De Grutto
Eindelijk heeft ons land ook een nationale vogel: de grutto. Bijna alle landen hebben al een vogel als nationaal symbool, bijv. de zeearend en de pauw. Ca. 85% van alle grutto’s broedt in ons land.
En daarom is ons land van groot belang voor de populatie. Door zijn typische roep is de grutto in ons polderlandschap een kenmerkende vogel. Hij roept snel achter elkaar utto, utto, utto. Aan deze roep dankt de grutto zijn naam.
Ondiep water en vochtige weiden; hier zoekt de grutto met zijn lange poten voornamelijk zijn voedsel. Ook handig is de lange snavel waarmee prooidieren worden gevangen, zoals insecten, wormen, slakken en kreeftachtigen. Flanken en buik zijn gevlekt en in de zomer heeft het mannetje van de grutto een oranjebruine kop, nek en borst. Ook het nest van grashalmen en stengels wordt bij voorkeur gebouwd in hoog gras, maar met name door de intensivering van de landbouw is de populatie grutto’s in ons land de laatste decennia sterk afgenomen; het hoge gras wordt in het voorjaar vaak gemaaid in dezelfde periode dat de grutto’s de eieren bebroeden.
Aantallen grutto’s (geschat) waren in de jaren tachtig 85.000 tot 100.000 paar en in 2011 waren dit nog slechts 40.000 paar. In weerwil van het feit dat er momenteel projecten voor bescherming van de grutto zijn gestart, gaat het aantal broedparen nog steeds achteruit. Curieus is dat de grutto’s die zomers in ons land broeden na het overwinteren in warmere oorden in het voorjaar (meestal) terugkomen naar het weiland waar ze geboren zijn.
Fietsend naar de cachelocatie kun je in het juiste seizoen de grutto’s horen en bewonderen.
