Wapiennik zwany również piecem wapienniczym lub wapiennym jest to rodzaj pieca szybowego, który służył do wypalania wapna i skał wapiennych w celu uzyskania z nich wapna palonego. W tym celu do pionowego, wymurowanego cegłami szybu wapiennika na przemian od góry wsypywano warstwy wapieni i warstwy palne. Dostawa tych surowców do pieca odbywała się zazwyczaj po prostej drewnianej estakadzie z poziomu eksploatacji kamienia do otworu zasypowego.
Stosowanym paliwem było drewno, węgiel kamienny lub torf. Ciepło rzędu 900-1200°C, wytworzone wskutek spalania tych paliw inicjowało termiczny rozkład zawartego w skałach węglanu wapnia na wapno palone. Ponieważ proces ten wymaga utrzymania wysokiej temperatury, szyb pieca izolowany był z zewnątrz warstwą ziemi. Ściany wapiennika wzmacniano dodatkowo grubymi, metalowymi prętami. Jego szyb w swojej górnej części miał często nadbudowany zwężającym się kominem z cegły, w celu uzyskania większego ciągu i szybszego przebiegu procesu technicznego. Tak skonstruowany piec pracował w sposób ciągły, a ogień utrzymywano stale w jego części środkowej. Wypalany surowiec zsypywał się w dół szybu w przeciwprądzie do ruchu gorącego powietrza, które nadmuchiwane było tzw. otworami powietrznymi. Po wypaleniu się zawartości pieca powstałe bryły wapna palonego, jako gotowy produkt usuwano przez dolny otwór, starając się nie mieszać produktu z zalegającym na dnie popiołem drzewnym lub węglowym. Następnie bryły wrzucano do dołów z wodą, w których zachodził, wyzwalający duże ilości ciepła, proces gaszenia wapna. Tak otrzymywano produkt końcowy – wapno gaszone czyli wodorotlenek wapnia Ca(OH)2. Powstały podczas wypału w piecu popiół wykorzystywano z kolei jako nawóz.
W Górach Krowiarkach zachowało się kilka wapienników, niestety w większości mocno zniszczone. Można je odnaleźć podczas spacerów, przy drogach, w lasach, stanowią ciekawy element okolicznego krajobrazu.