Gehucht Meren
“Die van Meren, Grei’n en Doffen,
en wat van t’ Dorp erbij,
dat is onze maatschappij,
’t zijn maar boeren,
’t zijn er stoere… “
Zo zongen en zingen nu nog de muzikanten van de St. Isidorusfanfare bij bepaalde gelegenheden. Het is de inzet van een lange potpourri, die een veertigtal jaren geleden door Louis Haemhouts werd samengesteld. De tekst lijkt ons wel bijzonder typerend voor de belangrijkheid van het gehucht Meren in deze vereniging. In de boerenfanfare – zo genoemd omdat ze in de schoot van de boerengilde was opgericht – waren de Merenaars inderdaad steeds goed vertegenwoordigd, zowel in bestuurs- als in muziekantenrangen.
Hoe kon het ook anders! Meren was vroeger veruit het belangrijkste gehucht van het “Achterdorp”. Daar zaten immers de meeste en de grootste boeren. Met de eeuwenoude Willibrorduskapel en later zelfs een gemeenteschool scheen Meren oorspronkelijk wel voorbestemd om een nieuwe dorpskern te worden. Daar is achteraf niets van terecht gekomen.
Integendeel, we geloven niet dat er in Olen één gehucht te vinden is, waar na meer dan tweehonderd jaar zo weinig gewijzigd is, zowel wat het landschap als het aantal huizen en inwoners betreft.
Vergeet zeker niet je magneet stok en de codes op te schrijven voor de bonus!!!