HISTORIA TOMASZOWA W SKRÓCIE:
Tomaszów Mazowiecki został założony przez hrabiego Antoniego Ostrowskiego, który nazwał osadę na część swojego ojca Tomasza. Zalążek przyszłego miasta pojawia się już pod koniec XVIII wieku, gdy Tomasz Ostrowski wybudował w tym miejscu piec do wytapiania surówki, po odkryciu żelaznych rud syderytowych. Dalszy rozwój nastąpił, gdy w 1805 roku dobra przejął najstarszy syn Tomasza, Antonii. Pierwsi osadnicy przybyli na przełomie 1822 i 1823 roku. Na te lata przypada również intensywny rozwoju aż w 1824 Tomaszów otrzymał prawa osady fabryczno-handlowej, a 6 lipca 1830r. prawa miejskie. Wszelkie dalsze plany dobrze prosperującego miasta zniwelowało powstanie listopadowe, w którym udział brał Antonii. Dobra Ostrowskich zostały skonfiskowane i przeszły na własność Skarbu Państwa, a Antonii za udział w powstaniu oraz poparcie wniosku o detronizację dynastii Romanowów został skazany zaocznie na śmierć. Uniknął wyroku emigrując do Francji, gdzie zmarł w 1845 roku. Po kilkunastu latach pobytu za granicą powrócił do Królestwa Polskiego jeden z synów Antoniego – Stanisław. Odkupił skonfiskowane włości oraz wypełnił dawne zobowiązanie ojca wobec mieszkańców Tomaszowa – przyczynił się do wybudowania kościoła św. Antoniego. Kolejne pokolenia dalej aktywnie działały w Tomaszowie aż do II wojny światowej, gdy Ostrowscy utracili swoje dobra ziemskie. Po wojnie nastąpił dalszy rozwój miasta, a dziś Tomaszów Mazowiecki to szóste co do wielkości i czwarte co do ludności miasto w województwie łódzkim.
GROTY NAGÓRZYCKIE:
Groty, które mogą liczyć około 200 lat, są pozostałościami po podziemnej kopalni, która wydobywała piasek na potrzeby gospodarskie, a później dla hut szkła. Po zawaleniu się jednej z komór, z rozkazu władz carskich, zakazano eksploatacji. Od tego czasu groty zostały lokalną atrakcją turystyczną i odwiedzane przez wagarowiczów do dziś noszą ślady ‘artystycznie rzeźbionych’ napisów i rysunków. W 2002 roku doszło do kolejnego zawalenia, po którym ze względów bezpieczeństwa, zamurowano wejścia, a groty na kilka lat zostały zapomniane.
Ponowne zainteresowanie uruchomiło inwestycje ze wsparciem finansowym Unii Europejskiej. Cały projekt kosztował ponad 4,3 mln zł, a ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego pozyskano ponad 3,2 mln. Trasa została udostępniona zwiedzającym 2 lutego 2012 roku. Wnętrza pełne są korytarzy i komór, które dziś tworzą niezwykły zabytek. Wyrobisko zlokalizowane jest na niedużej głębokości, a wydobywanie piasku prowadzone było w sposób ręczny przy użyciu prostych narzędzi. Ze względu na prowadzenie wykopalisk zgodnie z XIX-wiecznymi zasadami sztuki górniczej, obiekt jest zabytkiem unikatowym w skali europejskiej oraz jest świadectwem dawnej techniki górniczej.
Do środka wejść można jedynie z przewodnikiem, który opowiada historię tego miejsca. Usłyszymy legendy i ciekawostki, zobaczymy figury robotników, a ustawione światełka rozjaśniają wnętrza. Drewniana droga poprowadzi nas przez 160 metrową trasę w temperaturze około 9˚. Co ważne miejsce jest w pełni przystosowane dla osób niepełnosprawnych. Polecam!
Lata 1960-1970
Lata 1997-1998
SKRYTKA:
W środku tylko logbook oraz certyfikat dla pierwszego znalazcy. Koniecznie weź coś do pisania!
