Zakole Wawerskie
Znajduje się na terenie dzielnicy Wawer. Obszar Zakola powstał w wyniku wymycia przez wody powodziowe Wisły potężnego zakola, którego łuk odchodzi do 1 km od istniejącego koryta rzeki. Teren jest wilgotny, miejscami podmokły. Przecinają go liczne rowy melioracyjne oraz duży kanał (Nowa Ulga). Na zakolu występuje mozaika różnorodnych zbiorowisk roślinnych od olsów, przez wilgotne łąki i turzycowiska po szuwary trzcinowe i roślinność bagienną.
Teren jest jedną z najważniejszych ostoi ptasich w skali miasta, a według niektórych opinii liczba gatunków ptaków lęgowych jest tutaj największa w Warszawie. Na przestrzeni wielu lat stwierdzono tu łącznie około 130 gatunków ptaków, w tym około 70 lęgowych. Zagęszczenie gatunków lęgowych należy do największych stwierdzonych w olsach i łegach w kraju, a zróżnicowanie gatunkowe niewiele ustępujące łęgom Puszczy Białowieskiej. Na Zakolu gniazdują m.in. błotniak stawowy, derkacz, wodnik, dzięcioł czarny, trzciniak, brzęczka, świerszczak, muchówka mała i wiele wiele innych.
Niewielką, najcenniejszą przyrodniczo północną część Zakola objęto w 2002 r. prowizoryczną ochroną w formie Zespołu przyrodniczo-krajobrazowego "Zakole Wawerskie".
Skrytka: micro, mieszcząca w sobie logbook, schowana jest nieopodal ścieżki rowerowej nad Kanałem Nowa Ulga.