Cmentarz żydowski w Pabianicach założony został około roku 1840 i znajduje się u zbiegu obecnych ulic Śniadeckiego i Jana Pawła II. Teren ogrodzony jest betonowym murem, a na jego teren można wejść dwoma bramami, na co dzień zamkniętymi. Klucze do nich znajdują się jednak w Urzędzie Miasta Pabianic, które bez większych problemów udostępnia je chętnym do zwiedzenia tego miejsca.
Jak pisze Alicja Dopart, nie jest znana dokładna data powstania cmentarza. Pierwotnie żydowscy mieszkańcy Pabianic (w 1794 roku miało ich być zaledwie 15, jednak ich liczba stopniowo wzrastała i sto lat później wynosiła już 5 tysięcy, natomiast przed wybuchem II wojny światowej w Pabianicach mieszkało od 8.500 do 9.000 osób pochodzenia żydowskiego) należeli do gminy w Łasku i tam znajdował się ich cmentarz. Wzrost liczby pabianiczan narodowości żydowskiej spowodował jednak, że w roku 1836 postanowili oni założyć własną gminę oraz wyznaczyć cmentarz w pobliżu miasta.
Kres pabianickiej gminy przyniósł 1942 rok. 16. maja tego roku teren pabianickiego getta otoczyły oddziały SS, a Żydzi zostali zmuszeni do przejścia na miejscowy stadion gdzie dokonano selekcji. Część z nich przewieziono do obozu koncentracyjnego w Chełmnie nad Nerem, część przetransportowano do getta w Łodzi. Eksterminacja blisko 9 000. pabianickiej populacji żydowskiej spowodowała, że w mieście narodowość ta w praktyce przestała funkcjonować.
Kirkut początkowo zajmował obszar 1,7 ha. W roku 1968 pomniejszono jego teren kosztem obiektów spółdzielni mieszkaniowej. W najbliższym sąsiedztwie cmentarza powstała zaś kotłownia. Obecnie powierzchnia cmentarza wynosi 0,78 ha i znajduje się na nim około 600 nagrobków, z czego większość zapisana jest z języku hebrajskim a także mała liczba macew z inskrypcjami w języku polskim (z lat 1894–1901).
Źródło
Skrzynka na terenie cmentarza - gdzie znajdziecie klucze macie w opisie.