springs may produce tufa terraces, consisting of layers of calcite deposited over extended periods of time. In caves, a variety of features collectively called speleothems are formed by deposition of calcium carbonate and other dissolved minerals.
Now here is your challenge:
- Describe the different surface textures of the karst in the cave and outside.
- Measure the distance between the stalaktite and stalagmite on the left side of the cave entrance (cf. Picture 3). Detect ow many years it would take until the both driptstones would grow together to a stalagnat.
- Took some sand and water, fill it in your hand, clench your fist and let the mixture drop outside.
a) Optional: Post a photo of your own little "stalagmite".
b) Describe on the basis of your experiment what causes the stalagmites architecture.
- Optional: additional loading a photo of you and / or your GPS on the hike through the gorge on this side. Please do not send photos that facilitate the solution of the questions!
To get log permission, send an e-mail with the answers to the following questions to my account. You are allowed to log at once, i will send you a message, if there is something wrong with your answers.
Have fun hiking!
German
Über die Grotte
Die Grotte umfasst 2. 100m² Fläche und liegt im Steilhang einer tiefen Schlucht. Sie besitzt acht große und kleine Eingänge, die auf einer Strecke von 40m in einer Reihe liegen. Die drei Höhlenabschnitte haben mehrere Stockwerke, der "Mittlere Abschnitt" mit einem Eingang, der "Rechte" ebenfalls mit einem Eingang und der "Linke" mit sechs nebeneinanderliegenden Zugängen.
Vor den Eingängen liegen Terrassen, vom denen man in die Schlucht hinunterschauen kann. Der Haupteingang mit einer 10 x 5m großen Terrasse davor führt in den "Mittleren Abschnitt".
Der größte Eingang führt in den 9 x 8m großen "Vorraum", dessen Mitte eine beeindruckende, aus mehreren Sinterbildungen zusammengesetzte Säule einnimmt. Auf der gegenüberliegenden Seite des Raumes kommt man in den 15 x 7m messenden "Zentralraum". Hinter der Säulenreihe rechts liegt eine kleine Höhlenkammer mit einer Fülle von Tropfsteingebilden. Am Ende der Säulenreihe rechts führen breite Treppenstufen aus Beton in den "Heldensaal" von 20m Länge und 8m Breite, der parallel zum "Zentralraum" liegt. Am Ende rechts ist der Eingang des Raumes, und linkerhand steht die gut erhaltene Kapelle mit der "Heldengedenkstätte" daneben auf einem Felsen.
Der "Zweite Zentralraum" schließt an den ersten an und ist von ihm durch eine Reihe von Sintersäulen und Stalagmiten getrennt. Er ist 20m lang und 10m breit. Mächtige Säulen unterteilen den übrigen großen Höhlenabschnitt in Räume, die nach verschiedenen Richtungen geneigt sind. An der tiefsten Stelle lag ursprünglich ein See, der heute kein Wasser mehr hat. Wenn man sich rechts hält und zwischen Stalagmiten und Säulen durch die verschiedenen Räume geht, gelangt man in den ziemlich steil abwärts geneigten Raum, der hinter dem "Heldensaal" liegt.
Den linken Höhlenabschnitt betritt man durch den letzten, 3,5 x 2m großen Höhleneingang. Folgt man dem linken Raum, der vom übrigen Abschnitt durch Tropfsteinsäulen getrennt ist, kommt man nach einer Wendung zum rechten Raum mit den vielen Eingängen.
Geologische Geschichte Kretas
Die Entstehungsgeschichte Kretas hängt von den tektonischen Vorgängen zwischen dem europäischen und dem afrikanischen Kontinent ab. Beide waren vor etwa 300 bis 150 Millionen Jahren im Superkontinent Pangäa vereinigt. Danach zerbrach Pangäa langsam in die heutigen Kontinente, und das Tethys-Urmeer begann sich zu schließen. Im Tertiär (Beginn vor 65 Mio. Jahren) driftete Afrika immer näher an Europa heran. Dabei entstanden die Alpen, das Dinarische Gebirge in Jugoslawien, die Insel Kreta usw., dies wurde die „Alpidische Faltung“ genannt. Kreta samt dem Ägäischen Meer im Norden liegt auf der Anatolischen Mikro-Platte, die heute noch zwischen Europa und Afrika gequetscht wird, und langsam nach Westen driftet. So etwas geht nicht ohne Erdbeben und Vulkanismus ab. So hat das bisher größte Erdbeben der Neuzeit im Jahre 438 n. Chr. die Insel Kreta an der Ostseite ca. 4 Meter unter den Meeresspiegel abgesenkt und an der Westseite um bis zu 8,5 Meter angehoben. An der Südküste Kretas geht es steil in bis 5000 m Tiefe. Hier liegt die Hellenische Subduktionszone, ein knapp 1000 km langer tektonischer Graben zwischen der europäischen und der afrikanischen Platte, bei der die afrikanische unter die europäische Platte geschoben wird.
Entstehung der Höhlen und Grotten
Durch Sickerwasser und chemische Verwitterung im wasserdurchlässigen Kalkstein sind in den Bergen Kretas etwa 3300 Karstformationen mit über 2500 bekannten Höhlen. Das durch Kohlensäure aus der Luft angereicherte Oberflächenwasser dringt durch Spalten und Risse ein, löst den Kalk auf und fließt unterirdisch ab. Mit der Zeit entstehen dadurch allmählich schmale Hohlräume, die über Jahrtausende immer größer werden, bis schließlich eine Höhle oder Grotte entsteht. Dort, wo das nachfolgende Wasser in die entstandenen Hohlräume tropft, wird der gelöste Kalk aus dem verdunstenden Wasser wieder freigesetzt und bildet an der Höhlendecke Tropfsteine, die sogenannten Stalaktiten, die nach unten wachsen. Erreicht der kalkhaltige Wassertropfen vor seiner Verdunstung den Boden, entstehen dort die entgegengesetzten Stalagmiten, die mit der Zeit ebenfalls größer werden und nach oben wachsen. Dabei kommt es vor, dass Tropfsteine über die Jahrtausende miteinander verwachsen und schließlich wunderschöne Gebilde wie Skulpturen, Orgelpfeifen oder versteinerte Wasserfälle bilden.
Karstformationen
Unter Karst versteht man unterirdische (Karsthöhlen) und oberirdische (Oberflächenkarst) Geländeformen in Karbonatgesteinen (zum Teil auch in Sulfat- und Salzgesteinen), die vorwiegend durch Lösungs- und Kohlensäureverwitterung sowie Ausfällung von biogenen Kalksteinen und ähnlichen Sedimenten mit hohen Gehalten an Calciumcarbonat (CaCO3) entstanden sind. Hauptmerkmal ist der überwiegend unterirdische Wasserhaushalt, der nicht auf einer primären Porosität des Gesteins beruht, sondern vielmehr sekundär durch den in geologischer Zeit stattfindenden Prozess der Verkarstung (d.h. einer Korrosion des Gesteins) bedingt wird. Dadurch sind Landschaften, die petrologisch überwiegend von Karbonaten aufgebaut werden, als Karstlandschaften ausgebildet. Großräumig finden sich diese u.a. um das Mittelmeer.
Nun zu den Aufgaben:
- Beschreibe die unterschiedliche Oberflächenbeschaffenheit des Gesteins in der Karsthöhle und des Oberflächenkarsts in Stichworten.
- Miss den Abstand zwischen dem Stalaktiten und dem Stalagmiten auf der linken Seite des Höhleneingangs (vgl. Foto 3). Ermittle, wieviele Jahre es noch gedauert hätte, bis die beiden Tropfsteingebilde zu einem Stalagnaten zusammengewachsen wären.
- Fülle ein Sand-Wasser-Gemisch in Deine Hand, balle sie zu einer lockeren Faust und lass das Gemisch dann hinaustropfen.
- a) Optional: Stelle ein Foto Deines selbst gefertigten Stalagmiten ein.
- b) Beschreibe anhand Deines Versuchs, wovon die Form des Stalagmiten abhängt.
- Optional: Lade zusätzlich ein Foto von Dir und/oder Deinem GPS auf der Wanderung durch die Schlucht auf die Seite. Bitte keine Fotos, die die Lösung der Fragen erleichtern!
Sende mir Deine Antworten für die Logerlaubnis. Du darfst sofort loggen. Ich melde mich, wenn etwas nicht stimmt. :)
Vielen Dank an wind&water für die griechische Übersetzung!
Thanks a lot for the greek translation, wind&water!
Ευχαριστώ πολύ, wind&water, για τη μετάφραση στα Ελληνικά! μετάφραση !!!
Access - Zugang- Accès
Haupteingangsbereich - Area of the main entrance
Linke Seite der Höhle - Left side of the cave