Deze cache gaat per 1-4-2023 het achief in . herstel van de stash vergt te veel reparatie.
23 -8-2022: DE GEMMENTE ERMELO HEEFT EEN BELANGRIJKEZANDWEG AFGESLOTEN VOOR GEMOTORISEERD VERKEER. HIERDOOR KUNT U NIET MEER VIA DE ERMELOOSE KANT HET BOS IN GELUKKIG NOG WEL VIA PUTTEN. HIERVOOR RIJDT U OVER DE n303 RI PUTTEN EN DAN VLAK VOOR DE BENZINE POMP OF DE CHINEES LINKSAF HET BOS. IS EEN KLEIN STUKJE VOOR DE VERKEERSLICHTEN. IN VIA EEN ONERHARDEWEG . PAS WEL OP OVERDEZE WEG RIJDEN ZE HARD
wp 16 schijnt verdwenen te zijn als gevolg van de laatste 3 stormen die over Nederland trokken. zie de hint.
tekst wp 4 is gewijzigd per 10-1-2020. eind berekening is gelijk gebleven.
WP 14 IS VERANDERD, AANGEPAST PER 15 APRIL 2017. HIERDOOR OOK DE EINDBERKENIG GEWIJZIGD. Deze tocht kan zowel op de fiets als met de auto/motor gedaan worden. Waarbij u 1/3 over onverharde wegen voor gemotoriseerd verkeer gaat. Een deel van de tocht is alleen tussen 7u en 19 u toegankelijk, dit deel zit in het begin van de route. Houdt u dan ook aan deze tijden!! Ik heb geprobeerd om grote steden te vermijden, er een afwisselende tocht van te maken. U komt een stuk door Apeldoorn dit was niet te voorkomen. De tocht is ongeveer 100km lang, met de fiets iets korter 90 km, omdat u dan overal mag fietsen waar auto's niet komen mogen. (de raiting heb ik zo hoog staan omdat ik fietsers wil belonen voor hun prestatie.) Wetende dat de meesten deze Multi gemotoriseerd zullen doen, hebben die dan een voordeeltje. Op Maandag zijn meerdere drink gelegenheden gesloten op de Veluwe, dus dan is het belangrijk dat u voor u zelf te eten en drinken mee heeft voor deze Multi. Op 1 van mijn controle rondes van deze Multi heb ik er zelf bijna 3 uur met de auto overgedaan, mij houdende aan de geldende maximale snelheden. Dus zorg dat u tijd heeft om deze Multi te doen. Verder is het mogelijk om meerdere andere caches langs deze route te doen, waardoor u ook even uw benen kunt strekken en te genieten van de natuur waar u doorheen komt. In de vroege ochtend en late avond kunt u wild tegen komen. U komt niet over de hele Veluwe. De Veluwe is een overwegend beboste landstreek in de Nederlandse provincie Gelderland en een voormalig kwartier van het hertogdom Gelre. De Veluwe meet ongeveer 1000 km⊃2;. In tegenstelling tot het oude kwartier heeft de hedendaagse regio geen duidelijk gedefinieerde vaste grenzen. Globaal gezien ligt de regio ingesloten tussen het IJsseldal, de Veluwerandmeren, de Nederrijn en de Gelderse Vallei. Een gebied met een oppervlakte van 91.200 ha is aangemerkt als Natura 2000-gebied. Grote delen van de Veluwe bestaan uit stuwwallen uit de Saale-ijstijd. Ten noorden van Rheden, in het Nationaal Park Veluwezoom ligt bij het Rozendaalsche veld het Signaal Imbosch, het hoogste punt van de Veluwe op 110 meter hoogte. Dit is de hoogste stuwwal van Nederland. In het noorden liggen onder andere het stuifzandgebied Leuvenhorst en het Leuvenumse Bos; ter hoogte van Apeldoorn bevindt zich Kroondomein Het Loo, dat met 10.400 hectare het grootste landgoed in Nederland is. Grote delen van de Veluwe bestaan uit stuwwallen, die zo'n 150.000 jaar geleden ontstaan zijn in de voorlaatste ijstijd, het Saalien. Voorafgaand aan de ijsbedekking hadden grote rivieren daar dikke lagen zand en grind met dunnere lagen klei afgezet. Deze afzettingen zijn gevormd door de Rijn en Maas, maar ook door rivieren vanuit het oosten. Toen in het Saalien, het ijs tot dit deel van Nederland oprukte werden deze rivierafzettingen opgestuwd in hoge stuwwallen, zoals op de Veluwe. In het zuiden van de Veluwe, bij Schaarsbergen, ontstond aan de voorkant van het ijs een grote sandrvlakte door sediment uit het smeltwater. Op deze sandrs zijn ook zwerfkeien te vinden die meegespoeld zijn met het smeltwater uit de ijskap. Ten zuiden van Harderwijk en bij Nunspeet ontstond tussen het ijs en de gevormde stuwwallen een glaciaal meer, waar zandige en kleiige glaciolacustriene afzettingen gevormd waren. In de laatste ijstijd (het Weichselien) kwamen de gletsjers niet tot in Nederland, maar was de bodem wel permanent bevroren (permafrost). Door de toen heersende harde winden werden lagen dekzand afgezet, met name aan de flanken van de Veluwe. Boven op de Veluwe vond erosie plaats in deze koude periode. Door de aanwezigheid van permafrost in het voorjaar kon smeltwater van de sneeuw niet makkelijk in de ondergrond infiltreren. Het gevolg was dat het water zich ging concentreren in stromen en de ondergrond ging eroderen waardoor de sneeuwsmeltwaterdalen (of droge dalen) gevormd werden. Toen het klimaat warmer werd, in het Holoceen, raakte de Veluwe bebost, maar in de Middeleeuwen zorgde de mens voor ontbossing. Grootschalige boskap voor de ijzerindustrie die veel houtskool gebruikte, zorgde samen met intensieve landbouw ervoor dat de wind in de Middeleeuwen vat kreeg op de arme zandgronden. Hierdoor ontstonden grote zandverstuivingen en werden er stuifduinen gevormd. Hierdoor trok de bevolking weg van de Veluwe. Door de boskap is er geen oerbos bewaard gebleven, een groot deel van de huidige Veluwse bossen is aangeplant ten gunste van de houtproductie. Pas tegen het eind van de negentiende eeuw kwam de regio weer in trek en groeide de bevolking weer, met name langs de randen van de Veluwe en rondom Apeldoorn. Vanaf de Veluwe lopen verschillende beken naar de rand van het gebied. Sommige van deze beken zijn gegraven (sprengen), andere zijn natuurlijk. Voorbeelden van deze beken zijn: De Hierdensche Beek, de Zilverbeek, de Groevenbeek, de Soerense Beek, de Renkumse beek, de Heelsumsche Beek, de Beekhuizer Beek, en de Tongerense Beek. De beken bevatten dikwijls schoon water. Op veel plekken langs deze beken zijn er voor Nederlandse begrippen bijzondere flora en fauna te vinden: de elrits, het bermpje, de kleine modderkruiper, de onlangs ontdekte endemische beekdonderpad komen naast de kamsalamander en de alpenwatersalamander hier voor. Veel bos op de Veluwe is in de periode 1895-1920 aangelegd om stuifzand vast te leggen. Rond 1850 was een derde van de Veluwe bedekt met stuifzand, nu omstreeks een procent. Vooral de grove den bleek geschikt om stuifzand vast te leggen. In de periode 1895-1932 werden grote delen van de Veluwe afgerasterd, in bijna alle gevallen omdat de eigenaren wilden jagen. De wildstand op de Veluwe was zeer laag. Dus werden er dieren geïmporteerd en uitgezet in stukken Veluwe met hekken eromheen. Het wild zwijn werd opnieuw geïntroduceerd door Prins Hendrik, de man van Koningin Wilhelmina. Dit tot ergernis van veel omwonenden, aangezien deze dieren vaak veel overlast kunnen veroorzaken. Na een mastjaar kan de populatie groeien tot ruim 5500 dieren. De zeldzame en uiteindelijk in Nederland verdwenen otter verdween op de Veluwe in 1988. Toen werd de laatste otter bij Nunspeet doodgereden. Na herintroductie in de Weerribben en de Wieden is er mogelijk weer migratie richting de Veluwe van deze water-roofdieren te verwachten. Edelherten waren er nog wel. Later is de raaf met succes opnieuw geïntroduceerd op de Veluwe, er leven inmiddels tientallen exemplaren die ook uitvliegen naar omringende gebieden. Er is geprobeerd om het in Nederland zeer zeldzaam geworden korhoen, dat nog slechts met enkele exemplaren op de Sallandse Heuvelrug voorkomt, op de Veluwe te herintroduceren, maar deze poging is mislukt. Het korhoen was in de voorgaande eeuwen een bekende en algemene verschijning op de Veluwse heidevelden. In de prehistorie was de Veluwe al bewoond, op diverse plaatsen zijn raatakkers en grafheuvels gevonden. In 2010 zijn onverwachts sporen gevonden van een 12e eeuwse nederzetting te midden van de stuifzanden van Nationaal Park De Hoge Veluwe. De bevolking concentreert zich historisch gezien vooral aan de randen van de Veluwe. Op de Veluwe zelf (het bosgebied) liggen slechts enkele dorpen en wonen op een oppervlakte van 912 km⊃2; circa 13.900 mensen, zodat het gebied, met slechts 15,2 inwoners per km⊃2;, voor Nederlandse begrippen uitzonderlijk dunbevolkt is. Deze dorpen leefden van de landbouw die op de schrale zandgronden mogelijk was. In een straal van 10 km buiten dit gebied wonen echter enkele honderdduizenden mensen, in onder meer steden als Arnhem, Apeldoorn, Harderwijk, Ede en Barneveld. Veel van deze kernen zijn in de afgelopen decennia sterk gegroeid. De Veluwe is in godsdienstig opzicht een protestantse streek. Er is een tweedeling zichtbaar tussen enerzijds de noordelijke en westelijke helft van de Veluwe, die een overwegend reformatorisch karakter heeft, en anderzijds de oostelijke en zuidelijke helft van de Veluwe, die overwegend gematigd tot niet-gelovig is. ik hoop dat u het een mooie ronde vond. groet "Pere-grino"
