Dom Solny został wzniesiony z fundacji Rady Miejskiej w latach 1537-39. Przeznaczony był na magazynowanie zboża i soli. Budynek 3-kondygnacyjny na planie prostokątnym, zbudowany został z kamienia bazaltowego, a położony jest między pierwszym i drugim pasem murów obronnych. Na tynkowanym pasie podgzymsowym od strony południowej, częściowo zachował się słabo czytelny napis z datą r. 1539. Całość obiektu jest zwarta, prosta i surowa z małymi otworami okiennymi.
Rolę magazynu na sól i zboże spełniał do XIX wieku, kiedy to zmienił swoje przeznaczenie na więzienie miejskie.
Do połowy lat 80. ubiegłego wieku w Domu Solnym znajdował się garaż wozów bojowych lubańskiej straży pożarnej.
Obecnie Dom Solny stoi niezagospodarowany, a jego stan techniczny pozostawia wiele do życzenia.
