Klasztor kaliski jest najstarszym konwentem franciszkańskim w Wielkopolsce. Powstał w 1257 r. z fundacji księcia Bolesława Pobożnego i jego żony, błogosławionej Jolenty. Zapewne wkrótce rozpoczęto budowę murowanej świątyni, której pozostałościami są dzisiejsze prezbiterium i sąsiadująca z nim kaplica. Prawdopodobnie w 2 poł. XIII w. do prezbiterium dostawiono trójnawowy korpus nawowy. Pożary nękające miasto na przełomie XIII i XIV w. oraz kolejne renowacje świątyni ostatecznie ukształtowały formę średniowiecznego kościoła. Prace te – finansowane prawdopodobnie m.in. przez króla Kazimierza Wielkiego – trwały do 1339 r. Wówczas też powstało najstarsze, zachodnie skrzydło klasztoru. Świątynia została poważnie zniszczona w czasie pożarów w 1537 i 1559 r. Ze względu na kłopoty finansowe odbudowę rozpoczęto dopiero w końcu XVI stulecia i trwała ona do 1632 r. Od początku lat dwudziestych pracami kierował włoski architekt Albin Fontana. Korpus kościoła nakryto wówczas nowymi sklepieniami, które w 1623 r. pokryto późnorenesansową dekoracją stiukową. Około 1637 r. rozpoczęto rozbudowę klasztoru.
W 1798 r. Prusacy usunęli zakonników, przenosząc ich do klasztoru Kanoników Regularnych. Klasztor zamieniono na więzienie i znacznie przebudowano. Część budynku odzyskali franciszkanie w okresie Księstwa Warszawskiego. Więzienie zlikwidowano dopiero w 1858 r. W 1864 r. władze carskie umieściły w klasztorze kaliskim zakonników z likwidowanych konwentów franciszkańskich. Klasztor ostatecznie zamknięto w 1902 r. Franciszkanie wrócili doń w 1918 r. i po raz wtóry w 1945 r. W XIX i XX stuleciu kilkakrotnie przeprowadzano gruntowne remonty świątyni.
Kaliski klasztor Franciszkanów Konwentualnych należy do Prowincji Matki Bożej Niepokalanej w Warszawie.
Kościół pw. św. Stanisława Biskupa, w zrębie wczesnogotycki, później przebudowany, jest budynkiem o wydłużonym prezbiterium, do którego przylega trójnawowy, halowy korpus nawowy. Po północnej stronie prezbiterium znajduje się gotycka kaplica Męki Pańskiej oraz dawna dzwonnica z 1640 r. Prezbiterium przykrywa gotyckie sklepienia krzyżowo-żebrowe z 2 poł. XIII w., nawy - sklepienia kolebkowe z lunetami, ozdobione bogatą dekoracją stiukową w tzw. typie lubelsko-kaliskim. Wyposażenie, głównie barokowe i rokokowe, pochodzi z XVIII wieku.
Do prezbiterium od strony południowej przylega barokowy, dwupiętrowy budynek klasztorny. Jego krużganki otaczają niewielki wirydarz.
Na wysokości wzroku została ukryta skrzynka o wymiarach 4x3cm. W środku znajduje się logbook, ołówek i certyfikat dla pierwszych 3 znalazców. Uwaga na złote oko.
Looking at the church according to the coordinates the 4x3cm geocache was hidden. Inside the geocache there are a logbook, a pencil and cartificates for the first 3 people. Beware of a golden eye. 