Historia:
W czerwcu 1985 roku mieszkańcy "Osiedla Kinowa" wraz z oddelegowanym przez Arcybiskupa Warszawskiego Księdzem Krzysztofem Jackowskim podejmują starania u ówczesnych władz o uzyskanie zezwolenia na lokalizację i budowę kościoła na Osiedlu. Rozpoczęło się chodzenie po urzędach i instytucjach państwowych o charakterze politycznym, architektonicznym, wyznaniowym. Zostaje dana lokalizacja na skrzyżowaniu ulic Ostrobramskiej i Grenadierów, lecz ta lokalizacja nie przypadła do gustu mieszkańcom (podobno jeden z nich wprost powiedział do księdza Krzysztofa, że zgoda na tą lokalizację, to jak budowa leśniczówki na skraju lasu). Poza dużą odległością obawy o dokonanie realizacji budowy kościoła sprawiał fakt, że z drugiej strony ulicy był Instytut Radziecki. Mniej więcej w tym samym czasie, co została wydana zgoda mieszkańców dochodzi wiadomość, że nieużywany teren przy kapliczce z 1829 roku, stojącej między ulicami Spalinowa i al. Stanów Zjednoczonych, ma być zagospodarowany na parkingi. Ponieważ ten teren był w środku nowo powstającej parafii, ksiądz Jackowski wraz z dorosłymi mieszkańcami zaczął urzędniczy bój, a młodzież zbierała podpisy pod petycją o przyznanie tego obszaru pod budowę kościoła. Aby wesprzeć wysiłki i starania o uzyskanie decyzji zezwalającej na budowę „parafianie” wraz z księdzem modlą się na ulicy przy starej kapliczce Mszą św. i Nabożeństwami. Zaczyna tworzyć się Wspólnota parafialna jeszcze bez kościoła, ale bardzo prężna, rozmodlona. Modlą się pod gołym niebem bez względu na pogodę i porę roku. Msze św. odprawiane są w niedziele i dni świąteczne, nabożeństwa w dni powszednie. Jak było do przewidzenia stało się to przysłowiową solą w oku ówczesnych "czerwonych władz" miasta.
14 styczeń 1987 roku parafia otrzymała Dekret Wydziału Architektury mówiący o "Wskazaniu lokalizacyjnym", a już 17 kwiecień 1987 roku Wydział Architektury wydaje "Decyzję o ustaleniu lokalizacji kościoła. 10 czerwiec 1987 po zatwierdzeniu planów uzyskanie zezwolenia na budowę prowizorycznej kaplicy, której poświęcenia dokonał Sekretarz Episkopatu Polski Ks. Arcybiskup Bronisław Dąbrowski 28 października 1987 roku. 1 grudzień 1987 Prymas Polski Ksiądz Kardynał Józef Glemp na prośbę Księdza Krzysztofa Jackowskiego nadaje Tytuł kaplicy - Matki Bożej Królowej Polskich Męczenników. Erygnacja Parafii Matki Bożej Królowej Polskich Męczenników następuje 15 marca 1988 roku poprzez Dekret Prymasa Polski. Pierwszym (i dotychczasowym) Proboszczem Parafii zostaje mianowany Ksiądz Krzysztof Jackowski. 20 marca 1989 roku parafia uzyskuje zatwierdzenie części planów budowy kościoła i pozwolenie na budowę plebanii i rozpoczynają się prace budowlane. 19 października 1989 roku zostają zatwierdzone dalszej części planów budowy kościoła. Wznoszone są mury budynku parafialnego i rozpoczyna się budowa części katechetycznej. 4 maja 1994 roku po zatwierdzeniu przez Wydział Architektury ostatniej części planów budowy rozpoczyna się murowanie ścian bocznych kościoła. We wrześniu 1996 roku pierwszy Ksiądz Wikariusz wprowadza się do jeszcze niewykończonego w całości Domu Parafialnego. 31 grudnia 2000 roku w Święto Świętej Rodziny Pierwszy Biskup Diecezji Warszawsko - Praskiej Ordynariusz Kazimierz Romaniuk dokonał Konsekracji kościoła jako Wotum Jubileuszowego Parafii i Diecezji, a już rok później, czyli 30 grudnia 2001 roku w Święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa na prośbę Księdza Proboszcza Krzysztofa Jackowskiego Ordynariusz Diecezji Warszawsko - Praskiej Ksiądz Biskup Kazimierz Romaniuk ogłosił uroczyście kościół parafialny Sanktuarium Matki Bożej Królowej Polskich Męczenników.
Wyposażenie świątyni:
Ołtarz marmurowy twarzą do ludzi. Na ścianie ołtarzowej na tle krzyża figura Matki Bożej z Dzieciątkiem. Za wzór posłużył nam pomnik stojący na grobie Profesora Uniwersytetu Lwowskiego Stanisława Kępińskiego z Cmentarza Łyczakowskiego. Na ścianach: po jednej stronie stacje Drogi Krzyżowej wykonane w mosiądzu oraz obraz Miłosierdzia Bożego, po drugiej stronie Tablice Pamiątkowe, poświęcone ofiarom wojen i reżimu faszystowskiego oraz komunistycznego, krzyż z koroną cierniową. Dwie boczne kaplice: kaplica Matki Bożej Królowej Polskich Męczenników, a w niej obraz Matki Bożej w otoczeniu Polskich Męczenników. Druga kaplica - Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Przy wejściu, na ścianie po lewej stronie figury Świętych Wojciecha i Stanisława Biskupów i Męczenników - to Męczennicy pierwszych wieków Kościoła w Ojczyźnie. Po prawej figury św. Maksymiliana Kolbe i Sługi Bożego Ks. Jerzego, Męczenników systemów totalitarnych XX wieku okupujących naszą Ojczyznę. Nad wejściem organy wybudowane w 2002 roku: 23 głosy, dwa manuały + pedał, traktura elektryczna. Piszczałki tego instrumentu pochodzą z dawnych organów Filharmonii Warszawskiej.