15 Pułk Piechoty „Wilków”
Geneza powstania pułku
W grudniu 1918, w Bochni, z inicjatywy por. Ludwika Piątkowskiego, popartej czynnie przez majora Józefa Wolfa, rozpoczęto formowanie Pułku Piechoty Ziemi Bocheńskiej. 1 stycznia 1919 dowództwo pułku objął podpułkownik Wilhelm Fryś, który wydał pierwszy rozkaz pułkowy. W styczniu 1919 oddział został przemianowany na 16 Pułk Piechoty, a następnie 15 Pułk Piechoty.
Z ochotników z powiatów: bocheńskiego, grybowskiego i gorlickiego został sformowany I batalion w składzie trzech kompanii strzeleckich i oddziału karabinów maszynowych o ogólnym stanie liczebnym szesnastu oficerów i chorążych oraz 436 szeregowych pod dowództwem majora Józefa Wolfa. 13 marca 1919 batalion wyjechał na front ukraiński. Ponadto zostały utworzone zawiązki dwóch batalionów pod dowództwem podporucznika Władysława Leona Uldanowicza i podporucznika Władysława Kucharskiego, które zostały skierowane do powiatów: rzeszowskiego, lipskiego i tarnowskiego, w charakterze kompanii asystencyjnych.
1 czerwca 1919 dowództwo pułku objął podpułkownik Rudolf Tarnawski, który zorganizował pozostałe, przewidziane etatem, pododdziały pułku: II batalion, III batalion, batalion zapasowy, kompanię szturmową, kompanię techniczną i pluton telefoniczny. W drugiej połowie sierpnia 1919 wymienione wyżej pododdziały zostały skierowane na front, z wyjątkiem batalionu zapasowego, który pod dowództwem kapitana Włodzimierza Rachmistruka 20 sierpnia przybył do Ostrowi Mazowieckiej.
3 lipca 1920 na odprawie oficerskiej w Ogoliczach, dowódca pułku major Bolesław Zaleski, „w celu podkreślenia nieprzejednanej zaciętości na wroga” nadał pułkowi przydomek „Wilków”. Od tej chwili wszystkie prawie dokumenty były sygnowane nazwą „15 Pułk Piechoty «Wilków»”
Pułk w walce o granice
15 pp wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, w tym w bitwie warszawskiej 1920 oraz wojnie-polsko-ukraińskiej.
W działaniach wojennych 1919 - 1921 15 Pułk Piechoty zdobył 5 dział, około 100 karabinów maszynowych, parę tysięcy karabinów powtarzalnych, przeszło 1500 jeńców, około 100 koni, kilka parowozów i dziesiątki wozów kolejowych, znaczną ilość wozów taborowych i wózków pod karabiny maszynowe, liczne magazyny żywności, mundurów i sprzętu, dziesiątki aparatów telegraficznych, setki aparatów telefonicznych wraz ze znaczną ilością przewodu telefonicznego oraz jedną chorągiew pułku sowieckiego.
Pułk w okresie pokoju
Po dwuletnich trudach wojennych i prawie jednorocznym postoju na pograniczu sowieckim nadeszła chwila, w której 15 pp, z powodu zmian wprowadzanych w organizacji wojska przeszedł z 9 Dywizji Piechoty do warszawskiej 28 Dywizji Piechoty. W dniach od 19 do 21 sierpnia 1921 pułk przybył na stały postój do Dęblina.
W pułku zorganizowano specjalną kompanię dla opóźnionych, która szkoliła rekrutów dla potrzeb całego DOK. Żołnierze ci wcześniej z różnych przyczyn opóźnili swoje stawiennictwo w macierzystej jednostce.
Na podstawie rozkazu wykonawczego Ministerstwa Spraw Wojskowych do Departamentu Piechoty o wprowadzeniu organizacji piechoty na stopie pokojowej PS 10-50 z 1930 roku, w Wojsku Polskim wprowadzono trzy typy pułków piechoty. 15 pułk piechoty zaliczony został do typu I pułków piechoty (tzw. „normalnych”). W każdym roku otrzymywał około 610 rekrutów. Stan osobowy pułku wynosił 56 oficerów oraz 1500 podoficerów i szeregowców. W okresie zimowym posiadał batalion starszego rocznika, batalion szkolny i skadrowany, w okresie letnim zaś batalion starszego rocznika i dwa bataliony poborowych. W pułku zorganizowano też specjalną kompanię dla opóźnionych, która szkoliła rekrutów dla potrzeb całego DOK. Żołnierze ci wcześniej z różnych przyczyn opóźnili swoje stawiennictwo w macierzystej jednostce.
źródło: www.wikipedia.org
Parametry mostu: http://www.mostypolskie.pl/most/most-drogowy-im-15-pulku-piechoty-wilkow-deblin,225,.html