Miguel de Cervantes y Saavedra (ur. 29 września 1547 w Alcalá de Henares, zm. 22 kwietnia 1616 w Madrycie[1]) – renesansowy pisarz hiszpański, najlepiej znany jako autor powieści El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha (Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy).
Młodość
Data jego urodzin nie jest poświadczona, jednak ze względu na imię, jakie mu nadano, przypuszczalnie urodził się 29 września, w dzień św. Michała Archanioła. Wiadomo, że ochrzczono go 9 października 1547 w Alcalá de Henares. Przyszły pisarz pochodził ze zubożałej, ale znanej rodziny szlacheckiej. Dziadkiem pisarza był pochodzący z Kordoby don Juan de Cervantes, prawnik z wykształcenia, który doszedł do stanowiska corregidora, i który porzucił swoją żonę i rodzinę. Jego ojcem był Rodrigo de Cervantes - medyk i cyrulik, a matką doṅa Leonor de Cortinas. Miguel był czwarty z siedmiorga rodzeństwa. W 1551 roku rodzina Miguela przeniosła się z Alcalá de Henares do Valladolid, a w 1553, po opuszczeniu przez Rodrigo więzienia, do którego trafił za niespłacone długi, rodzina przeniosła się do Kordoby. Miguel przez dwa lata uczył się w szkole prowadzonej przez Alonso de Vieras, a potem w kolegium jezuickim. W 1564 mieszka w Sewilli, a od 1566 w Madrycie, pobierając nauki u znanego humanisty Juana Lopeza de Hoyos, który być może zaszczepił w Cervantesie miłość do literatury. W wyniku zranienia w zakazanym pojedynku Antonia de Sigura, skazany zaocznie Cervantes musiał uciekać z Madrytu. W 1569 dotarł do Rzymu.
Służba wojskowa
W Rzymie Cervantes był szambelanem na dworze Acquavivy, wkrótce jednak postanowił wstąpić do hiszpańskiego regimentu stacjonującego w Neapolu (którym w owym czasie należał do korony hiszpańskiej). W słynnej bitwie w zatoce Lepanto (1571), w której walczył pod dowództwem don Juana de Austria, wykazał się dużą odwagą, stając do walki mimo dręczącej go gorączki. Za brawurę zapłacił dwiema ranami postrzałowymi w pierś i strzaskaną lewą ręką, która pozostała nieruchoma do końca życia. Po bitwie szybko wrócił do czynnej służby. Przez dłuższy czas stacjonował w Neapolu, gdzie zapoznawał się z włoską literaturą.
Niewola
Zwolniony ze służby wojskowej po czterech latach w drodze do kraju został wzięty do niewoli przez berberyjskich korsarzy, którzy sprzedali go bejowi Algieru. Ponieważ miał ze sobą listy polecające od księcia de Sessa i Don Juana, cena okupu za niego była wyższa niż za przeciętnego chrześcijanina, a tym samym czas oczekiwania na wykupienie wydłużał się. Jednocześnie niewykluczone, że listy tak ważnych osób uratowały mu życie, gdy kilkakrotnie próbował ucieczki. Niewola trwała pięć lat; o jego obecności w Algierze wspominają co najmniej dwa źródła z tamtego okresu. Wydaje się, że dość krnąbrny jako niewolnik Cervantes był przez swych kolejnych właścicieli traktowany z pobłażaniem, a jego talent, zarówno przywódczy jak i artystyczny, zyskał mu uznanie współtowarzyszy niedoli. Wreszcie w 1580 rodzina Cervantesa uzbierała 500 eskudów i Miguel został wykupiony, niemal w ostatniej chwili, bo jego ostatni właściciel przenosił się właśnie do Konstantynopola i zamierzał zabrać ze sobą wszystkich niesprzedanych niewolników.
Powrót i pierwsza powieść
W pierwszym okresie po uwolnieniu znów zaciągnął się do wojska i stacjonował w Portugalii, świeżo podbitej przez Filipa II. Wkrótce opuścił armię na zawsze i po romansie (którego owocem była córka) z młodą mężatką o nazwisku Ana de Villafranca ożenił się z młodszą od siebie o 18 lat Cataliną de Salazar y Palacios, właścicielką niewielkiego majątku ziemskiego w Esquivias, niewielkiej wiosce w La Manchy. Po kilku bezowocnych próbach zatrudnienia się na dworze Filipa II zrezygnował i postanowił żyć wyłącznie z literatury, do czego zresztą został niejako zmuszony, ponieważ euforia wywołana bitwą w zatoce Lepanto już dawno przeminęła, a jego zasługi wojenne poszły w zapomnienie, nie dając gratyfikacji, na które być może liczył. Niestety, utrzymywanie się z pisarstwa okazało się rzeczą bardzo trudną. Wkrótce napisał pierwszą powieść, romans pasterski Galatea, wydany w (1585), który dedykował przyjacielowi Acquavivy, być może z nadzieją, że roztoczy nad nim patronat.
Pierwsze dramaty
Był to okres bujnego rozkwitu hiszpańskiego teatru. Także Cervantes spróbował swych sił jako dramaturg. Z jego dzieł dramatycznych tego okresu zachowały się tylko dwie sztuki: El trato de Argel (Życie w Algierze) i tragedia z dziejów rzymsko-hiszpańskich Numancja (La Numancia). Jak twierdził, napisał w owym czasie kilkadziesiąt sztuk, w tym La confusa, którą sam uważał za swoją najlepszą. Jednak jako autor dramatyczny Cervantes nie osiągnął powodzenia, choć, jak pisał po latach, jego sztuki zostały przyjęte przez publiczność "bez obrzucania aktorów warzywami".
Poborca
Nędza zmusiła go w końcu do podjęcia innej pracy; otrzymał urząd komisarza do spraw zaopatrzenia Wielkiej Armady. Nie wiązało się to z łatwym życiem, ale dawało pewne możliwości, m.in. podróży po Andaluzji, których reminiscencje znalazły oddźwięk w jego późniejszych utworach. Jednakże problemy ze zbilansowaniem ksiąg i procesy z przełożonymi, którzy zarzucali mu zła wolę i działanie na szkodę Armady, sprowadziły nań wielkie przykrości i we wrześniu 1592 roku znalazł się w więzieniu, na szczęście tylko na kilka dni. W 1594 roku wyjechał do Madrytu i tam otrzymał posadę poborcy podatkowego, która choć nobilitująca w stosunku do poprzedniej, to jednak wiązała się z równie nieprzyjemnymi obowiązkami. Po zaledwie dwóch latach Cervantes odrzucił ten zaszczyt i wyjechał do Sewilli, gdzie oddał się swej ulubionej sztuce: poezji.
Poeta i prześmiewca
Mając za sobą wygrany w 1595 roku konkurs poetycki w Saragossie, Cervantes oddał się z lubością swej ulubionej acz nadal mało popłatnej pracy. Dał się poznać jako prześmiewca piętnujący ludzkie przywary i nie lękający się krytykować i odbrązawiać znane postaci, jak choćby księcia Medinę Sidonię, nieudolnego wodza Wielkiej Armady. Satyryczny charakter ma także sonet Na katafalk Filipa II w Sewilli, napisany po śmierci króla w 1598 r., w którym pochwała wspaniałych uroczystości pogrzebowych skrywa gorzką kpinę.
Niestety, wkrótce doszło do prawnego epilogu problemów buchalteryjnych sprzed czterech lat i Cervantes znalazł się ponownie w więzieniu, tym razem na dłużej. Być może tam powziął zamiar napisania Don Kichota.
Don Kichote
W 1604 roku, po kilku latach podróży i publikowania niewielkich utworów, Cervantes odsprzedał prawa do druku swojego największego dzieła Francisco de Roblesowi, tym samym pozbawiając się ewentualnych tantiem z kolejnych wydań. Jego największe dzieło El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha ukazało się w 1605 roku, ale jego treść, przynajmniej w części, była znana już wcześniej wielkiemu współczesnemu Cervantesa – dramaturgowi Lope de Vega. Powieść okazała się prawdziwym sukcesem i wkrótce doczekała się kolejnych wydań, w Madrycie, Brukseli, Mediolanie, niestety nie przynosząc autorowi żadnych korzyści materialnych, lecz tylko sławę. Część druga Segunda parte del ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha ukazała się w 1615 roku, prawdopodobnie wskutek działań nieznanego pisarza kryjącego się pod pseudonimem de Avellanedy, który napisał "drugą część przygód Don Kichota z La Manchy", ocenianą jako dobrą lecz nie dorównującą oryginałowi, co więcej, zawierającą uszczypliwe uwagi wobec Cervantesa. Ten podjął rękawicę i nie tylko odpowiedział krytyką swego anonimowego adwersarza (zawartą w drugiej części rozdziału 59), ale wydał drukiem prawdziwą drugą część przygód rycerza z La Manchy, której sukces dorównał wkrótce sukcesowi części pierwszej.
Inne utwory
Sukces Don Kichota sprawił, że wydawcy chętnym okiem spoglądali na utwory nieznanego wcześniej autora. W 1613 wychodzą drukiem Nowele przykładne (Novelas ejemplares), zbiór nowel w stylu włoskim. W 1614 Cervantes publikuje Podróż na Parnas (Viaje del Parnaso), żartobliwy poemat opisujący obronę Parnasu przed kiepskimi poetami przez pisarzy wezwanych na pomoc przez Apolla. Poemat jest okazją do pochwał i krytyk współczesnych i dawnych pisarzy; Cervantes włącza samego siebie w grono obrońców Parnasu, a w autoironicznej scenie, zaproszony przez Apolla, by "złożył swój płaszcz i usiadł na nim" u boku boga, tłumaczy, że nie może tego uczynić, bo jako poeta jest tak biedny, że nawet nie ma płaszcza.
Wielki przegrany
Upragniony sukces wydawniczy w postaci obu części przygód Don Kichota przyszedł późno i nie zdążył zapewnić ich autorowi spokojnego i beztroskiego życia. Cervantes – pechowo dobierający sobie protektorów i nękany dziwnymi zbiegami okoliczności (jak choćby w 1605 roku krwawe zajście przed domem, w którym mieszkała jego rodzina, co zmusiło ją do wyjazdu do Madrytu) oraz nieustannymi procesami o odszkodowania, choćby za niemoralne prowadzenie się jedynej córki Isabel – umarł w Madrycie 23 kwietnia 1616 roku (niektóre źródła wspominają o 22 kwietnia jako o faktycznej dacie śmierci, dzień później miał on być jedynie pochowany), zaledwie 12 lat po opublikowaniu pierwszej części Don Kichota. Pochowano go następnego dnia w klasztorze trynitariuszy bosych przy dzisiejszej ulicy Lope de Vegi.
Pożegnanie – Persiles
Ostatnie miesiące życia upłynęły Cervantesowi na pracy nad powieścią Niezwyczajne przygody Persilesa i Sigismundy (Los trabajos de Persiles y Segismunda). Zaledwie na cztery dni przed śmiercią, świadomy że jego życie się kończy (co podkreśla, cytując wiersz "Już nogę mając w strzemieniu") Cervantes podpisał dedykację skierowaną do księcia de Lemos, w której pożegnał swego protektora. W napisanym nieco wcześniej "Prologu" umieścił natomiast melancholijne zdanie: "Adiós, żarty, adiós, drwiny, adiós, weseli przyjaciele..." Powieść została opublikowana w 1617.
MIEJSCE UKRYCIA SKRYTKI
Aby odnaleźć skrytkę należy dobrze zpoznać się z historią życia Miguel de Cervantesa i odnaleźć wartości potrzebnych Ci liter:
A – Ile lat żył Miguel de Cervantes?
B – ilość jego rodzeństwa
C – w jakim wieku Miguel „stracił” lewą rękę
D – ile lat był więziony przez piratów?
E – w jakim wieku napisał swoją pierwszą powieść „Romans pasterski Galatea”
F – Ile lat od pierwszej powieści wygał konkurs poetycki w Saragossie?
G – Rok ukazania się „Don Kichota”
X=G – (A*F)+C+E-13
Y=(D*C)+A+269
Skrytka znajduje się tu: N 51° 08.X E 015° 50.Y
[ENG]
Miguel de Cervantes y Saavedra (b. September 29, 1547 in Alcalá de Henares, d. April 22, 1616 in Madrid [1]) - Spanish Renaissance writer, best known as the author of the novel El ingenioso hidalgo Don Quijote de la Mancha (Don Quixote of La Mancha).
youth
Date of his birth is not certified, but because of the name that was given to him, presumably born September 29, the feast of St. Michael the Archangel. It is known that it ochrzczono October 9, 1547 in Alcalá de Henares. Future writer came from an impoverished but well-known noble family. Grandfather of the writer was coming from Cordoba don Juan de Cervantes, a lawyer by training, who rose to the Corregidora, and who abandoned his wife and family. His father was Rodrigo de Cervantes - physician and barber, and his mother Dona Leonor de Cortinas. Miguel was the fourth of seven children. In 1551, the family moved from Miguel Alcala de Henares to Valladolid, and in 1553, after leaving prison Rodrigo, which went for unpaid debts, the family moved to Córdoba. Miguel for two years he studied at the school run by Alonso de Vieras, and then in the Jesuit college. In 1564 lived in Seville, and from 1566 in Madrid, by downloading lessons from renowned humanist Juan Lopez de Hoyos, who might be instilled in Cervantes love for literature. As a result of injury in an illegal duel Antonio de Sigura, convicted in absentia Cervantes had to flee from Madrid. In 1569 he reached Rome.
military
In Rome, Cervantes was chamberlain at the court Acquavivy, but soon decided to join the Spanish regiment stationed in Naples (which at that time belonged to the Spanish crown). In the famous battle in the Gulf of Lepanto (1571), which fought under the command of Don Juan de Austria, showed great courage and face the battle fever despite nagging him. Bravado paid for two gunshot wounds in the chest and shattered his left hand, which remained fixed for life. After the battle quickly returned to active duty. For a long time stationed in Naples, where he became acquainted with Italian literature.
slavery
Exempt from military service after four years on the way to the country was captured by Barbary corsairs, who sold it to Bey of Algiers. Because he had with him letters of recommendation from the Duke of Sessa and Don Juan, the ransom price was higher than the average Christian, and thus the time waiting to buy lengthened. At the same time it is possible that the list of important people saved his life when he tried to escape several times. Slavery lasted five years; his presence in Algiers mention at least two sources of the period. It seems that quite fractious as Cervantes was a slave by his subsequent owners treated with indulgence, and his talent, both in leadership and artistic, gained him recognition his fellow prisoners. Finally, in 1580 the family had collected 500 eskudów Cervantes and Miguel was purchased, almost at the last minute because the last owner had just moved to Constantinople and wanted to bring all the unsold slaves.
Back and first novel
In the first period after release again enlisted in the army and was stationed in Portugal, just conquered by Philip II. Soon he left the army and for all and the romance (the fruit of which was the daughter) with a young married woman named Ana de Villafranca, he married younger than 18 years apart Catalina de Salazar y Palacios, owner of a small country estate in Esquivias, a small village in La Mancha. After several fruitless attempts to work at the court of Philip II gave up and decided to live solely from the literature, to which he subsequently was somewhat forced, because the euphoria caused by the battle in the Gulf of Lepanto has long gone, and his contributions were forgotten war, not giving gratification, which can be counted. Unfortunately, the persistence of writing turned out to be very difficult. Soon he wrote his first novel, romance pastoral Galatea, released in (1585), which is dedicated to a friend Acquavivy, perhaps in the hope that the mites over him patronage.
first dramas
It was a period of constant flowering of Spanish theater. Cervantes also tried his hand as a playwright. With his dramatic works of this period are preserved only two plays: El trato de Argel (Life in Algiers) and the tragedy in the history of the Roman-Spanish Numantia (La Numancia). As stated at the time, wrote dozens of plays, including La confusa he himself considered his best. However, as the author has achieved dramatic success of Cervantes, though, as he wrote years later, his art has been accepted by the public "without throwing actors vegetables".
collector
Misery finally forced him to take another job; the duty of the Commissioner for the supply of the Great Armada. This was not associated with an easy life, but gave some possibilities, including trip to Andalusia, whose reminiscences were echoed in his later works. However, problems with balancing the books and processes with superiors, who accused him of evil will and action to the detriment of the Armada, brought him great distress and in September 1592 he found himself in prison, luckily only for a few days. In 1594 years, he went to Madrid and there was appointed tax collector, which, though ennobling than the previous, it was associated with an equally unpleasant duties. After only two years, Cervantes refused the honor went to Seville, where he devoted himself to his favorite art: poetry.
Poet and mocker
With his win in 1595 poetry competition in Zaragoza, Cervantes gave to the delight of his favorite though still little lucrative work. He was known as a mocker stigmatizing human vices and not fearing to criticize and debunk known figures, such as the Duke of Medina Sidonia, inept leader of the Great Armada. The satirical character also has a sonnet on the catafalque of Philip II in Seville, written after the death of the king in 1598. Where great funeral eulogy hides a bitter mockery.
Unfortunately, soon there was a legal epilogue bookkeeping problems four years ago and Cervantes was in prison again, this time for longer. Perhaps there has chosen to write Don Quixote.
Don Quixote
In 1604 after several years of travel and publishing small pieces, Cervantes sold the rights to print his greatest works of Francisco de Roblesowi, thus depriving themselves of any royalties from subsequent editions. His greatest work El Hidalgo Don Quixote ingenioso de la Mancha, published in 1605, but its content, at least in part, was already known to the great contemporary Cervantes - playwright Lope de Vega. The novel was a great success and soon went through successive editions, in Madrid, Brussels, Milan, unfortunately, without bringing any benefits author of material, but only fame. The second part Segunda parte del Hidalgo Don Quixote ingenioso de la Mancha was published in 1615, probably as a result of the activities of an unknown writer hiding under the pseudonym de Avellaneda, who wrote "The second part of the adventures of Don Quixote of La Mancha", assessed as good, but do not compare itself to the original what's more, containing caustic comments to Cervantes. This took up the gauntlet and not only answered the criticism of his anonymous adversary (which is included in the second part of Chapter 59), but issued a second printing real part of the adventures of the knight of La Mancha, the success of which will soon equaled the success of the first part.
other tracks
The success of Don Quixote made a publisher willing eye looked at the tracks previously unknown author. In 1613 come out in print exemplary novels (Novelas ejemplares), a collection of short stories in the Italian style. In 1614 Cervantes publishes Journey to Parnassus (Viaje del Parnaso), a humorous poem describing Parnassus defense against poor poets writers called for help by Apollo. The poem is an opportunity to praise and criticism of contemporary and ancient writers; Cervantes turns himself in a group of defenders of Parnassus, and ironic scene, invited by Apollo to "resigned his coat and sat on it" at the side of God, explains that he can not do so, because as a poet is so poor that it does not even have coat.
a big loser
Coveted publishing success in the form of both parts of the adventures of Don Quixote came late and did not have time to provide their author peaceful and carefree life. Cervantes - sional himself unlucky patrons and plagued with strange coincidences (like the bloody incident 1605 years before the house where his family lived, forcing her to go to Madrid) and the continuing process of compensation, even for immoral conduct the only daughter Isabel - died in Madrid April 23, 1616 year (some sources mention of April 22 as of the actual date of death, a day later, it had to be buried only), just 12 years after the publication of the first part of Don Quixote. He was buried the next day in the convent of Discalced trynitariuszy at today's Lope de Vega Street.
Farewell - Persiles
Last months have passed Cervantes at work on a novel and unusual adventures Persilesa Sigismundy (Los trabajos de Persiles Segismunda s). Just four days before his death, knowing that his life is over (which emphasizes quoting the poem "Already having a leg in the stirrup") Cervantes signed dedication addressed to the Duke de Lemos, in which said goodbye to its protector. As written earlier, "Prologue" placed while the melancholy phrase, "Adiós, jokes, adiós, mockery, adiós, cheerful friends ..." The novel was published in 1617.
PLACE OF HIDE CACHE
To find a hiding place should be well zpoznać the history of Miguel de Cervantes' life and you need to find the letters:
A - How many years lived in Miguel de Cervantes?
B - number his siblings
C - how old Miguel "lost" his left hand
D - how many years he was imprisoned by the pirates?
E - at what age he wrote his first novel "Romance of pastoral Galatea"
F - How many years since the first novel, poetry competition will expire in Zaragoza?
G - Year the year of "Don Quixote"
X = G - (A * F) + C + E-13
Y = (D * C) + A + 269
The cache is located here: N 51 ° 08.X E015 ° 50.Y