Sultan of the Ottoman Empire

Selim III was the son of Sultan Mustafa III and his wife Mihrişah Sultan. His mother "Mihrişah Valide Sultan" originated in Georgia and when she became the Valide Sultan, she participated in reforming the government schools and establishing political corporations. His father Ottoman Sultan Mustafa III was very well educated and believed in the necessity of reforms.

Mustafa III attempted to create a powerful army during the peacetime with professional, well-educated soldiers. This was primarily motivated by his fear of a Russian invasion. During the Turko-Russian War he fell ill and died of a heart attack in 1774. Sultan Mustafa was aware of the fact that a military reform was necessary. He declared new military regulations and opened maritime and artillery academies. Sultan Mustafa was very influenced by mysticism. Oracles predicted his son Selim would be a world-conqueror, so he organized a joyous feast lasting seven days. Selim was very well educated in the palace. Sultan Mustafa III bequeathed his son as his successor; however, Selim's uncle Abdulhamid I ascended the throne after Mustafa's death. Sultan Abdulhamid I took care of Selim and put great emphasis on his education. After Abdulhamid's death Selim succeeded him on 7 April 1789, in his 28th year. Sultan Selim III was very fond of literature and calligraphy; many of his works were put on the walls of mosques and convents. He wrote many poems, especially about Crimea's occupation by Russia. He spoke Arabic and Persian fluently. Selim III was very religious, and very patriotic. He was a poet, a musician and very fond of fine arts. Selim was a very modern man and a reformist ruler. He planned to modernize the Ottoman Empire. Prince Selim developed plans for modernizing the Ottoman Army.

Selim came to the throne during the 1787–92 war with Austria and Russia and had to postpone serious reform efforts until its completion. Selim’s early efforts to modernize the Janissary corps created such opposition that thereafter he concentrated on creating a new European-style army, using modern weapons and European tactics. Officers and military experts sent by the different European powers trained in Constantinople and in a number of Anatolian provincial centers. This new force never numbered more than 10,000 active soldiers. In order to avoid disrupting the established Ottoman institutions, it was financed by an entirely new treasury whose revenues came from taxes imposed on previously untaxed sources and from the confiscation whose holders were not fulfilling their military and administrative duties to the state. Under the guidance of European technicians, factories were erected to manufacture modern weapons and ammunition and technical schools were opened to train Ottoman officers. Limited efforts were also made to rationalize the Ottoman administrative machinery, but largely along traditional lines. The older military corps, however, remained intact and hostile to the new force, and Selim was therefore compelled to limit its size and use. Selim III left the throne to Mustafa on 29 May 1807. A year and 2 months later he was killed by Alemdar Pasha under the order of Selim's cousin, and successor, Mustafa IV. He was buried in Laleli Mosque near his father's tomb. Selim had 15 wives, Nefizar Kadınefendi, Hüsnimah Kadınefendi, Zibifer Kadınefendi, Afitab Kadınefendi, Re’fet Kadınefendi, Nurișems Kadınefendi, Goncanigar Kadınefendi, Demhoş Kadınefendi, Tabısafa Kadınefendi, Mahbube Kadınefendi, Aynısafa Kadınefendi, Meryem Hanımefendi, Mihriban Hanımefendi, Fatma Fericihan Hanımefendi.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Bundan 253 yıl önce Osmanlı padişahlarının en ilginçlerinden biri, III.Selim dünyaya gelmişti

1761 yılı aralık ayının 24’ünde, imparatorluğun henüz üç kıtada yaşadığı bir dönemde doğdu. Toprak kayıpları vardı ama kimse onun yıkılacağını henüz düşünemezdi. Lakin içerideki ideoloji alt üst olmuş vaziyetteydi. 1699’un kayıpları bir yana, şehzade Selim’in doğumundan 13 yıl sonra Osmanlı II. Katerina Rusya’sı karşısında ilk defa ağır ve telafi edilmez yenilgiye uğramış ve Küçük Kaynarca Antlaşması’nı imzalamıştır.

Babası III. Mustafa kahrından öldü. 1783’te Kırım ve Kuban da elden çıkınca imparatorluğu yönetenler ve halk ilk defa Müslüman ve Türk bir bölgeyi kaybetmekten dolayı bir dağınıklığa uğradılar. Ne var ki bu imparatorluk kendini yenilemek için bazı reform ve düzenlemelere de gitmeyi biliyordu. 18’inci yüzyıl boyunca Avusturya ve Rusya’ya karşı direnebilmişti.

Zekiydi, çok iyi şiir bilirdi
Babası III. Mustafa ölünce garip veraset sistemimiz dolayısıyla tahta şehzade Selim değil, amcası I. Abdülhamid geçti. Mamafih şunu söylemek gerekir, şefkatli ve adil bir hükümdardı. Şehzade Selim’in yani veliaht-ı saltanatın dış dünya ile temasına ses çıkarmadı. Bu dış dünya ile temas sadece müzisyen, şair ve alimlerle sınırlı değildi; bazen başkentteki yabancılarla olduğu gibi hatta Fransa Kralı XVI. Louis ile mektuplaşmaya bile başladı. XVI. Louis’nin tavsiyeleri korkunç şeyler değildi. Birçok kimsenin sandığının tersine aklı başında bir kraldı, onu felaketine götüren Fransa’daki ters rüzgarlar olmuştur. Kuşkusuz ki bir veliahdın dış devletlerle ve hükümdarlarla bu gibi teması büyük Petro ve veliaht Aleksyin akıbetini düşünürsek ağır cezayı gerektirirdi. I. Abdülhamid bu eylemi reddetti ve onu sarayda sıkı bir göz hapsine aldırtmakla yetindi.

Veliahdın gözü açılmıştı, zekiydi, iyi şiir biliyordu. Musiki ustalığı ve Türk müziğindeki kompozitör olarak katkıları herkesin malumudur. Sanatı seviyordu ve sanatçıları takdir eden, hatta onlara aşırı derecede saygı duyan bir hükümdardı. Güzel Türkçesi, musiki zevki ve edebiyat yeteneği yanında hat sanatı ile ilgisi yoktu ve yazısı gayet kötüydü.

1808’de sarayda öldürüldü
Dar bir müşavirler kadrosunun kurduğu çembere girmeye müsaitti. Bu onun hem kurmak istediği yeni askeri birliklerin (olası Nizam-ı Cedid) yarattığı fesadı, hem de vergi yolsuzluklarının yarattığı etkileri ve homurtuları duyup değerlendirmesine mani olacaktır. Neticede 1807 yılında pekala önleyebileceği şehir ayaklanması ile boğazdaki kale yamaklarının (muhafız bile değil) başı Kabakçı Mustafa ihtilali ile devrildi ve saraydaki ‘Şimşirlik’ denen hücreye kapatıldı. Saltanat kendinden sonra gelen IV. Mustafa’ya yani amcasının silkine geçmişti. Öbür kuzeni II. Mahmud ile arası fevkalade iyiydi. IV. Mustafa için bu söylenemez.
Bir yıllık kaos dolu bir idareden sonra Rumeli’nin ayanları ve başı bozuk orduları adeta 100 sene sonraki bir olayı andırır şekilde başkente yürüdü. Alemdar III. Selim’in hayatını kurtaramadı. 28 Temmuz 1808’de saraydaki cinayet bir katliama dönüşecekken Osmanlı tahtının son erkeği Mahmud’un hayatı kurtarıldı ve son Osmanlı, cemaat başı olarak II. Mahmud unvanı ile tahta geçti. Bundan sonra bütün Osmanlılar onun sulbünden gelecektir.

16 nikah kıydı, çocuğu olmadı
III. Selim rivayetlere göre 16 kere nikah kıymış, bugün dahi ürolojik bir tedaviyle çok kolay çözümlenmeyecek akametten dolayı hiç çocuğu olmamıştır. İlk Avrupa tarzında portresi yapılan hükümdar odur. Alaturka musikinin büyük üstadı garp müziğini de dinlerdi. Ve saray onun döneminde büyük değişiklikler yaşadı. II. Mahmud’un Topkapı Sarayı’ndan hiç hoşlanmadığını göz önüne alırsak, bu imparatorluk evinin gerçek son sahibi odur.
Döneminde ihtilalci Fransa ile Avusturya ve Rusya gibi devletlere karşı ittifak yapıldı, doğru bir politikadır. Sonra da Bonaparte çığrından çıkınca Fransa’ya karşı Rusya ile bir ittifak yapıldı. Amiral Uşakov ve Amiral Kadir bey arasındaki bir ittifakla Adriyatik’teki İyon adaları Fransa’nın elinden alındı ve müşterek himaye altında Yedi Ada Cumhuriyeti kuruldu. Yunanistan tarihinin bu faslı unutmamalıdır, Balkanlar ilk cumhuriyeti monarşist Osmanlı imparatorluğu ve Rusya’ya borçludur. III. Selim döneminde Avrupa ile de daimi ikamet elçilikleri kuruldu, bu bir anlamda ama sadece teşkilat olarak modern Türk hariciyesinin temeli sayılıyor, yıl 1793. Lakin suret-i katiyede Osmanlı diplomasisinin ve dış ilişkilerin tarihini ve tecrübesini ve geleneğini bu kadar yeni zamanlara koymayalım.