Po drugiej stronie jest wieś CUPEL
Pierwszy raz nazwa miejscowości Cupel w źródłach pisanych pojawia się 28 marca 1782 r. Tego dnia w księdze zmarłych parafii Popowo odnotowano w „Czuplu” śmierć rocznego chłopczyka Łukasza, syna Jacka i Elżbiety Szymańskich. Wzmianka ta niekoniecznie musi być związana z osiadłą tam rodziną, bowiem przez następnych 20 lat nazwa „Czupel” nie pojawia się w źródłach. Powstanie wsi datowałbym na 1801 r. a pierwszymi urodzonymi tu mieszkańcami byli Karol Kwiatkowski ur. 4 listopada 1801 r. i Magdalena Ziółkowska ur. 4 lipca 1802 r. Część Cupla leżąca nad Narwią, naprzeciwko Serocka, była nazywana Budy lub Budy Skrzynki. W początkach XIX wieku jej mieszkańcy pochodzili z Serocka lub czuli się z tym miastem związani. Chrztu ich dzieciom udzielał serocki proboszcz ksiądz Tomasz Erdman. Nazwa wsi pisana była częściej jako Cypel, dopiero z czasem przeważyła wersja Cupel, mimo iż niewątpliwie właściwsza była pierwsza wersja. Aleksander Bruckner w Słowniku etymologicznym języka polskiego, uznał iż słowo pochodzi od niemieckiego słowa Zipfel, stanowiącego zdrobnienia od Zipf- Zipf- Zipf „czub”. Autorzy późniejszego „czub”Autorzy późniejszego „czub” Słownika prasłowiańskiego tom 2C-D odnotowali słowo ćipl, cipla, ciplo, objaśnionego jako „mający coś odciętego, okaleczony, obcięty”. Nazwa odwoływała się do położenia miejscowości między dwoma zbiegającymi się rzekami i dodatkowo odciętej z trzeciej strony przez stare koryto Bugu. W aktach parafii ewangelickiej z Pułtuska z I połowy XIX w. zapisano tę nazwę jako Cupil
W drugiej połowie XVII wieku teren obecnego Cupla, zwany wówczas Gołołęką, był terenem spornym między Serockiem a właścicielami dóbr Popowo, najpierw Janem Kozłowskim, a później jego synem Michałem, zmarłym w 1791 r. Seroccy mieszczanie uważali, że mają prawo do Gołołęki i zbierali ze znajdujących się tam łąk siano oraz wypasali swoje bydło. Z czasu tego konfliktu odnotowano
w księgach sądowych zabawne historie przytaczając choćby porwanie przez Serocczan stogu siana i przewiezienie
go łodzią do miasta. Wśród rodzin zagospodarowujących tereny Cupla spotykamy m.in. Skoszkiewiczów i Pałaszkiewiczów z Serocka, Sołowiejów z Nowej Wsi, Ziółkowskich z Kani oraz Kwiatkowskich. Część z nich była rybakami, inni zajmowali się rolnictwem W trakcie budowy twierdzy napoleońskiej w Serocku, w latach 1807-1810, powstało na Cuplu niewielkie umocnienie ziemne, swego rodzaju przedmoście. Widać je zarówno na mapie z 1824 r., jak i na niemieckiej mapie z 1916 r. pod nazwą Alte Schanze. Z budową tych umocnień można wiązać etymologię nazwy Budy Skrzynki, gdyż technologia budowy wałów opierała się na drewnianym szkielecie ma-jącym formę wielkich skrzyń.Miejscowość narażona stale na powodzie i potopienia nigdy nie miała zbyt wielu stałych mieszkańców. Część łąk na jej terenie należała do gospodarzy z sąsiednich wsi Łachy i Nowej Wsi, które na początku XIX wieku były na nowo zagospodarowane przez niemieckich kolonistów wyznania ewangelicko-augsburskiego. W zapisach ar chiwalnych odnajdujemy przybyłą w 1843 r. niemiecką rodzinę Michel.Wielkie powodzie zalewały Cupel m.in. w 1888 r. i w 1958 r. Historię tej ostatniej powodzi znamy najlepiej, i w 1958 r. Historię tej ostatniej powodzi znamy najlepiej, bo była ostatnią przed powstaniem Jeziora Zegrzyńskiego. Na Cuplu zaczęła się 15 kwietnia 1958 r zalaniem kilku do mów. Ewakuację mieszkańców przeprowadzono cztery dni później, a już następnego dnia cała wieś została zatopiona. Tereny zalane wizytował ówczesny prezes Rady Ministrów Józef Cyrankiewicz. Również ostatnie lata (2010 i 2011) przyniosły groźną sytuację powodziową, wymagającą akcji umocnienia wałów, po której zostały do dziś setki worów z piaskiem.W pierwszych latach PRL Cupel był bardzo małą wsią, liczącą sobie zaledwie 5 domów i należącą do sołectwa Nowa Wieś. Maleńką społeczność tworzyły rodziny Gajew-skich, Jóźwiaków, Judziewiczów, Koczarów i Podgórskich. W ostatnich jednak latach intensywnie buduje się tu już domy i wcale niekoniecznie letniskowe. Aby uporządkować administracyjnie rozwijającą się wieś Rada Miejska w Serocku uchwałą z 10 listopada 2000 r. nadała nazwy ulicom w Cuplu, nawiązujące do usytuowania i warunków przyrodniczych.Po II wojnie światowej wody starorzecza Bugu były rybacko eksploatowane przez Spółdzielnię Rybacką w Pułtusku, do której należeli też rybacy z Serocka – Marian Kryska i Jerzy Skośkiewicz. Dziś już tu się ryb nie łowi.