Kościół p.w. św. Trójcy jest trójnawową bazyliką z prezbiterium od wschodu. Od zachodu dostawiona jest strzelista wieża z dwiema flankującymi wieżyczkami na narożnych przyporach. Dekorowana jest ona licznymi sterczynami. Pierwotnie kościół połączony był od południa z klasztorem Sióstr Magdalenek, który został zniszczony w czasie II wojny światowej i nie został już odbudowany.
Budowa kościoła rozpoczęła się w roku 1859 pod nadzorem mistrza A. Augustina. Większość elementów, łącznie z ornamentami, przyporami i łukami wieży, została wykonywana w miejscowych cegielniach. Już rok później, 27 września – dokładnie sto lat po pożarze miasta z 1760 roku, kiedy to doszczętnie spłonął poprzedni kościół – na 70-metrową wieżę wciągnięte zostały dzwony.
Prace przy budowie kościoła trwały dwa lata. 26 maja 1861 roku książę biskup doktor Henryk Förester w święto Trójcy Świętej poświęcił obiekt i otworzył go dla wiernych. Zaraz po uroczystości odbyło się z udziałem biskupa bierzmowanie.
Sam kościół podczas II wojny światowej również został niemal doszczętnie zniszczony.
Wiosną 1958 roku, z inicjatywy księdza Jana Winiarskiego, rozpoczęto jego odbudowę. Napływały dobrowolne datki od mieszkańców Lubania, a oni sami uczestniczyli w pracach remontowych. Proboszcz uzyskał w kurii 10-letnie zwolnienie parafii z podatków, przeznaczając uzyskane środki na odbudowę świątyni. Spękaną wieżę wzmocniono kotwicami, aby wytrzymała ciężar hełmu i dzwonów. W 1961 roku ukończono ważniejsze prace remontowe. Po stu latach parafia została więc na nowo włączona w życie miasta, kontynuując tradycję kościoła Św. Trójcy, sięgającą XIII wieku.
W świątyni znajduje się neogotyckie wyposażenie z ok. 1860 r., zaprojektowane przez Markgrafa z Monachium.
W otoczeniu kościoła, na południowy-zachód od niego, znajduje się dzwonnica z poł. XV w., będąca pozostałością wcześniejszego gotyckiego kościoła.
Żródło: dolny-slask.org.pl, ww.szlakikulturowe.dolnyslask.pl
Skrytka znajduje się poza terenem kościoła i lubi przytulać się do metalu.
