Don Kichot z La Manchy (hiszp. Don Quijote de la Mancha, właściwie Alonso Quijano), nazywany także „Rycerzem Smętnego Oblicza” – fikcyjna postać z powieści Miguela de Cervantesa. Jest około pięćdziesięcioletnim szlachcicem, który pod wpływem literatury o czynach rycerskich postanawia zostać błędnym rycerzem. Na swoim koniu Rosynancie, w towarzystwie giermka Sancho Pansy, wyrusza w drogę. Wzorem literackich bohaterów Don Kichot wybiera damę serca – jest nią wieśniaczka Aldonza Lorenzo, nazywana przez bohatera Dulcyneą z Toboso. Od imienia bohatera pochodzi nazwa postawy nazywanej donkiszoterią.
Charakterystyka
Don Kichot wywodzi się z warstwy hidalgów, niegdyś znaczącej w życiu publicznym Hiszpanii, ale w XVI wieku już znacznie podupadłej, zarówno pod względem znaczenia, jak i majątku. Bezczynność i odosobnienie spowodowały, że uległ wpływom literackim i postanowił wcielić w życie ideał średniowiecznego rycerza. Wyobraźnia sprawia, że rzeczy codzienne i zwykłe przybierają dla niego fantastyczne formy – np. karczma staje się zamkiem, a wiatrak wydaje mu się olbrzymem. Jest przede wszystkim naturą czynną – szuka nieustannie okazji do działania, nie poświęca czasu na zrozumienie sytuacji. Z tego powodu postać ta była często przeciwstawiana Hamletowi. Jest również megalomanem – chełpi się swoją wielkością i znaczeniem swoich czynów, nieustannie poszukuje sposobności do dowiedzenia swojej odwagi i siły. Potrafi jednak okazywać wdzięczność tym, którzy mu pomogli, oburzać się na bezprawie i krzywdę, jest zdolny do hojności i bezinteresowności, bywa cierpliwy i serdeczny. Potrafi myśleć logicznie i udzielać praktycznych rad, jest inteligentny. W sposób prosty i zrozumiały wyjaśnia Sanchowi wiele problemów nurtujących ówczesną Hiszpanię. Bohater zmienia się w toku akcji – coraz mocniej przejmuje się niepowodzeniami i popada w coraz większy smutek, który ustępuje dopiero przed śmiercią.
Interpretacje
W okresie Oświecenia Don Kichota postrzegano przede wszystkim jako ofiarę literatury, podkreślano jego egzaltację i fanatyzm. Widziano głównie symbol walki wybujałej fantazji z racjonalnym rozumem. Interpretacja postaci zmieniła się wraz z nastaniem Romantyzmu – dostrzegano wtedy przede wszystkim szlachetną stronę jego natury, uznając go za obrońcę ideału, sięgającego do absolutu na przekór rzeczywistości. Akcentowano jego heroizm i nieustępliwość w walce ze złem. Zarówno Iwan Turgieniew, jak i Heinrich Heine rozpatrywali tę postać w kategorii tragizmu. Dla Hegla natomiast Don Kichot uosabiał rozdźwięk pomiędzy szlachetnością intencji a niestosownością ich realizacji oraz pomiędzy subiektywnym poczuciem znaczenia a społeczną bezużytecznością, wynikającą z oderwania od swoich czasów i anachronizmu.. George Gordon Byron w Don Juanie stwierdził natomiast, że jeśli wyśmiewa się Don Kichota, ideał rycerstwa, to można także wyszydzić Sokratesa, ideał mądrości, a Juliusz Słowacki w Beniowskim powiązał tę postać z Ikarem. Wielokrotnie wyrażano oburzenie na autora, że w sposób krzywdzący potraktował tak szlachetną postać (m.in. William Somerset Maugham, Johann Gottfried Herder i Julius Grosse). Wiązano również (m.in. Rafael Altamira y Crevea oraz Karl Vossler) z narodowymi cechami Hiszpanów – fantazją, śmiałością i aktywnością.
W pobliżu miejsca ukrycia skrytki znajduje się witacz Wioski - Don Kichota - tablica powitalna.
[ENG]
Don Quixote of La Mancha (Spanish. Don Quijote de la Mancha, Alonso Quijano properly), also called "Knight dismal Faces" - a fictional character from the novel by Miguel de Cervantes. There are about fifty nobleman who influenced the literature of the deeds of chivalry decides to become a knight-errant. Rosynancie on his horse, accompanied by his squire Sancho Pansy, he sets out. Model of literary characters Don Quixote lady chooses heart - it is Aldonza Lorenzo peasant called by Dulcinea of Toboso hero. From the name comes from the name of the hero known as quixotic attitude.
Characteristic
Don Quixote is derived from hidalgów layer, once significant in the public life of Spain, but in the sixteenth century was much dilapidated, both in terms of importance and wealth. Inactivity and isolation caused that was influenced by literary and decided to put into practice the ideal of the medieval knight. Imagination makes things everyday and normal for him to take on the fantastic form - eg. The inn becomes a castle, A windmill seems to him a giant. Is primarily active nature - scans continuously opportunity to act, does not devote the time to understand the situation. For this reason, this embodiment was often opposed to Hamlet. It is also a megalomaniac - boasts of its size and significance of their actions, constantly looking for opportunities to prove their courage and strength. He can, however, show gratitude to those who helped him, outraged at the injustice and wrong, is capable of generosity and selflessness, sometimes patient and cordial. Able to think logically and give practical advice, it is smart. In a simple and understandable explains a lot of the problems faced Sanchowi the then Spain. Character changes in the course of action - is increasingly concerned about the failures and falls into a growing sadness that disappears just before his death.
Interpretations
During the Enlightenment, Don Quixote was seen primarily as a victim of literature, emphasized his exaltation and fanaticism. Seen mainly a symbol of the fight against wild fantasies with rational reason. Interpretation of the form has changed with the advent of Romanticism - then perceived primarily noble side of his nature, recognizing him as the defender of the ideal, reaching the absolute in spite of the reality. Emphasis was given to his heroism and tenacity in the fight against evil. Both Ivan Turgenev and Heinrich Heine have considered this figure in the category of tragedy. For Hegel, while Don Quixote personified the gap between noble intentions and inappropriateness of their implementation and between the subjective sense of the importance of 'social uselessness, resulting from the separation from his time and anachronism .. George Gordon Byron in Don Juan said, however, that if laughing at Don Quixote, the ideal chivalry, it can also deride Socrates, the ideal of wisdom, and Słowacki in Beniowski linked this form of Icarus. Repeatedly expressed outrage at the author, in a manner prejudicial treated as a noble character (such as W. Somerset Maugham, Johann Gottfried Herder, and Julius Grosse). Also linked (eg Rafael Altamira y Crevea and Karl Vossler) with national characteristics Spaniards - fantasy, boldness and activity.
In the vicinity of the hide box is a greeter Village - Don Quixote - the welcome table.