Edward Kramarski (ur. 15 września 1915 w Pobitnym (Rzeszów), zm. 2 września 1939 koło Emilianów) – polski lotnik, podporucznik, pilot. Syn Józefa i Wiktorii z domu Buczek, uczył się w II gimnazjum w Rzeszowie, był piłkarzem CWKS Resovia. Ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, był prymusem w 12 promocji. Został przydzielony na praktykę do 6 Pułku Lotniczego stacjonującego we Lwowie. Podczas mobilizacji w dniu 31 sierpnia 1939 został mianowany podporucznikiem, jako pilot wszedł w skład 161 Eskadry Myśliwskiej, która została oddana pod rozkazy dowódcy lotnictwa Armii Łódź. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, został wyznaczony na dowódcę klucza działającego z lotniska w Zduńskiej Woli. 2 września 1939 o świcie wystartował w kluczu, który zestrzelił hitlerowskiego Henschel Hs 126. Ok. godz. 16-tej miał miejsce ponowny start, tym razem ppor. Edward Kramarski pilotował samolot PZL P.11c. Pilotem drugiego samolotu był ppor. Jan Dzwonek, ich zadaniem przechwycenia hitlerowskiej wyprawy bombowców Heinkel 111, które kierowały się w stronę Łodzi. Podczas ataku na wysokości Górek Grabińskich nadleciały nie zauważone wcześniej Messerschmitty, które stanowiły ochronę bombowców. Podczas walki ppor. Jan Dzwonek został ranny w rękę i udo, mimo to kontynuował walkę, a gdy jego samolot zaczął płonąć wyskoczył na spadochronie, dzięki czemu przeżył. W tym czasie pilotowany przez Edwarda Kramarskiego samolot został trafiony przez niemieckie pociski, a uszkodzona maszyna była atakowana przez dwa messerschmitty. Niemieccy piloci widząc dymiący polski samolot odpuścili, prawdopodobnie ranny pilot na ciężko uszkodzonej maszynie próbował lądować. Niezbyt sterowny już samolot wpadł w las w pobliżu wsi Emilianów, nieopodal drogi z Sędziejowic do Grabi i się rozbił. Ppor. Kramarski zginął w płomieniach przed nadejściem pomocy. Początkowo spoczywał w zbiorowej mogile na Cmentarzu Doły w Łodzi, ale dzięki staraniu Aeroklubu Łódzkiego został ekshumowany i pochowany w indywidualnym grobie. Edward Kramarski został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych.
W 77 rocznicę śmierci pilota - 2września 2016 roku odrestaurowano pomnik pilota. Ma identyczny kształt jak poprzedni. Zmieniono tablicę, na starej pilot miał jeszcze stopień chorążego. Obecnie wiemy, że w chwili śmierci był już podporucznikiem, choć jeszcze o tym nie wiedział. Pilot poległ 2 września 1939 r. i nie zdążył się dowiedzieć, że 1 września został awansowany na stopień podporucznika. Rozkaz ten dotarł do dywizjonu 7 września, a więc kilka dni po śmieci pilota.
O skrzynce:
Kesz znajduje się w miejscu gdzie rozbił się samolot Kramarskiego. Znajduje się tu odrestaurowany pomnik upamiętniający śmierć pilota. Miejsce nie sposób przeoczyć - przy drodze znajdują się znaki 'miejsce pamięci'. Dla pierwszych trzech znalazców pamiątkowe certyfikaty.