Skip to content

Dworek Marii Dąbrowskiej Russów Mystery Cache

This cache has been archived.

zibi11977: Archive

More
Hidden : 5/7/2017
Difficulty:
4 out of 5
Terrain:
1 out of 5

Size: Size:   small (small)

Join now to view geocache location details. It's free!

Watch

How Geocaching Works

Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions in our disclaimer.

Geocache Description:


Maria Dąbrowska to pisarka i publicystka urodzona w Russowie pod Kaliszem. Mieszkała tu w domu uważanym za jej rodzinny, który jednak nigdy nie był własnością jej rodziców. Pisarka spędziła w tym domu dzieciństwo i młodość, jednak do końca życia podkreślała swoje kaliskie korzenie. o śmierci pisarki powstał pomysł o utworzenie tu muzeum. W 1971 roku otwarto nowo odbudowany dworek w którym utworzono Izbę Pamięci M. Dąbrowskiej, a od 1979 roku obiekt stał się oddziałem Mu Okręgowego Ziemi Kaliskiej w Kaliszu. W budynku zrekonstruowano układ pomieszczeń z domu rodzinnego pisarki : pokój panieński, s, salon, kuchnie oraz pokój Józefa Szumskiego. Zobaczymy tu archiwum fotografie rodziny, meble pochodzące z końca XIX w., pamiątki pochodzące z ostatniego mieszkania Dąbrowskiej, publikacje artystki, obrazy oraz wiele innych pamiątek z nią związanych.Przy dworku Marii Dąbrowskiej w obrębie parku znajduje się również mini skansen stworzony z sześciu obiektów tradycyjnej..Maria Dąbrowska (z domu Szumska) urodziła się w 1889 roku w Russowie pod Kaliszem, w rodzinie ziemiańskiej. Uczyła się na pensjach w Kaliszu i w Warszawie, następnie zaś studiowała nauki przyrodnicze, socjologię i filozofię w Lozannie. Potem kontynuowała naukę w Brukseli, gdzie zaangażowała się działalność niepodległościową. W 1911 roku wyszła za Mariana Dąbrowskiego, członka PPS. Związała się również z ruchem ludowym i Towarzystwem Kooperatystów, z ramienia którego wyjechała na stypendium do Anglii. W 1917 roku osiedliła się w Warszawie, gdzie nadal prowadziła ożywioną działalność społeczną, ideową i publicystyczną. Prowadziła między innymi kursy dla analfabetów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Dąbrowska znalazła zatrudnienie w Ministerstwie Rolnictwa. Od 1924 roku zajmowała się zaś głównie pisarstwem. W czasach narastającego autorytaryzmu sanacji pisarka angażowała się w akcje protestacyjne, była związana z Ligą Obrony Praw Człowieka i Obywatela. Jako wyraz kontestacji istniejącego porządku nie przyjęła w 1935 roku wawrzynu PAL. Po śmierci męża jej partnerem życiowym był Stanisław Stempowski. Pierwsze lata II wojny światowej pisarka spędziła we Lwowie, a od 1941roku mieszkała w Warszawie, gdzie angażowała się w kulturę konspiracyjną. Po wojnie po krótkim pobycie we Wrocławiu wróciła do stolicy. W 1964 roku podpisała „List 34” protestujący przeciwko narastającym ograniczeniom cenzuralnym. Zmarła w Warszawie w 1965 roku. Była laureatką wielu prestiżowych nagród i odznaczeń (np. doktorat honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego). Charakterystyka twórczości Dąbrowska była powieściopisarką, publicystką, dramaturgiem i tłumaczem. Jak zaznacza Jerzy Kwiatkowski, pisarstwo Dąbrowskiej wyrastało z jej wcześniejszej twórczości publicystycznej i dziennikarskiej. W latach 20. pisarka wydała trzy zbiory nowel inspirowane jej zainteresowaniami i wrażliwością społeczną: „Gałąź czereśni” (1922), „Uśmiech dzieciństwa” (1923), „Ludzie stamtąd” (1926). W „Uśmiechu dzieciństwa” ujawniły się inspiracje autobiograficzne, a także zainteresowanie tematem dziecięcej psychiki. Z kolei „Ludzie stamtąd” to książka, której bohaterami uczyniła autorka służb folwarczną. Doszło tu zatem do głosu zainteresowanie pisarki życiem prostych ludzi i ich percepcją świata, zwłaszcza postrzeganiem innych. Tytułowi „ludzie stamtąd” to bowiem mieszkańcy dworu obserwowani przez służbę. Nie chodzi tu jednak o klasowy podział świata, ale o egzystencjalną głębię i dostrzeżenie, że ludzki los ma charakter uniwersalny, każdy musi się zmierzyć z problemami takimi, jak miłość czy cierpienie. Zbiór ten inicjował prąd wielkiego realizmu psychologicznego w polskiej prozie dwudziestolecia. W latach 1931 – 1934 ukazało się największe dzieło Dąbrowskiej, czyli „Noce i dnie”. Była to wielotomowa, epicka powieść utrzymana w konwencji rodzinnej sagi, której akcja przedstawiała dzieje kilku pokoleń rodu Ostrzeńskich i Niechciców począwszy od powstania styczniowego aż po wybuch I wojny światowej. Pisarka oprócz bogatych analiz psychologicznych i socjologicznych zawarła tu również wątki autobiograficzne. Barbara i Bogumił byli bowiem postaciami wzorowanymi na rodzicach Dąbrowskiej, natomiast ona sama pojawiła się na kartach powieści jako Agnisia. W 1938 roku ukazał się natomiast zbiór nowel „Znaki życia”, którego bohaterowie byli w większości związani z fabułą „Nocy i dni” (np. panna Winczewska). Po II wojnie światowej pisarka wydała z kolei zbiór „Gwiazda zaranna”, a także słynna książkę o uwielbianej przez nią twórczości Jospha Conrada („Szkice o Conradzie”). Bardzo ważnym dziełem Dąbrowskiej były też jej „Dzienniki 1914 – 1965”.

Maria Dąbrowska to pisarka i publicystka urodzona w Russowie pod Kaliszem. Mieszkała tu w domu uważanym za jej rodzinny, który jednak nigdy nie był własnością jej rodziców. Pisarka spędziła w tym domu dzieciństwo i młodość, jednak do końca życia podkreślała swoje kaliskie korzenie. Po śmierci pisarki powstał pomysł o utworzeniu tu muzeum. W 1971 roku otwarto nowo odbudowany dworek w którym utworzono Izbę Pamięci M. Dąbrowskiej, a od 1979 roku obiekt stał się oddziałem Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej w Kaliszu. W budynku zrekonstruowano układ pomieszczeń z domu rodzinnego pisarki : pokój panieński, sypialnię, salon, kuchnie oraz pokój Józefa Szumskiego. Zobaczymy tu archiwalne fotografie rodziny, meble pochodzące z końca XIX w., pamiątki pocho'dzące z ostatniego mieszkania Dąbrowskiej, publikacje artystki, obrazy oraz wiele innych pamiątek z nią związanych. Przy dworku Marii Dąbrowskiej w obrębie parku znajduje się również mini skansen stworzony z sześciu obiektów tradycyjnej kaliskiej architektury ludowej.

Dworek nie był własnością rodziny Dąbrowskiej, a jedynie był zarządzany przez jej ojca, Józefa Szumskiego. Prawdziwi właściciele przebywali we Francji. Po śmierci pisarki powstał pomysł utworzenia muzeum. Po odbudowaniu dworku w 1971 roku otwarto Izbę Pamięci M. Dąbrowskiej. W 1979 roku placówka stała się oddziałem Muzeum Okręgowego Ziemi Kaliskiej. Zbiory muzeum obrazują pobyt Dąbrowskiej we wsi w latach 1889–1907 (rekonstrukcja pokoju pisarki, pokój ojca, Józefa Szumskiego, kuchnia dworska, salon, sypialnia) oraz jej związki z ziemią kaliską (fotografie, rękopisy, dokumenty osobiste).

Dworek i okalająca go wieś zostały zobrazowane przez pisarkę w powieści Noce i dnie, w zbiorach opowiadań Ludzie stamtąd, Uśmiech dzieciństwa oraz we wspomnieniach. W parku otaczającym dworek mieści się skansen etnograficzny. Zobaczymy tu archiwalne fotografie rodziny, meble pochodzące z końca XIX w., pamiątki pochodzące z ostatniego mieszkania Dąbrowskiej, publikacje artystki, obrazy oraz wiele innych pamiątek z nią związanych. Przy dworku Marii Dąbrowskiej w obrębie parku znajduje się również mini skansen stworzony z sześciu obiektów tradycyjnej...

Kesz typu klipsiak. Zawiera logbook oraz ołówek.

Proszę o ostrożne podejmowanie i staranne odkładanie kesza na miejsce

Additional Hints (Decrypt)

Decryption Key

A|B|C|D|E|F|G|H|I|J|K|L|M
-------------------------
N|O|P|Q|R|S|T|U|V|W|X|Y|Z

(letter above equals below, and vice versa)