Casablanca

Als je een keer bij iemand over Casablanca begint, weet ik zeker dat je daar met die persoon een heel gesprek over kan voeren. Casablanca spreekt namelijk bij velen erg tot de verbeelding. Want, wie heeft er nu nog nooit van Casablanca gehoord? Casablanca: de witte stad aan de zee! Geweldig toch? Casablanca is de grootste stad van het Afrikaanse Marokko. Het is daarbij ook de grootste havenstad van het land. In Marokko kun je zo'n 11.395.818 mensen tegenkomen. Een gigantisch aantal, maar daar heb je echt geen last van als je op de goudgele stranden ligt te bakken in de zon. Over die prachtige, drukke, parelwitte stad gaat deze cache.

De stad dankt haar naam aan de uitstraling van de stad. Als je de betekenis van de naam weet, kan je je meteen al wel een  plaatje voor de geest halen, met daarin die typische gebouwen in dezelfde kleur. Dit idyllische aangezicht heeft de stad veel bekendheid opgeleverd. Zoals wel te verwachten was, werd Casablanca de kern van een bloeiende economie in Marokko. De grote bedrijven  rezen als paddenstoelen uit de grond. Met het groeien van de haven en daardoor de bereikbaarheid van de stad, kwamen ook de buitenlandse investeerders naar Casablanca toe! Op het moment zijn dit er al zo’n 2500. De welvaart trekt natuurlijk niet alleen maar goede dingen aan. De stad  kende vanuit vroegere tijden al veel criminaliteit in de vorm van piraten. Ze konden het op dit strategische punt tussen Afrika en Europa prima vinden.  De moderne piraten deden echter bij  de opbloeiende economie ook weer hun intrede.

Zo omstreeks 1882 kwam Abbad Ben Saleh aan in Casablanca. Hij was toen al bijna 5 dagen aan het lopen geweest. Zelf   woonde hij in een klein dorpje verder het binnenland van Marokko in. Daar moest hij elke dag hard werken op het land, aangezien zijn ouders erg arm waren. Hierdoor konden ze geen schoolgeld betalen. Elke ochtend vertrok hij om 4 uur van huis om bij een boer   te gaan werken. Gelukkig woonde die boer aan de andere kant van het dorp, dus was het niet zo ver lopen! Gisteren was het ineens helemaal anders gelopen. Toen hij   om half 5 op de boerderij was aangekomen, trof hij daar niemand aan. Het was doodstil. Waarom heeft hij dat niet gezegd? Het gebeurde wel vaker dat boer El Yousfi naar zijn familie ging, dan neem hij alle koeien mee. Dan bleef hij zo’n 3 maanden weg.   Dit gaat zijn vader niet leuk vinden. Geen werk, betekent geen geld, en geen geld, betekent geen eten. Maar hij weet hoe hij zijn ouders kan helpen: hij gaat deze 3 maanden naar Casablanca! De grote, witte stad waar altijd werk is!

Op zijn tenen sluipt hij naar het gat aan de rand van zijn kamer waar het kleed hangt dat als deur moet dienen. Heel zachtjes schuift   hij het kleed opzij. Wat nou als zijn  ouders wakker worden? Wat als ze hem dan niet laten gaan? Als Haala begint met huilen? Dan zijn z’n ouders meteen wakker! Zal hij dan zeggen dat hij naar Casablanca gaat? Zijn hart bonkt in zijn keel,  waarom heeft hij dit bedacht? Waarom gaat hij naar Casablanca? Nu moet hij   toch doorpakken, nu moet het gaan gebeuren! Zo stil als hij kan sluipt hij op zijn tenen naar de voordeur. Als hij maar niet gaat kraken! Het laatste stukje rent hij naar de deur en hij springt bijna naar buiten. Tegen de muur blijft hij even uitpuffen, dit kost   hem toch meer   moeite dan hij had gedacht. Voorzichtig staat hij op en begint hij richting de woestijn te lopen, steeds harder en harder begint hij te lopen totdat hij het dorp   niet meer achter zich ziet liggen. Op weg naar Casablanca, de grote stad waar elke jongen van zijn leeftijd van zal dromen. Hij kan het bijna niet geloven,  hij zal het gaan zien:  Casablanca.

Nu ziet hij daar in de verte de zon schitteren op de witte daken, hij heeft het gehaald! Daar is Casablanca! De witte, grote stad waar hij al zo veel over heeft gehoord. Wat betekende het ook al weer? Opa had het hem laatst nog een keer verteld. Opa had het vaak over Casablanca, hij zegt dat oma daar lang geleden naar toe is vertrokken, maar ze is nooit uit Casablanca teruggekeerd. Casablanca, de witte stad, de stad waar alles wit schijnt te zijn. Waar de handelaren op de markt altijd naar toe gingen. Hij had er altijd van gedroomd en nu is het zo ver. Als eerste van de familie Ben Saleh zal hij de grote mysterieuze handelsstad, Casablanca, zien. Wat zal hij in die stad te zien krijgen? Wat staat hem te wachten? Het wordt ondertussen steeds drukker onderweg. Hij ziet nu ook een bordje staan: Casablanca 5 kilometer. Hoe laat zal het nu zijn? De afgelopen nacht had hij niet kunnen slapen. Of het nou had gelegen aan de spanning of aan de koude grond waar hij al een paar nachten op had doorgebracht, wist hij niet, maar hij was het besef van tijd er wel helemaal door verloren. Nu nog even doorstappen, over een uurtje zal hij door de grote witte poort lopen! Wauw, dit had hij nooit durven dromen. Casablanca!

Dit moet hij meenemen voor Rasil! Hij neemt de mooi versierde dolk in zijn hand en draait het om en om. Het handvat is ingezet met mooie   versieringen en onderop staat het logo van Casablanca.   Als hij straks geld heeft verdiend, dan neemt hij dit mes mee voor Rasil. Samen met Rasil heeft hij altijd lopen fantaseren over het Westen. Over de zee, over de steden en over Casablanca. Hij weet   zeker dat Rasil deze dolk met trots zal dragen! Langzaam schuifelt hij verder over de markt. Ze moeten hier wel heel trots zijn op hun stad. Op alle spullen staat de naam van de stad. Op de muren van de winkels staat Casablanca, op de schilden van de soldaten staat Casablanca   en zelfs op ALLE vlaggen staat Casablanca. In de straat die voor hem ligt, ziet hij er al zo 30 hangen. Nu moet hij toch even op zoek gaan naar   de haven. Daar moet hij echt gaan kijken. De zee! Eindelijk   zal hij de zee zien! Hij heeft geen idee wat hij er zich bij voor moet stellen. De haven van Casablanca, eindelijk zal hij het zien. De schepen en de matrozen en natuurlijk de piraten   die Casablanca al jaren onveilig maken.

Daar is het! De zee! Hij ziet de zee! Wat vreselijk mooi! Fantastisch! Hier is hij voor   naar Casablanca gekomen! Voor   het werk, maar zeker ook voor de zee! Voor de grote vloed aan schepen! Op alle schepen die hij ziet liggen staat weer dat ene bekende woord: Casablanca. Ze zijn   allemaal genummerd. Hij ziet Casablanca 09, Casablanca 34,   maar ook schepen met andere codes. Waar zouden die allemaal vandaan komen? ‘He jongen, kom aan boord, we vertrekken zo!’ Tegen wie had die man het? ‘Heeft u het tegen mij?’ ‘Ja tegen wie anders? Zie je nog meer jongens lopen?’ Nee, die zag hij zo snel niet. ‘Kom maar aan boord, dan kan je hier op mijn schip komen werken, we vertrekken zo naar   Spanje!’ Zonder er bij na te denken loopt hij de loopplank op en springt hij aan boord van het schip. Wauw! Hij heeft werk! Als ze langzaam de haven uit zijn gevaren werpt Abbad nog een laatste blik op de stad die steeds kleiner wordt. Hij gaat het avontuur tegemoet, de zee op, geld verdienen en met dat geld zal hij terug gaan naar zijn ouders. Na nog een laatste blik op Casablanca   te hebben geworpen pakt hij zijn tasje met kleren op en loopt achter de andere matrozen aan naar zijn hut. De zee voor hem is leeg, een nieuw hoofdstuk, hier op het schip begint hij zijn leven weer geheel   blanco!   Klaar voor het avontuur!