Pomnik Ks. Piotra Wawrzyniaka
The priest Peter Wawrzyniak Monument
Pomnik Ks. Piora Wawrzyniaka
Trochę historii:
Pomnik Ks. Piotra Wawrzyniaka
10 listopada 1998 r. w parku miejskim po mszy św. odprawionej w mogileńskiej farze pod
przewodnictwem ks. arcybiskupa Henryka Muszyńskiego dokonano uroczystego odsłonięcia
i poświęcenia pomnika ks. prałata Piotra Wawrzyniaka. Pomnik powstał z inicjatywy
Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Księdza Piotra Wawrzyniaka w 100. rocznicę
przybycia księdza do Mogilna. Autorem projektu rzeźby przedstawiającej siedzącego w fotelu
księdza Wawrzyniaka patrzącego w stronę jeziora jest poznański artysta rzeźbiarz Krzysztof
Jakubik. Artysta ten jest również autorem innych projektów pomników, m.in. ks. Piotra
Wawrzyniaka w Śremie, Hipolita Cegielskiego w Poznaniu, Armii Krajowej w Licheniu.
W 2000 roku w listopadzie dokonano przebudowy cokołu.
Ksiądz Piotr Wawrzyniak
Dom rodzinny
Piotr Wawrzyniak urodził 30 stycznia 1849 r. się w Wyrzece, opodal Śremu. Na jego wychowanie wpływ
miały tradycje zamożnego, chłopskiego, rodzinnego domu.. Ojciec, Franciszek pochodził z Sierakowa, gdzie
Wawrzyniakowie przez pokolenia ciężką pracą i gospodarnością dorabiali się majątku.
Matka, Cecylia z Łopińskich przeżyła śmierć trojga dzieci więc przed narodzeniem Piotra, ślubowała w
sanktuarium w Górce Duchownej, że gdy syn przeżyje odda go na służbę Bogu.
Niezbędne wykształcenie Piotr zaczął zdobywać w śremskim gimnazjum. Jego pasją była matematyka i nauki
przyrodnicze. Kolekcjonował motyle i kamienie.
Patriotyzm
Dziadek i zarazem ojciec chrzestny Piotra, Marcin Wawrzyniak uczestniczył w Powstaniu Wielkopolskim 1848
r. To on zaszczepił w swym wnuku miłość do ojczyzny.
Gdy w 1863r. wybuchło powstanie styczniowe Piotr porzucił naukę by przyłączyć się do oddziału
powstańczego. Nie znalazłszy powstańców powrócił do rodzinnego domu. Ciężka praca na roli wpłynęła
na decyzję chłopca o powrocie do szkoły. Tu podjął się pracy w tajnej organizacji Mariana. Jej celem była
samopomoc uczniowska i poznawanie literatury i historii polskiej. Stał się organicznikiem, który legalnymi
mimo zaboru metodami dążył do rozwoju oświaty, kultury i stanu posiadania społeczeństwa polskiego.
Studia
Po zdanej w 1867 r. maturze Piotr zdecydował o dalszej nauce w seminarium duchownym. Rozpoczął
studia filozoficzno-teologiczne w Poznaniu by ich część praktyczną kontynuować w Gnieźnie i wreszcie
dzięki stypendium otrzymanemu z inicjatywy arcybiskupa Ledóchowskiego kontynuować w Monasterze w
Westfalii. Po trzech semestrach powrócił do Gniezna gdzie w roku 1871 otrzymał święcenia kapłańskie. Msza
prymicyjna odbyła się w kościele parafialnym w Dalewie. Posługę kapłańską i działalność społeczną rozpoczął
w wielkopolskim Śremie.
Działalność społeczna
Pracę rozpoczętą w towarzystwie Mariana kontynuował jako śremski kapłan. Jego celem było podniesienie
świadomości Polaków. Jako prezes Towarzystwa Przemysłowców zabiegał o poniesienie oświaty ogólnej i
zawodowej polskich rzemieślników i o utworzenia szkół zawodowych. Początkowo z pomocą ks. Augustyna
Szamarzewskiego, później samodzielnie pracował nad ożywieniem Kasy Oszczędnościowo Pożyczkowe
dla Polaków i przekształcił je w Bank Ludowy. Dzięki jego inicjatywie nastąpił rozwój Księgarni św.
Wojciecha. Założył stowarzyszenie kapłanów „Unitas”. Dbał o Prezesował Towarzystwu Przemysłowemu
skupiającemu i kształcącemu polskich rzemieślników, przewodniczył Kółkom Rolniczym, Towarzystwu
Śpiewu Kościelnego a od 1891 został patronem Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych. Był
założycielem spółdzielni „Rolnik”. Wspierał działalność Towarzystwa Czytelni Ludowych. Prezesował
Towarzystwu Fabrykantów Polskich i Towarzystwu Wydawców Polskich. Z jego inicjatywy powstała
zakopiańska „Księżówka.” W latach 1893 – 1898 otrzymał mandat poselski na sejm pruski, nie był jednak
politykiem. „Nie jestem do mówienia ani do pisania tylko do roboty...” mówił o sobie.
Mogilno
„Po co jechać gdzieś daleko, kiedy tu tak pięknie i miło...” Proboszczem mogileńskim ks. Piotr Wawrzyniak
został 1898 roku. Mogileńska plebania była dla ks. Piotra Wawrzyniaka oazą w której odpoczywał. Tu
zapraszał przyjaciół, pływał łodzią po mogileńskim jeziorze, spacerował po lesie i podziwiał piękno przyrody.
Jego przybycie i objęcie probostwa mogileńskiego stało się początkiem zmian dla miasta. Remont kościoła
farnego, organy, plebanii, instalacja wodociągów w budynkach kościelnych i klasztornych, uporządkowanie
mogileńskich cmentarzy, salka zebrań dla stowarzyszeń, zabytkowy dziś budynek w którym niegdyś mieścił się
Bank Ludowy to trwałe pamiątki po ks. Piotrze Wawrzyniaku.
Człowiek
Uważany za tytana pracy i z pozoru opanowany miał niezwykle wrażliwą osobowość. Zachwycało go piękno
przyrody. By uniknąć wzruszeń wigilijnego wieczoru rzadko przyjmował zaproszenia na wigilijne wieczerze.
Spędzał je najczęściej w podróży. Do łez wzruszała ks. Piotra Wawrzyniaka muzyka, sięgał po literaturę piękną.
Jego ulubioną potrawą były pstrągi i nogi wieprzowe. Lubił podróże i podróżował nie tylko służbowo ale także
dla przyjemności. Uważał, że podróże zastąpiły mu studia uniwersyteckie.
Pożegnanie
Ks Piotr Wawrzyniak zmarł nagle w nocy z 9 na 10 listopada 1910 roku na skutek zawału mięśnia sercowego,
gdy udawał się by odpocząć po posiedzeniu Rady Nadzorczej Związku Spółek Zarobkowych i Gospodarczych
w Domu Katolickim w Poznaniu. Tutaj 12 listopada odbyła się uroczysta akademia żałobna zakończona
odśpiewaniem przez chór pieśni żałobnych. W kondukcie żałobnym kroczącym ulicami Poznania szło
kilkanaście tysięcy osób a wśród nich delegacje 30 polskich organizacji ze sztandarami. Mszę żałobną
odprawiono w Farze Poznańskiej. Trumnę z ciałem „niekoronowanego króla Polaków” przewieziono do
Mogilna.
Pomnik
Pomnik nagrobny ks. Piotra Wawrzyniaka znajduje się w centralnej części mogileńskiego cmentarza.
Projektantem obelisku był poznański architekt Stefan Cybichowski a relief z podobizną Króla Czynu wykonał z
brązu, Władysław Marcinkowski.
„A przeklęty kto przed najmniejszym wichrem pada na ziemię podobny do strzaskanej kolumny.”
Skrytka:
Mikro pojemnik, koordynaty +/- 5m. Weź ołówek.
Powodzenia...