Skarszewy – kościół Św. Michała Archanioła
Prawdopodobnie pierwsza świątynia w Skarszewach była zbudowana pod koniec XII wieku i wykonana była z drewna i była usytuowana na miejscu dzisiejszego kościoła.
Kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła zbudowali joannici na początku XIII w.
W wizytacji z 1686-1687 r. mówi się, że kościół był murowany od fundamentów. Dzień poświęcenia kościoła obchodzono według tradycji w najbliższą niedzielę po święcie św. Urszulu (21 X), o czym mówiły znaki znajdujące się na ścianach świątyni. Wewnątrz znajdowało się 7 ołtarzy, z których tylko 3 były używane. W ołtarzu głównym znajdowało się cyborium ze srebra na zewnątrz pozłacane. Już wtedy sufit był drewniany, ale w złym stanie. Na dzwonnicy znajdowały się 4 dzwony.
Olbrzymiego spustoszenia dokonał pożar kościoła w 1712 r. Wtedy runęło sklepienie, spaliły się ołtarze, a nawet stopiły się dzwony. Już w dwa lata później kościół odbudowano
W poł. XVIII w. podłogę wyłożono cegłami i kamiennymi płytami. Wykonano nową ambonę, konfesjonały oraz chór. Były już wtedy 4 ołtarze oraz chrzcielnica.
W połowie XVIII w. od strony południowej dobudowano kaplicę św. Jana Nepomucena i na jej frontowej ścianie umieszczono rzeźbę z jego wizerunkiem. Do dnia dzisiejszego w zamurowanym oknie absydy znajduje się rzeźba ukrzyżowanego Chrystusa z pocz. XVIII w.
Kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła jest budowlą trójnawową. Wykonany jest z czerwonej cegły o formacie od 29-31 cm długości, od 14-15 cm szerokości i od 7-8,5 cm grubości. Wewnętrzne wymiary kościoła: długość 38,8 m, środkowa szerokość 17,9 m i wysokość 10,75 m. Środkową nawę oddzielono od naw bocznych podwójnymi ośmiobocznymi kolumnami. Całość budowli wskazuje, że prawdopodobnie rozpoczęto ją od prezbiterium i wieży. Nawy boczne posiadają tą samą szerokość, natomiast nawa główna na swej długości rozszerza się w kierunku prezbiterium. Wieża, zakończona ośmiokątną metalową iglicą, sprawia wrażenie nie wykończonej. Kolor oraz układ cegieł w górnych partiach budowli wskazują, że zostały one domurowane później (prawdopodobnie po pożarze z 1712 r.) Odnosi się wrażenie, że sklepienie kościoła nigdy nie zostało wykonane i od początku było z desek.
Ołtarz główny ufundował proboszcz Adam Stanisław Grabowski, który tą funkcję sprawował w latach 1733-1734.
Tekst zaczerpnięto ze strony internetowej parafii (fragment pracy magisterskiej ks. Krzysztofa Makkiły).
O skrytce:
Pojemnik typu miejski magnetyk pod współrzędnymi (+/- 5 m). Prosimy o odkładanie pojemnika tak, aby był dostępny dla kolejnych poszukiwaczy.