Historia studni św. Barbary ściśle związana jest z historią Ropczyc, a przede wszystkim z losami ich mieszkańców i okolicznych wiosek. Wykopanie studni, w której pojawiła się woda o leczniczych walorach, a następnie wybudowanie obok niej kaplicy pod wezwaniem Świętej Barbary świadczyło o głębokiej religijności mieszkańców Ropczyc. Wiara pomagała ludziom podczas wielu klęsk, jakich doświadczyło to miasto w latach 1831-1876, kiedy te ziemie nawiedzały wielokrotnie różnego typu epidemie: czerwonki i cholery, siejąc spustoszenie wśród miejscowej ludności. Według przekazywanych z pokolenia na pokolenie relacji, ogromny wpływ na opanowanie epidemii miała woda o uzdrowicielskich właściwościach, której czerpano ze studni zwanej później „Studnią św. Barbary”.
Na wieść o uzdrowicielskich właściwościach wody z tej studni wielu ludzi przychodziło, by skorzystać z mocy źródełka. Aby zapobiec zniszczeniu źródła, ropczyczanie obudowali ją kamieniami, a nad powstałą w ten sposób studnią wzniesiono kapliczkę z figurą św. Barbary. Sława tego miejsca sięgała daleko, bowiem do Ropczyc zaczęli przybywać pątnicy nawet z odległych stron naszego kraju.
Studnia od wieków dostarczała wody mieszkańcom Ropczyc jako jedyne źródło. Do II połowy XX wieku Ropczyce nie posiadały jeszcze własnej sieci wodociągowej. Obowiązek dostarczania wody pitnej mieszkańcom przyjęli na siebie miejscowi
woziwodowie. Podjeżdżali oni własnym zaprzęgiem konnym pod studnię, gdzie napełniali duże, metalowe beczki, a następnie za niewielką odpłatnością dostarczali wodę mieszkańcom. Napełniali oni swoje beczkowozy kilka razy w ciągu dnia. Mimo tak dużego poboru wody w studni nigdy nie zabrakło. Z chwilą budowy przez Ropczyce sieci wodno-kanalizacyjnej, coraz częściej zapominano o pobieraniu wody ze studni św. Barbary, która samoistnie ulegała stopniowemu niszczeniu.
W roku 1996 powstało Stowarzyszenie Regionalne Ziemi Ropczycko-Sędziszowskiej, które za główny cel działania obrało odbudowę zaniedbanej studni oraz rekonstrukcję zabytkowej kapliczki.
Wkrótce powstała także Grupa Inicjatywna, która wystąpiła do Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Ropczyckiej o zaangażowanie się w odbudowę studni św. Barbary.
Studnia funkcjonowała do 2002 roku, kiedy to została uszkodzona pompa ssąco-tłocząca oraz betonowa obudowa. Wtedy to zapadła decyzja o je likwidacji. Do tego jednak nie doszło dzięki Grupie Inicjatywnej, wspartej władzami samorządowymi. Zorganizowano fundusze i pracę nad rekonstrukcją zabytkowej studni.
Studnię otoczono metalowym ogrodzeniem oraz wybudowano drewniane zadaszenie. Całość prezentuję się dziś bardzo okazale a umieszczona obok tablica umożliwia zwiedzającym zapoznanie się z historią tego niezwykłego miejsca, bo data 1864 r. kojarzy się z wybuchem epidemii cholery w Ropczycach. Tą tablicą współcześni składają hołd tym, którzy zmarli na wskutek zarazy.
Kesz to pojemnik wielkości mikro. Zawiera logbook i ołówek.
Ponieważ okolica należy do bardzo ruchliwych proszę o zachowanie dużej ostrożności przy podejmowaniu kesza!!! Oczywiście pojemnik odkładamy w to samo miejsce!!!
Pozdrawiam i zachęcam do poszukiwań.