Buchholz (Bukowo), pierwsze osiedle na warszewskich wzgórzach powstało w XVIII wieku. Jego nazwa pochodzi od rosnącego wokół bukowego lasu. Gdy w okolicy odkryto glinę, powstały tu trzy cegielnie. Po wyrobiskach pozostały liczne stawy, a w niektórych z nich biją źródła. Dla pracowników cegielni zbudowano nowe osiedle (Neu Buchholz), a stare (Alt Buchholz) sprzedano trzem szczecińskim kupcom.
Prawdopodobnie jeden z nich – Ludewig (bądź Ladewig), w połowie XIX w. zaczął budować tu dwór i zakładać park, otaczając nim głęboką dolinę Rodbeek, dzisiejszego Gręzińca. Następni właściciele majątku kontynuowali jego dzieło. Kompleks zabudowań powstawał przez kilka dziesiątek lat. Na początku stanął dwór wraz z sąsiadującymi zabudowaniami gospodarczymi. Z czasem dziedziniec zamknięto budynkiem bramy, na środku którego stanęła okazała studnia. Z licznych pagórków ukształtowano tarasy, na których wyrosły ogrody, a dla egzotycznych roślin budowano szklarnie. W 1945 r. dwór został zniszczony przez Rosjan. Dziś pozostały tylko fundamenty i pojedyncze fragmenty ścian.
Samochodem najlepiej dojechać od strony ulicy Do dworu (skrzyżowanie z ul.Górną). Kesz znajduje się na alei grabowej w pobliżu żółtego szlaku, który prowadzi do ruin dworu. Ponieważ kordy dosyć mocno skakały, dodałam hinta w postaci zdjęcia grupy drzew, w których została umieszczona skrytka.
