Sępólno Krajenskie
Miasto położone jest pomiędzy Jeziorami: Sępoleńskim, Piaszczynkiem (Pierścionkiem) oraz Niechorz (Niechorskim); w dolinie rzeki Sępolny (przez mieszkańców zwanej Sępolenką), która jest dorzeczem Brdy, we wschodniej części Krajny, na obszarze Krajeńskiego Parku Krajobrazowego, w pasie Pojezierza Południowopomorskiego (w tym Pojezierza Krajeńskiego), przy drodze krajowej nr 25, w odległości 64 km na północny zachód odBydgoszczy oraz 106 km od Torunia.
Prawa miejskie miastu nadał król polski Kazimierz Wielki 20 kwietnia 1360.
Pierwsze zapisy kronikarskie o osadnictwie na terenie obecnego miasta pojawiły się już w 1113. Pierwszym znanym właścicielem Sępólna został Hektor Ostroróg z Pakości, który wraz z rodziną zamieszkał w pałacu w Sikorzu. Początkowo miasto leżało w dolinie Sępolenki, później zmieniono bieg rzeki a miasto zaczęło rozbudowywać się na wyższych brzegach jeziora i rzeki. W 1359 Hektor Ostroróg ufundował kościół pod wezwaniem św. Bartłomieja. Patronat nad kościołem otrzymali Miechowici (zakon bożogrobców z Miechowa). W tym samym roku Ostroróg zbudował młyn, a zatamowana śluzami woda zalała okoliczne obszary.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Sępólno w 1919 stało się siedzibą polskiego powiatu w województwie pomorskim. 24 stycznia 1920 do miasta wkroczyły Wojska Polskie i oddały je w posiadanie polskim władzom cywilnym. Przyjęcie Wojska Polskiego przez tutejszych polskich obywateli było wspaniałe i bardzo serdeczne. Miasto zostało przyozdobione bramami tryumfalnymi i flagami narodowymi.
Lata II wojny światowej i okupacji 1939–1945 przyniosły ludności zamieszkałej w Sępólnie dużo nieszczęść. Już na kilka tygodni przed wybuchem wojny wielu obywateli, w tym urzędników, w obawie przed represjami opuściło swoje miejsce zamieszkania. W dniach 30–31 sierpnia 1939 pozostającym w mieście urzędnikom i nauczycielom wypłacono pobory za wrzesień i 3 następne miesiące. Ich rodziny miały zostać ewakuowane, do czego jednak nie doszło. 1 września artyleria i samoloty Wehrmachtu po przełamaniu granicy położonej 7 km na zachód od Lutowa rozpoczęły atak na miasto. Kilka bomb spadło na stadion położony przy obecnej ul. Chojnickiej, na którym odbywał się pobór koni dla wojska. Od pocisków zapalił się budynek na dworcu. Samoloty niemieckie krążyły nisko nad miastem i ostrzeliwały z broni pokładowej wojsko polskie będące w mieście oraz ludność cywilną, która uciekała na wozach, samochodach, rowerach i pieszo w kierunku Bydgoszczy. Straż Graniczna i pozostałości oddziałów wojska polskiego wycofały się przez miasto na wschód wysadzając most na ul. Kościuszki, który znajdował się na wysokości gazowni. Około godz. 8 pojawiły się na ulicach miasta oddziały Wehrmachtu na motocyklach i w wozach pancernych. Porucznik dowodzący akcją wysadzenia mostu został złapany i publicznie rozstrzelany na stadionie, który po 6 latach odbudowano.
Nazwa miasta pochodzi od prasłowiańskiego wyrazu *sąpolje/supolje (rekonstrukcja) oznaczający tyle co 'miedza, ziemia graniczna, styk pól'. Pierwotnie Sępólno było położone w dolinie nadjeziornej i nadrzecznej, a z czasem rozwijało się na wysokim brzegu jeziora i rzeki. Nazwa rzeki Sępolna zanotowana została w 1345 (Sampolna). (dane wikipedia)
mikromagnetyk zabrać coś do pisania