Znajdująca się w Kobylance lipa „Wieniec Zgody” jest symbolem zwycięstwa rozumu nad zawiścią.
Historia tego drzewa jest ściśle związana z konfliktem między miastami Stargardem i Szczecinem.
W średniowieczu Stargard opanował handel zbożem do ujścia Iny do Zalewu Szczecińskiego. Ponadto dzięki przywilejom uzyskanym od książąt szczecińskich i wołogoskich mógł ekspediować towary dalej na Bałtyk. Jednocześnie przywileje te gwarantowały niezależność od Szczecina.
Szczecinianie, aby wymusić stosowanie się przez Stargard do szczecińskiego prawa składu i podporządkować sobie stargardzki handel, niszczyli lub porywali stargardzkie transporty, uniemożliwiali spławianie barek, wbijając w dno Iny pale lub ścinając w jej nurt drzewa albo przeciągając w poprzek rzeki łańcuchy.
W odwecie, Stargardzianie bezwzględnie łupili szczecińskie towary mytem i cłami, utrudniając tym samym ich przesyłanie na wschód (do tzw. Zapomorza) bądź do wielkopolski.
W 1454 roku konflikt wybuch z całą siła, a strony prowadziły otwrta wojnę wykorzystując najemników.
Książę szczeciński Otto II zwrócił się do swojego kuzyna z Wołogoszczy o włączenie Stargardu do księstwa szczecińskiego i zwolnienie go tym samym z ceł aż do morza.
Legenda głosi, ze traktat zawarto w Kobylance – leżącej niemal dokładnie pośrodku drogi między Stargardem a Szczecinem a na pamiątkę posadzono lipę zwaną „wieńcem Zgody”.
Następnie co sto lat, dla upamiętnienia tego wydarzenia, sadzono kolejne lipy.
„Wieniec zgody” i inne lipy są obecnie pomnikami przyrody.
Kesz nie znajduje się w żadnym z drzew.
W pobliżu tytułowego drzewa wybudowano plac – Plac zgody gdzie w centralnym miejscu znajduje się ę pomnik lipy a w koło postawione sa obeliski upamiętniające wsie gminy Kobylanka.