Pierwszy projekt budowy kolei w Polkowicach rozważano już w 1859 r. Najbardziej realny okazał się pomysł połączenia kolejowego między Polkowicami a Rudną (1897). Podjęto starania o nabycie gruntów oraz pracowano nad projektem budowy kolei.
11 kwietnia 1900 r. miało miejsce uroczyste otwarcie budynku stacji oraz odbiór odcinka przez urząd. Dwa dni później oddano kolej do użytku publicznego. Pierwszym naczelnikiem polkowickiej kolei został R. Krause. Kolej została następnie połączona z siecią krajową. Kursowała ona do 1914 r. trzy razy dziennie, potem dwa razy dziennie. Przewóz pasażerski i towarowy odbywał się na odcinku 18 km. Tym samym pociągiem.
Po drugiej wojnie światowej kolej zamknięto na trzy lata. Uruchomiono ją dopiero w czerwcu 1948 roku. Stojącą na stacji poniemiecką lokomotywę wyremontował i uruchomił Antoni Zybaczyński, jeden z pierwszych powojennych mieszkańców Polkowic. Początkowo odbywał się tylko ruch towarowy, wkrótce doczepiono trzy wagony osobowe i wagon pocztowy. W ten sposób został uruchomiony przewóz pasażerski do stacji Rudna Gwizdanów. Przewóz ten był jednak ograniczony, ponieważ pociąg odbywał tylko dwa kursy dziennie: rano i wieczorem.
W połowie lat siedemdziesiątych pasażerów zaczęło z dnia na dzień ubywać, ze względu na rozwijającą się komunikację samochodową. W tej sytuacji Dyrekcja PKP w Legnicy w 1965 roku podjęła decyzję o likwidacji przewozu pasażerskiego w Polkowicach. W dalszym ciągu trwał przewóz towarowy z Polkowic do Rudnej. W styczniu 1976 roku został również zlikwidowany.
Od tego czasu część torów wykorzystywana jest do transportu urobku i innych towarów przemysłowych między kopalniami i hutami.
Budynek starej stacji PKP jest w dobrym stanie i mieszczą się w nim siedziby Bractwa Kurkowego, ZHP i Związku Krótkofalowców.
Aby odnaleźć skrytkę trzeba rozwiązać zagadkę:
podziemny . oscypki . bilard
kesz nie zawiera nic do pisania
