De stichting Herdenkingsstenen Amersfoort wil de slachtoffers van het naziregime in de Tweede Wereldoorlog per persoon herdenken bij de laatste woning vanwaar ze werden gedeporteerd of vermoord. In Amersfoort gaat het om ruim 350 Joodse slachtoffers (de helft van de Amersfoortse Joden in die tijd), meer dan zeventig verzetsstrijders en drie Jehovah’s Getuigen.
In de Schimmelpenninckstraat zijn 8 herdenkingsstenen te vinden, van onder andere de volgende mensen:
Martinus Hendrikus van de Weem, verzetsman. De zes maanden oude baby Sjelomo Hamburger was
vanaf augustus 1942 veilig op de zolder bij Martinus Hendrikus. Bijna twee jaar later werd het jongetje ontdekt en een paar maanden later vermoord in Auschwitz. Zijn schuilplaatsverlener werd als straf naar het werkkamp Dora gebracht waar hij onder barre omstandigheden Vliegende bommen moest maken. Daar is hij omgekomen.
Vanwege zijn leeftijd werkte Jacob Engelsman niet meer. Na een gedwongen verblijf in Amsterdam is hij samen met zijn vrouw Sophia naar Westerbork gebracht op 8 januari 1943. Ruim twee weken later zijn ze gedeporteerd naar Auschwitz. Daar zijn ze drie dagen later bij aankomst vermoord.
Adrianus Johannes Buijens was aangesloten bij verzetsgroep De Ordedienst. “Een van de OD-leden, de timerman A.J. Buijens, was al meermalen door het hek om de kazerne gekropen om naar wapens te zoeken. Op een avond vond hij een geladen Lugerpistool. Hij zocht verder maar werd betrapt. Op zijn vlucht werd hij achtervolgd door een patrouille en bij het Belgisch Monument werd er op hem geschoten. Buijens schoot terug met zijn Luger en wist te ontkomen. Hij verstopte zijn Luger achter het Rijks Opvoedings Gesticht en ging naar huis waar hij kort daarna werd gearresteerd.”
Buijens werd op 25 februari 1942 gearresteerd “wegens het bezit van vuurwapens en het plegen van geweld tegen een Duitse politie-agent”. Hij zat tot 13 juni 1942 in de gevangenis in Scheveningen (het ‘Oranjehotel’). Op 13 juni is hij samen met twee anderen, Willem Hienekamp en Jacob Tobias Poppers, gefusilleerd op de Waalsdorpervlakte in Wassenaar.
(de steen is weg, een foto van deze struikelsteen is te vinden bij de foto's van deze cache, zie de cachegallerij)
Eduard Louis Manasse. Eetje, zoals vrienden en familie hem noemden, werkte als procuratiehouder voor de Knopenfabriek in Nijkerk. Hij kwam begin oktober 1942 in Westerbork terecht. Hij is daarna waarschijnlijk naar Auschwitz gedeporteerd.
Marianne was gezinshoofd. Haar man Hartog de Liever woonde in Zutphen, waar voor hem een steen is gelegd. Zij en haar kinderen Klara en Salomon zijn als ‘häftling’ op transport gezet naar Westerbork waar ze meer dan een maand in strafbarak 67 verbleven. Een ‘häftling’ was een strafgevangene, iemand die in de ogen van de Duitsers iets verkeerds/strafbaars had gedaan, zoals onderduiken. Waarom ze werden gestraft is niet bekend.
De cache is geplaatst om de doden niet te vergeten.
Tel voor de cache alle leeftijden bij elkaar op, dat kan door naar de Schimmelpenninckstraat te lopen en daar de stenen te bezoeken. De cache ligt op:
Berekening N 52 9.269 + de som van alle acht leeftijden
Berekening O 5 23.050 + de som van alle acht leeftijden