In 1838 verhuurt voor het eerst een organisatie volkstuinen, dat gebeurde in Franeker door de Maatschappij tot 't Nut van Algemeen. Met het opkomen van de arbeidende klasse in de loop van de 19e eeuw verschijnen volkstuincomplexen in de Nederlandse steden. De gemeenten zijn de grondverhuurder. Rond de Eerste Wereldoorlog richten de volkstuinders vanuit emancipatiestreven de eerste tuinverenigingen op. Reeds toen moesten volkstuinders opkomen voor hun belangen omdat ook in die tijd al het risico groot was dat ze uitgeplaatst of wegbestemd zouden worden. In 1928 stichten volkstuinverenigingen het Algemeen Verbond van Volkstuindersverenigingen in Nederland (AVVN). Een landelijke organisatie was nodig om politieke besluitvormingsproces betreffende volkstuinders te kunnen beïnvloeden.
Tot in de jaren 50 bleven de meeste volkstuinen echte moestuinen. In de loop van dat decennium verdween de economische functie van de volkstuin en kwam langzamerhand de siertuin op. Volkstuinieren is nu een vorm van openluchtrecreatie, of dat nu spitten, snoeien, planten of oogsten is, of uitrusten en genieten na gedane arbeid.
Dit alles is ook geval bij het volkstuincomplex Sluitersveld, dat zijn oorsprong kent in de wijk Sluitersveld. Steeds verder werden de volkstuinen naar de rand van Almelo verplaatst met de komst van de wijk Markgraven. Ook in 2013 is er een discussie ontstaan om op de hudige plek twee-onder-een kap woningen te bouwen en zou het complex opnieuw een een nieuwe locatie moeten krijgen. Met de groeiende interesse voor volkstuinieren, zelfvoorzienenheid en de stagnerende woningbouw past het complex mooi als VOLKSTUIN SLUITERSVELD in de Idylle NO.