Het goed omvatte naast landerijen, die zich uitstrekten tot aan de bebouwing langs de Dorpsstraat, ook een breede strook bos die het grondgebied van Amby begrensde. Hoe het landgoed aan zijn naam komt is niet geheel duidelijk. Zo zou Severen een verbastering kunnen zijn van 'de zeven bronnen' wijzend op de drassigheid van het gebied en op het in de nabijheid van het landgoed opwellende water. Meer waarschijnlijk lijkt het dat Severen zijn naam dankt aan de familie Van het Zievel, een geslacht dat reeds in 1384 aanzienlijke goederen bezat in Limmel. De Van het Zievels, wier naam in de overgeleverde bronnen onder andere ook gespeld werd als Tsievieren, Tsevere en Sivele, waren leenmannen van de heren van Valkenburg. In 1406 verwierf Jan van Tsievieren een goed gelegen in Amby, de Heihof. Op dat moment was hij al in het bezit van diverse beboste terreinen gelegen op het grondgebied van Amby. Het is vrijwel zeker dat de familie op haar bezittingen in Amby een huis of een versterkte hoeve liet bouwen dat de familienaam droeg. Een duidelijke aanwijzing in die richting is het feit dat de heraut van de wapenen van Gelr, een ambtenaar aan het hof belast met het toezicht op het voeren van familiewapens; in de loop van de veertiende eeuw een wapen toekende aan een 'Her Gosen van Severen', dat identiek was aan dat van de familie Van het Zievel. Een eeuw later blijkt Severen, waarschijnlijk door vererving, in het bezit te zijn gekomen van de familie Van Strijdhagen. Van deze familie is bekend dat ze in 1537 de Heihof aan haar bezittingen toevoegde, hetgeen de vermoedelijke familiebanden met de Van het Zievels lijkt te bevestigen,
In de zestiende eeuw was Severen in het bezit van de familie Strijdhagen, die verwant was met de familie Van 't Zievel. In de zeventiende eeuw kwam het in bezit van de familie Pain et Vin, en naderhand van de familie Van Slijpe, de laatste telg van Van Slijpe verkocht het in 1879-1880 aan de familie Stevens. Famile Stevens verkochthet in 1912 aan de Zusters van Barmhartigheid te Maastricht. Deze zusters, ook wel Zusters van Severen genoemd, stichtten in het herenhuis de voogdijstichting Sint Vincentius à Paolo. In de loop der jaren bouwden zij er enkele gebouwen bij, zoals de kapel in 1918, een school en een noviciaat. Bij de herinrichting van het terrein werden deze bijgebouwen afgebroken.