Kraków stoi na wodzie mineralnej. Tak wspaniałych wód podziemnych nie ma żadne miasto w Polsce. Nie dość, że zasobne, to jeszcze chronione grubymi warstwami geologicznymi przed skażeniami zewnętrznymi.
Pracownik miejskich wodociągów oberwał parasolką od krewkiej mieszkanki Krakowa kiedy tłumaczył jej, że nie należy pić wody z artezyjskiej studni. Rzeczywiście woda ta nie nadaje się do celów spożywczych, bo podczas cyklicznych badań pracownicy sanepidu wykryli w niej m.in. bakterie coli. Niemożliwe jest też, by zanieczyszczenia wody przedostały się do podziemnych pokładów wodonośnych. Najprostszym wytłumaczeniem jest stan techniczny rur doprowadzający wodę z głębi ziemi. Woda powoduje korozję tych metalowych elementów, wewnątrz których tworzy się po latach warstwa szlamu, który jest doskonałym siedliskiem dla bakterii, dostających się z powierzchni lub z płytszych warstw ziemi przez zniszczone urządzenia zdrojów.
Nie wiadomo do końca, kto jest jest właścicielem i administratorem krakowskich studni artezyjskich. Powstały na początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku i zostały sfinansowane przez urząd wojewody krakowskiego, którym był ówcześnie Tadeusz Piekarz. Walnie przyczynili się do realizacji tego projektu: Jerzy Wertz, dyrektor Wydziału Ochrony Środowiska i Olga Rapacz -Król główny geolog województwa. Ideę zaopatrywania mieszkańców Krakowa w dobrej jakości wody głębinowe głosił już w latach osiemdziesiątychprof. Antoni Kleczkowski wybitny hydrogeolog i rektor Akademii Górniczo Hutniczej.
W Krakowie mamy dwanaście zdrojów. Pierwsze i najbardziej znane to „Nadzieja” przy ul. Podchorążych,„Królewski”, w parku Krakowskim, „Lajkonik” przy ul. Kościuszki, „Jagielloński” na pl. Sikorskiego, i„Dobrego Pasterza” przy. ul. Majora. Same studnie najczęściej są słabo widoczne i znajdują się w podziemnych obudowach zabezpieczonych pokrywami na poziomie gruntu. Charakterystyczne są punkty poboru wody znajdujące się kilkanaście-kilkadziesiąt metrów od studni, z których woda dostarczana jest pod ziemią odcinkiem rurociągu. Punkty poboru mają formę niskiej cembrowiny z daszkiem na kolumnie i dwoma kranami.
Wody w tych studniach należą do tzw.akratopegów, czyli wód o mineralizacji od 500 do 1000 mg/l składników mineralnych. A więc nie są to już „wody słodkie”, w obecnej nomenklaturze handlowej zwane „wodami źródlanymi” i jeszcze nie „wody mineralne”, ale już blisko nich. Zawierają od 719 do 968 mg składników mineralnych i należą do grupy wód twardych. Pod tym względem są o wiele lepsze niż niż niejedna woda butelkowana, nazywana przez producenta, „wodą mineralną”. Wystarczy porównać etykiety.
Kesz znajduje się blisko jednej ze studni, przy ulicy Juliusza Lea. Lepiej nie pić wody bez przegotowywania jej. Do podjęcia wymagane jest narzędzie, lub pomysłowość i umiejętności stworzenia go na miejscu :) Dlatego trudność wyceniłem na 3, nie tak łatwo go podjąć. Powodzenia!