ak sięgam pamięcią pierwszy raz o tym miejscu przeczytałem w 2007 roku. Opis dotarcia był zachęcający... Szukaj niewielkiego zagłębienia w ziemi, na skraju wąwozu, paręset metrów na południe od pewnej miejscowości. Pewnie pójdzie łatwo - wtedy tak myślałem.
Życie zweryfikowało mój optymizm. Udało się dopiero po dwóch latach, sześciu wyprawach, przemoczeniu paru par butów, wyciąganiu samochodu z błota za pomocą ciągnika i wielu innych równie przyjemnych historii 
Przez ten czas zweryfikowałem poprawność wielu map topograficznych (zawierających bzdury), nabyłem kilka publikacji i w końcu natrafiłem na artykuł w specjalistycznym czasopismie. Jeszcze tylko mała pomoc geodety w identyfikacji formatu zapisu współrzędnych i trafiłem do miejsca jak po sznurku :-)
Jedyna, jak dotąd, poznana w tej okolicy taka jaskinia znajduje się po północnej stronie wierzchowiny triasowej, na wysokości 340 m n.p.m. Położona jest w pobliżu krawędzi wąwozu rozcinającego zbocze Grzbietu Chełma, na terenie pokrytym prześwietlonym, świerkowym lasem. Wejście mieści się w głębokim na 2,5 m obniżeniu terenu, powstałym po zniszczonej górnej partii sklepienia. Zamyka ono wylot niewielkiej, zawieszonej doliny, będącej odnogą wspomnianego wyżej wąwozu. W najniższej części zagłębienia, znajduje się otwór wejściowy (do pokoju gościnnego) o wymiarach 0,5 m x 0,5 m. Po jego przeciwległej stronie, w ścianie zagłębienia znajduje się niewielka pustka skalna, powstała prawdopodobnie w wyniku wietrzenia fizycznego. Jest to wnęka o pionowych, równoległych ścianach długości 3,0 m i szerokości 0,3 m. To nasza spiżarnia ;)
Jaskinia ma postać szczeliny. Złożone jest z krótkiego korytarza wejściowego i długiej na ok. 12 m wąskiej komory. Nad otworem wejściowym widoczne są odspojone i poprzemieszczane bloczki skalne, powstałe zapewne z zawalenia się stropu pierwotnej komory lub korytarza. Tuż za wejściem korytarz raptownie obniża się i kończy przewieszonym progiem skalnym w odległości 1 m od wylotu. Dno komory znajduje się 1,5 m poniżej progu skalnego. Przy wejściu komora ma szerokość 0,8 m, posuwając się w głąb zwęża się, osiągając przy końcu szerokość ok. 0,2 m. Dno jest suche, skaliste, prawie płaskie, w środkowej najniższej części pokryte gruzem wapiennym. Ściany komory są mocno zwietrzałe, jednak bez wyraźnych śladów rozmycia. Komora zwęża się ku górze, przez co w przekroju przybiera kształt odwróconego klina. Jej wysokość wynosi ok. 4 m. Strop ma mocno spękany, a odspojone fragmenty skal stwarzają niebezpieczeństwo oberwania się. Najniższa część jaskini to głęboka na 3,5 m studnia krasowa, znajdująca się pod progiem wejściowym. W przekroju zbliżona jest do koła o średnicy ok. 0,4 m. Ściany ma nierówne, pokryte deluwium lessowym.
Wykorzystano fragment opracowaniania Piotra Body z periodyku Chrońmy Przyrodę 1996 z.6 s.102-105
Skrzynka:
Zawartość cache'a (nie na wymianę):
- logbook,
- ołówek
- temperówka,