Deze visvijver heeft de naam "De Peelse Heide" gekregen.
De Peelsche Heide is eeuwenlang een heidelandschap geweest waar natte laagten, vennen en dellen het voor de mens onbegaanbaar maakten. Na de ontginningen van 1920 werd Terraveen - tegenwoordig Odiliapeel- gevormd tot wat het nu is. Het huidige bos is pas na de tweede wereldoorlog aangeplant en is daarna wederom lang voor de mens onbegaanbaar geweest, omdat het defensieterrein werd.
De Duitsers legden op vliegbasis Volkei op drie locaties hangaars aan waaronder een drietal boerderij hangaars. Dat waren hangaars die er vanuit de lucht als boerderijen uitzagen ter camouflage. Tijdens het geallieerde bombardement van 3 september 1944 zijn alle hangaars met de vliegtuigen die erin stonden, vernietigd. Alleen de grootste hangaar, gebouwd door de Duitse firma Deisel, is overeind gebleven en is nog steeds op de vliegbasis in gebruik.
Vanuit lokaal initiatief en met behulp van de natuurverenigingen is een plan gemaakt om het gebied voor natuur en recreatie in te richten en vooral begaanbaar te maken. Veel grote bomen hebben plaats gemaakt voor water- en struweelranden en er zijn lagere struiken- en kruidenranden gemaakt. Hier komen zoogdieren, vogels en insecten op af. De waterpartijen zijn deels bedoeld om te vissen. De voormalige defensiegebouwen worden nu gebruikt door vleermuizen of muurvegetatie. In het oudere bos blijft dood hout liggen waardoor de paddenstoelensoorten toenemen. Dit leidt op haar beurt weer tot meer soorten amfibieën, vogels en zoogdieren.
De bunker
De Vijverrand vanaf het platform
De cache zelf is niet met de auto te bereiken. Parkeer je auto of fiets bij het parkeercoordinaat. Dan is het een kleine wandeling.